Sandra vergat haar man: ‘Ik was te gefocust op een kind krijgen’

9 oktober 2024

Soms zou je willen dat je de klok terug kon draaien. Dat je een andere keuze had gemaakt, waardoor alles anders was gelopen. Sandra (39) vergat haar man.

Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.

Kinderwens

“Bijna vijf jaar lang stond alles in het teken van mijn kinderwens. Toen mijn man Ivo en ik begonnen aan het vruchtbaarheidstraject, hadden we er wel over gelezen, maar dan heb je nog steeds geen flauw idee wat voor ellende je te wachten staat. Als ik terugdenk aan die jaren, kan ik me niets leuks herinneren. Ik wankelde van dieptepunt naar dieptepunt. Maar gelukkig was het allemaal niet voor niets. Want dat kan ook nog natuurlijk.

Bang

Toen Elise er dan eindelijk was, stortte ik me ook boven op haar. Met alles wat ik in me had. Met alle liefde, alle zorgen. Ik was vooral ook heel bang. Om het niet goed te doen als moeder, om fouten te maken. Bang dat haar alsnog iets zou overkomen. Ik wilde haar beschermen, tegen alles, tegen echte gevaren en denkbeeldige.

Het moest ook allemaal op míjn manier, tot op het geobsedeerde af. En dat leidde tot ruzies, met mijn moeder, maar vooral met Ivo. Hij kon niets goed doen. Ik liet hem nog geen luier verschonen. Eigenlijk had ik het liefst dat hij Elise helemaal niet aanraakte. Niet zo vreemd dat Ivo zich buitengesloten voelde. En afgedankt. In een van onze laatste gesprekken voordat we echt uit elkaar gingen, zei hij: ‘Je had me alleen maar nodig om een kind te maken. Nu doe ik er voor jou helemaal niet meer toe.’

Slachtoffer

Achteraf begrijp ik zo goed hoe hij tot die bittere conclusie is gekomen.
Tijdens dat verschrikkelijke vruchtbaarheidstraject was ik volledig op mezelf en op dat ene heilige doel gefixeerd geweest. Ivo had het allemaal verdragen. Ook alle huilbuien en woede-uitbarstingen, waarvan hij altijd het makkelijkste slachtoffer was. Toch klaagde hij nooit en steunde hij me in alles, hoe onredelijk ik soms ook was. In die jaren had ik amper een moment stilgestaan bij zíjn emoties, hoe het voor hem moest zijn. De afgelopen jaren was hij murw gebeukt, maar hij had het volgehouden, in de hoop dat het allemaal goed zou komen, zodra ons kindje er eenmaal was.

Maar ook toen het dan eindelijk was gelukt, was ik nog stééds totaal niet met Ivo bezig. Hij irriteerde me alleen maar, als hij zich zo nodig weer ergens mee moest bemoeien. Al deed ik het niet heel bewust, ik gaf hem gewoonweg geen kans om een band op te bouwen met Elise, die was van mij. In het begin bleef Ivo het nog proberen, maar steeds vaker trok hij zich terug. Doordeweeks werkte hij, in het weekend leefden we zo veel mogelijk langs elkaar heen. Als ik nu terugdenk aan hoe weinig het me eigenlijk deed toen Ivo zei dat we beter konden scheiden, schrik ik ervan. Ergens voelde het zelfs als een opluchting, toen hij ermee kwam.

Spijt

Toen Elise anderhalf was, is Ivo vertrokken. Dat is nu ruim een halfjaar geleden. Lang genoeg om alles te laten bezinken. Lang genoeg om te bezinnen en spijt te krijgen. Voordat we aan dit alles begonnen, hadden Ivo en ik het jarenlang heel fijn met elkaar. Dat dat in de loop der tijd verloren is gegaan, is mijn schuld. Ik had me niet zo moeten focussen op het krijgen van een kind, maar op het stichten van een gezín. Want dat heb ik Ivo én onze dochter nu onthouden, die stabiele basis.

Elke zaterdagochtend komt Ivo langs om met Elise te spelen en te knutselen. Dan ga ik zelf een paar uurtjes naar buiten. Ik vind het nog steeds heel moeilijk om hem met Elise alleen te laten, maar nóg moeilijker om erbij te blijven. Misschien ook omdat ik dan een glimp zie van hoe het had kunnen zijn. Als ik niet zo egoïstisch was geweest. 

Steeds vaker bekruipt me een leeg gevoel. En dan begint de spijt te knagen. En heel soms komt de vraag in me op: kan het nog goed komen? Wil ik dat? Is er ergens nog een restje liefde over, bij ons allebei, dat weer zou kunnen ontkiemen? Is er voor ons nog een weg terug?”
Tekst: Lizet Jonkers – Uit privacy-overwegingen zijn de namen gewijzigd.
Foto: Getty Images

Meer Mijn Geheim? Neem nu een digitaal abonnement of bekijk de Facebook-pagina.