8x zij maakten hun droom waar: ‘Voor altijd op reis’

Tekst: Redactie Vriendin

22 januari 2024

Je leven lang ergens van blijven dromen? No way. Deze vrouwen gingen ervoor!

‘Mijn hond brengt rust in mijn leven’

Caroline (69): “Ik wilde altijd al eigen hond, maar ben ervan overtuigd dat je een alleen dier moet nemen als je daar tijd en ruimte voor hebt. In mijn drukke leven, met een baan bij de KLM en een gezin thuis was daar jarenlang geen sprake van. Een tijdje geleden zag ik in het dorp een man die ontzettend leuk met zijn hondjes omging. Toen ik een praatje aanknoopte, hoorde ik dat hij ze via een Belgische stichting had geadopteerd en dat daar een strenge selectie aan vooraf was gegaan. Thuis klikte ik op de site, keek in de oogjes van een lief hondje en was verkocht. Ik was er klaar voor, want ik ben inmiddels met pensioen. En nu woont Coffee bij me, een pup van nog geen vijf maanden met de bruine poten van een herder en het snoetje van een straathondje. Als ik haar aankijk, voel ik dat we elkaar snappen. Hoe druk het opvoeden van een pup ook is, zij brengt rust in mijn leven. Ik ben nogal een doener, maar als ik nu door het huis vlieg, racet ze achter me aan. Dus ga ik met een kop koffie op m’n gemakje bij haar zitten en pak zo mijn rust. Dit beestje is meer dan een droom die uitkomt, zij verrijkt mijn leven.” 

Skiles geven helpt mij de winter door’

Liesbeth (54): “Zodra ik op mijn ski’s sta, ben ik uit mijn hoofd. Lekker fysiek buiten en in de bergen bezig zijn, geeft me de energie die ik in de winter wel kan gebruiken. Ik stond als kleuter al op de latten, in mijn studententijd begeleidde ik jeugdkampen in de sneeuw, maar gaf ik zelf geen skiles. Mijn eigen kinderen houden gelukkig net zo veel van wintersport als ik. Dus toen mijn zoon aangaf dat hij in een tussenjaar graag skiles wilde gaan geven, begreep ik dat als geen ander. We gingen samen naar een voorlichtingsdag en daar werd mijn droom zelf les te geven weer aangewakkerd. Inmiddels heb ik verschillende opleidingen in Nederland en Oostenrijk afgerond en ben ik twee weken als skileraar in een Oostenrijkse skischool aan de slag gegaan. Komende winter ga ik een paar weken met Nederlandse reisorganisaties mee, als gids voor de begeleiding van skisafari’s voor volwassen en als skileraar voor schoolreizen. Ik ben zo blij dat ik deze stap heb gezet. Gedachten als ‘ik ben vast te oud en kan ik dit wel?’ heb ik geparkeerd. Het maakt me heel gelukkig dat ik ter afwisseling van mijn ‘normale werk’ als eigenaar van een vastgoedstyling-opleiding skiles in de Alpen kan geven.” 

‘Ik denk niet in beperkingen’

Leena (35): “Ik heb altijd gedacht dat ik zittend werk zou gaan doen, omdat ik cerebrale parese heb (CP, een houdings- en bewegingsstoornis door een hersenbeschadiging, red). Toen ik me als baby niet optimaal ontwikkelde, gingen mijn ouders met me naar een specialist die dit ontdekte. Als dit in mijn geboorteland India al duidelijk was geweest, was ik nooit ter adoptie aangeboden. Ik droomde als kind van een carrière als model, actrice en rolstoeldanser. Toen Lucile Werner in 2007 een Mis (s) Verkiezing organiseerde, heb ik me aangemeld. Ik kwam wel in de finale, won niet de eerste prijs, maar de deelname zorgde ervoor dat ik modellenwerk ging doen, naast mijn werk als secretaresse. Ook deed ik ervaring op met fotoshoots en kreeg een bijrol de film Quiz van Dick Maas. Ik heb veel wedstrijden gedanst, demonstraties gegeven en modellenwerk gedaan voor verschillende opdrachtgevers. Dit jaar zit ik in een tv-reclame van de Nederlandse loterij. Dat ik nu mijn droom leef, komt ook door een ontmoeting met Prinses Beatrix in 2011, op een symposium voor zelfstandigheid vroeg ik haar wat dat voor haar betekent. Ze zei: ‘Zelfstandigheid is dat je beseft dat niet alles vanzelfsprekend is, maar dat je vooral voor jezelf moet opkomen.’ Ik denk daarom niet in beperkingen, maar kijk naar wat ik wel kan. Ik heb een zoontje van vier en wil een voorbeeld voor hem zijn. Dus laat ik hem zien hoe je kunt bereiken wat je wil, als je er zelf alles aan doet.”

Samen aan zee

Marloes (45): “Dit voorjaar komt mijn droom uit: een huisje aan zee. Een plek waar ik samen met mijn gezin herinneringen kan maken. Precies zoals ik dat vroeger met mijn eigen ouders deed, in het vakantiehuis van mijn opa en oma. Elke zomer brachten we een maand door aan de Zeeuwse kust. Ik voel me er zo thuis, dat ik daar ik ruimte en vrijheid voel en oplossingen voor problemen zich bijna als vanzelf aandienen. Als Life Planner werk ik elke dag met dromen van anderen, nu ben ik eindelijk aan de slag gegaan met mijn eigen droom. Samen met mijn man ging ik op zoek naar een plek die voldeed aan onze wensen. Uiteindelijk vonden we een park dat op loopafstand van zee en op fietsafstand van een leuke stad ligt, precies in het stukje Zeeland waar ik mijn hart heb verloren. Dit voorjaar wordt ons chalet opgeleverd. Thuis noemen we dit al ons clubhuis en verheugen we ons op lange weekenden in het voorjaar, hele zomers samen aan zee, maar ook knus de feestdagen daar vieren. Ons clubhuis wordt de plek waar we altijd samen kunnen komen. Ik kan niet wachten!”

‘Als dj kun je het verschil maken’

Alida (52): “Muziek raakt me, ik houd van verschillende stijlen, speel piano en gitaar. Als puber stond ik samen met mijn zus avonden lang te dansen. De dj zette steevast ons favoriete nummer op terwijl hij naar ons wees. Toen voelde ik al hoe muziek mensen kan verbinden en dat je als dj het verschil kunt maken op een avond. Dat wilde ik ook, maar ik deed er niets mee. Ik ben altijd muziek blijven maken en stimuleerde mijn dochters op hun manier het podium te pakken. Zelf draaien was een droom waar ik geen tijd voor maakte, omdat ik het belangrijk vond mijn kinderen een goede basis te geven. Toen mijn man een tijd geleden een deel van onze platencollectie weggaf aan een bevriende dj, besloot ik te gaan kijken wat hij daarmee deed. Toen werd mijn vuurtje weer aangewakkerd. Sindsdien zit ik op dj-les en draai ik eindelijk zelf. Afgelopen zomer werd ik gevraagd voor een klein podium op het Kwaku-festival. Dat was een geweldige ervaring: ik draaide voor een paar honderd man, vooral nummers waar ik vroeger zelf op uit mijn dak ging. Muziek uit de jaren tachtig en negentig, R&B en hiphop. Ik stond aan de knoppen en voelde hoe ik nu het verschil maakte, voor me stond een menigte te feesten. Mijn droom kwam uit. Ik blijf lessen volgen, zodat mijn techniek nog beter wordt. Volgend jaar wil ik daar op het hoofdpodium staan.” 

Ultiem gevoel van vrijheid

Lonneke (39): “Ik droomde al langer van een tijdelijk bestaan als digital nomad, maar het kwam er nooit van om langere tijd vrij te nemen. Tot ik vijf jaar geleden ging scheiden en mijn baan verloor en daarmee alle obstakels wegvielen. Mijn ex hield het huis en de katten, ik verkocht de auto en schafte een oldtimer camperbusje aan dat ik – met hulp van mijn ex – opknapte. Ik vertrok zonder vastomlijnd plan, mijn eerste stop was weliswaar de bruiloft van vrienden in Spanje, daarna lag alles open. Vooraf wist ik niet hoelang ik weg zou blijven, dat gaf een ultiem gevoel van vrijheid. Ik had het busje zo gebouwd dat ik het van binnen op slot kon doen en er stonden twee fietsen achterop. Ik ben niet bang om alleen te reizen, maar zet mensen met verkeerde intenties graag op het verkeerde spoor. Uiteindelijk heb ik vier maanden rondgetrokken, dat was fantastisch en ook een beproeving. Deze reis was ook een afsluiting van het leven dat ik tot dan toe had geleid. Onderweg werkte ik aan mijn eigen bedrijf dat ik toen al had, als digital nomad dus. Een mooi experiment, al vond ik het ook gedoe en bleek werken vanuit mijn camperbed verre van ideaal. Alles zelf doen gaf een enorme boost aan mijn zelfvertrouwen. Ik heb mijn droom geleefd en weet nu dat ik echt alles aankan in het leven.” 

‘Mijn kinderdroom werd een volwassen wens’

Miranda (50): “Ik heb altijd gezegd dat ik later een zoon of dochter zou adopteren. Die kinderdroom vloeide als vanzelf over in een volwassen wens. Lang dacht ik dit samen met een leuke man te doen, maar die kwam niet op mijn pad. Die droom is dus nog niet uitgekomen. Toen ik 38 was stuurde ik op Valentijnsdag een brief naar de stichting FIOM om mijn adoptiewens kenbaar te maken. Daarna startte het traject van voorlichting en oriëntatie. Bewust heb ik – met volwassen ogen – gekeken naar wat ik diep van binnen zo graag wilde: moeder worden van een adoptiekind. Onderweg is mijn droom nog wel eens door elkaar geschud: dit proces is niet allemaal liefdevol en gezellig en duurt ontzettend lang. Van het moment dat ik die brief schreef tot ik mijn dochter Mica (nu 7) ging ophalen in haar geboorteland Haïti zat elf jaar. Inmiddels zijn we anderhalf jaar samen en gaat het boven verwachting goed. Het was liefde op het eerste gezicht tussen ons. In doen en laten lijken we op elkaar en we hebben dezelfde humor. Ik ben blij dat ik heb doorgezet, ook in moeilijke jaren waarin ik niet wist of deze droom ooit in vervulling zou gaan.” 

Voor altijd op reis

Fleur (32): “De laatste jaren droomde ik steeds vaker van een ander leven. Ik voelde me gevangen in het negen-tot-vijf systeem. Hard werken om maar vijf weken per jaar vakantie te kunnen vieren. Ik wilde mijn volle agenda dichtklappen en meer met de dag leven. Mijn man Rick is net zo avontuurlijk als ik en dus verkochten we ons huis en de auto. Mijn vriendinnen nodigde ik uit om te komen ‘shoppen’ in mijn kleding- en keukenkasten. Ik zei mijn baan op, Rick verkocht zijn aandeel in zijn onderneming. Met veertien kilo in een rugzak vertrokken we begin februari 2023 met een enkeltje naar Costa Rica en het enige wat we nu zeker weten is dat we niet meer terug willen naar Nederland. De plekken die we al hebben bezocht waren fantastisch, maar nog interessanter is de reis naar ‘binnen’. Ik heb mezelf en Rick nog beter leren kennen. Een eigen plek missen we niet, we doen veel samen maar zorgen ook dat we tijd alleen doorbrengen. Financieel redden we het nog zo’n anderhalf jaar met het geld dat we hiervoor hebben gereserveerd. Ondertussen kriebelt het bij ons allebei om meer te willen doen dan alleen reizen, nu doen we dat door hulp te bieden aan wie dat onderweg nodig heeft. We leven onze droom en dat is uniek.”

Fleur en Rick zijn te volgen op: FlickOnWorldtour op Instagram.

Tekst: Yvonne Brok
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.