Viora genas van leukemie
11 april 2024
In 2016 werd bij Viora (33) – partner van Joost en moeder van Loa – acute leukemie vastgesteld. Een diagnose die hun hele bestaan in een klap voor altijd veranderde. Viora en Joost besloten hun leven met kanker en alles wat dat met zich meebracht online en in boekvorm te delen. In ‘Beter op reis’ beschrijven ze hun aangrijpende en inspirerende verhaal vanaf het moment van de diagnose tot de voorbereidingen op hun wereldreis, die ze daarna maakten.
Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.
‘‘Kanker beïnvloedt je leven, zelfs als je weer gezond bent. Bij alles wat Joost en ik doen beseffen we dat morgen geen zekerheid is en juist daarom staan we zo positief in het leven en halen we er alles uit. Januari 2016 kreeg ik de diagnose acute leukemie, ik was toen pas vijfentwintig jaar. Van het ene op het andere moment veranderde ik van een actieve, sportieve, gezonde jonge vrouw met een fulltime baan, een prille relatie en een druk sociaal leven in iemand met een levensbedreigende ziekte. En Joost werd ineens de partner van een kankerpatiënt. De kans dat ik de ziekte zou overleven was vijftig procent. We stonden aan het begin van een slopend en zeer intensief, medisch traject. ‘Als dit allemaal voorbij is, gaan we op wereldreis,’ zei ik tegen Joost. Tweeëneenhalf jaar later werd ik genezen verklaard en maakten Joost en ik onze wereldreis. Het was een droom die uitkwam.
Joost en ik woonden net vier maanden samen, toen bleek dat ik ernstig ziek was. We hadden elkaar via Tinder leren kennen, studeerden allebei communicatie in Utrecht en bleken ook nog bij elkaar in de buurt te wonen. Hoewel we dus nog niet zo lang samen waren op het moment dat ik te horen kreeg dat ik acute leukemie had, ben ik nooit ook maar één seconde bang geweest dat de ziekte ons uit elkaar zou drijven. Het stond toen al voor mij vast dat dit niet iets was, waardoor we elkaar zouden verlaten. Er zijn helaas veel stellen die elkaar verliezen, wanneer ze geconfronteerd worden met iets ernstigs. Iedereen gaat er op zijn eigen manier mee om en soms zorgt dat voor verwijdering. Onze relatie is er gelukkig alleen maar sterker door geworden. Joost en ik hebben altijd alles met elkaar kunnen bespreken, ook de allermoeilijkste onderwerpen zijn we nooit uit de weg gegaan. Ja, er was een reële kans dat ik deze ziekte niet zou overleven, maar de artsen waren positief en behandeling was mogelijk. ‘Ik ga dit overleven,’ heb ik tegen mezelf gezegd. We gaan ervoor, zeiden we tegen elkaar. We hadden geen plan gemaakt voor de dood, wel voor het leven.”
Delen
“In ons boek ‘Beter op reis’ beschrijven we de rollercoaster waar Joost en ik in belandden, nadat de diagnose was gesteld. We delen onze gevoelens en ervaringen vanaf de diagnose tot aan de voorbereidingen voor onze wereldreis die we gingen maken, nadat ik genezen was verklaard. In dit persoonlijke boek doen we – ieder vanuit ons eigen perspectief – verslag van die intens zware periode. Een tijd die ondanks alle ellende niet alleen slechte dagen kende, maar ook mooie momenten. We delen hoop en wanhoop. We beschrijven de tijd in het ziekenhuis en de chemokuren, de angst en het verdriet en het geluk als de behandeling aan blijkt te slaan. We zijn eerlijk in het verwoorden van onze gevoelens en hopen een steun te zijn voor anderen in eenzelfde situatie. We wilden laten zien dat van iedere dag iets moois te maken is, hoe moeilijk de situatie ook is. Die motivatie was ook de reden dat ik, toen ik ziek bleek, stopte met mijn succesvolle fitgirl-account op Instagram en mijn ziekteproces online ging delen. De reacties waren overweldigend en hartverwarmend. We werden benaderd door een uitgever die ons vroeg of we van onze ervaringen ook een boek wilden maken. We besloten het te doen, ook al hadden we toen nog geen enkele ervaring met het schrijven van een boek. Wel vroegen we ons of men wel geïnteresseerd zou zijn in ons boek, maar die angst was totaal ongegrond, ‘Beter op reis’ kwam in een klap binnen op nummer 2 van de Bestseller Top-60.”
Balans vinden
“Het boek dat we hierna maakten, ‘De reis van je leven’, werd eveneens een groot succes. Het is het vervolg op ‘Beter op reis’, dat eindigde met de voorbereidingen voor onze reis. In ‘De reis van je leven’ vertellen we over de reis zelf, welke landen we bezochten en hoe de reis verliep. Voor vertrek had ik mijn arts gevraagd of ik vanwege mijn ziektegeschiedenis nog ergens rekening mee moest houden, maar dat was niet nodig. We hadden alle vrijheid om te kiezen waar we naartoe gingen. In geval van nood kon ik snel genoeg weer thuis zijn. In ‘De reis van je leven’ hebben we de mooiste plekken, de fijnste adressen en de indrukwekkendste gebeurtenissen van onze wereldreis gedeeld. We hebben zoveel fantastische momenten meegemaakt. Zo verbleven we op een onbewoond eiland en vierden we kerst en de jaarwisseling in Australië met onze ouders, mijn broer en zijn vriendin, die speciaal daarvoor waren overgekomen. Behalve heel veel moois, hebben we onderweg ook veel ellende gezien. Zo zorgde het dierenleed ervoor dat we terugkwamen als vegetariërs. Eenmaal thuis besloten we ons leven te blijven delen en er zelfs ons werk van te maken. Op ons Be more unicorn-account geven we meer dan 40.000 volgers een inkijkje in ons Utrechtse leven. Een leven dat sinds 2022 nog mooier werd met de komst van onze dochter Loa. Joost en ik hadden allebei een kinderwens, maar we wisten niet of zwanger worden nog zou kunnen. Gelukkig hebben de behandelingen geen gevolgen gehad voor mijn vruchtbaarheid. Wat ik onze dochter absoluut wil meegeven is het advies om toch vooral elke dag te genieten. Haal alles uit het leven, jaag je dromen na en neem je gezondheid vooral niet voor lief. Wat ik ook hoop is dat Loa niet hoeft mee te maken wat mij is overkomen. Ik ben genezen, maar kanker beïnvloedt je leven, ook als je weer gezond bent. Ik heb echt mijn balans moeten hervinden na alle behandelingen. Je wilt zo graag weer actief zijn, maar je wordt onherroepelijk teruggefloten door je lichaam als je te veel wilt. Voordat ik ziek werd, was ik vijf dagen in de week in de sportschool te vinden. Ik leefde gezond, lette op mijn voeding en gewicht. Gedurende mijn ziekteproces kwam ik door de medicatie dertig kilo aan, ook verloor ik door de chemo mijn haar. Als ik in de spiegel keek herkende ik mezelf niet meer. Dat maakte me verdrietig, maar toch probeerde ik sterk te zijn en positief te blijven. Joost bleef in elke fase mijn steun en toeverlaat. Hij keek door de ziekte heen en bleef altijd de vrouw zien waar hij verliefd op was. ‘Je ogen zijn net zo mooi als altijd,’ zei hij dan.”
Na tweeënhalf jaar kon ik eindelijk afscheid nemen van het ziekenhuis en alles wat daar bij hoorde. Het zat erop. Ik kon door met mijn leven. Terugkomen hoefde niet meer, ook niet voor controles. Acute leukemien is zo grillig en acuut, het heeft geen zin daarop te testen. Deze ziekte is iets wat je van tevoren niet aan kunt tonen. Je kunt de ene maand getest zijn en de volgende maand ziek. Thuis had ik wel even de tijd nodig om mijn draai weer te vinden. Soms vroeg ik me toch af of het echt helemaal goed zou komen. Zou ik wel gezond blijven en wat als het terugkwam? Mijn lichaam had me in de steek gelaten, dat kon het misschien weer doen. Deze gedachten kon ik gelukkig al vrij snel naast me neerleggen en de angst loslaten. Het is gewoon zonde van de tijd om altijd bang te zijn. Je kunt beter genieten en er elke dag iets moois van maken.”
Bewustwording
“Voordat ik leukemie kreeg had ik nog nooit één dag in het ziekenhuis gelegen. Ik kende de medische wereld totaal niet en ik moet zeggen dat ik wel onder de indruk ben geraakt van wat ze allemaal kunnen. Ook stond ik vroeger niet voldoende stil bij het belang van bloeddonoren. Mensen die anderen hun bloed geven zijn letterlijk van levensbelang. Ik zou heel graag bloed doneren, maar helaas ben je voor altijd afgeschreven als donor als je chemo gehad hebt. Joost is wel heel bewust donor geworden. Na het laatste gesprek met je arts en de handdruk ter afscheid bij de deur moet je het weer alleen doen en dat is heftig. Tijdens je ziekte staan de artsen zonder uitzondering elk moment voor je klaar, maar daarna niet meer en dat vond ik confronterend. Als je hulp nodig hebt, moet je die zelf gaan zoeken. Dat mag wel wat beter geregeld worden, vind ik. Het is niet zo dat je, zodra je klaar bent, weer de oude bent. De oude zul je nooit meer zijn, een ziekte zoals deze zal je blijvend veranderen. Joost en ik hebben altijd al redelijk bij de dag geleefd, maar doen dat nu nog meer. Duidelijkheid wil ik voor een week, verder hoeft niet. Op dit moment hebben we veel leuke dingen om naar uit te kijken. Zo gaan we binnenkort verhuizen en zullen we zeker veel blijven reizen.
Maar wat we ook doen, we zullen altijd beseffen dat morgen geen zekerheid is en dat een positieve instelling de beste manier is om met het leven om te gaan.”
Wil je meer informatie over ‘Beter op reis‘? Klik op onderstaande button.
Beter op reis
Tekst: Lydia Zittema
Foto: privé-bezit
Meer Mijn Geheim? Neem nu een digitaal abonnement of bekijk de Facebook-pagina.
