Anne-Mieke’s man kreeg vlak voor kerst een openhartoperatie

21 december 2022

Gezellig met de kinderen cadeautjes uitpakken en uitgebreid dineren. Dat is hoe Anne-Mieke (55) graag kerst met haar gezin viert. Helaas verliep het vorig jaar helemaal anders toen haar man Peter de dag voor kerst een openhartoperatie moest ondergaan. “En dat terwijl de verpleegkundige van de Spoedeisende Hulp ons eigenlijk naar huis wilde sturen.”

Anne-Mieke: “Het gebeurde precies een week voor kerst. Op zaterdag 18 december ging ik ’s avonds alvast naar bed, terwijl mijn man Peter nog beneden bleef om tv te kijken. Hij gaat vaak laat slapen en rond 02:30 uur riep hij mij opeens in paniek vanuit de woonkamer. Bezorgd rende ik naar beneden. Ik zag direct dat hij klam was van het zweet. ‘Wat is er?’ vroeg ik, inmiddels klaarwakker. ‘Waar heb je last van?’ Peter vertelde dat hij in slaap was gevallen op de bank. En toen hij na een uurtje wakker werd, voelde hij zich heel duizelig, trillerig en zweterig. Ook had hij hartkloppingen. ‘Het gaat niet goed’, zei hij. ‘Bel de dokter.’
Snel belde ik de huisartsenpost, maar helaas nam niemand op. Daarom belde ik 112 en binnen tien minuten stond er een ambulance voor de deur. De ambulancebroeders reageerden heel adequaat. Ze zeiden dat Peter een hypo had en dat hij zo snel mogelijk snelwerkende koolhydraten moest innemen om zijn sterk dalende bloedglucosespiegel weer op peil te krijgen. Peter had namelijk suikerziekte, maar een hypo had hij nog niet eerder gehad.”

Hartinfarct

“Nadat Peter wat kaas had gegeten (een lepel pure limonadesiroop was het beste geweest, maar dat hadden we niet in huis), voelde hij zich iets beter. Toch was één van de ambulancebroeders er niet gerust op, omdat zijn bloedglucosespiegel nog niet helemaal goed was. Daarom wilde hij Peter graag meenemen naar het ziekenhuis, want hij vermoedde dat Peter ook een hartinfarct had.
Verbaasd hoorden we het aan. Peter had op kerstavond in 2003 ook al een hartinfarct gehad. We waren er toen op tijd bij en nadat Peter was gedotterd (hiermee wordt een vernauwd bloedvat rond het hart weer open gemaakt, red.) ging het beter met hem. Dat hij zijn tweede hartinfarct zelf niet had herkend, was volgens de ambulancebroerder niet zo gek. Door de adrenaline voelde hij zijn hartklachten minder.”

Pinnige verpleegkundige

“Bij de spoedeisende hulp werd Peter opgevangen door een verpleegkundige. Ze was een beetje pinnig en zei dat Peter zich met de juiste medicatie snel weer beter zou voelen. Daarom zag ze geen reden om hem nog langer te laten blijven, zelfs niet toen wij aangaven dat hij volgens de ambulancebroeder een hartinfarct had. Omdat we erop aandrongen, gaf de dienstdoende arts voor de zekerheid opdracht voor een hartfilmpje. En dat was maar goed ook, want Peter had inderdaad een hartinfarct. En dat terwijl de verpleegkundige ons gewoon naar huis wilde sturen.”

Wachten op de operatie
“Dotteren was volgens de cardioloog geen optie meer. Vandaar dat Peter een openhartoperatie moest ondergaan, maar door een coronageval op de afdeling werd dat een aantal dagen uitgesteld. Gelukkig werd Peter in de tussentijd goed in de gaten gehouden. Natuurlijk was ik wel bang dat het alsnog mis zou gaan, maar ik vertrouwde op zijn medisch team. Het ziekenhuis was de beste plek waar Peter op dat moment kon zijn, want als het nodig was, konden ze hem meteen helpen.”

Risico’s

“Op 24 december, de dag voor kerst, was het eindelijk zover: Peter werd geopereerd. Door corona moest ik het thuis afwachten. De ingreep duurde tweeënhalf uur en ik was erg zenuwachtig, want er waren ook risico’s aan de operatie verbonden. Zo konden er complicaties ontstaan en kon Peter tijdens de operatie plotseling zuurstoftekort krijgen. Godzijdank verliep alles goed en die middag mocht ik Peter weer zien.”

Niet thuis met kerst

“Doordat hij goed moest herstellen van zijn zware operatie bleef Peter beide kerstdagen in het ziekenhuis. Ik bezocht hem elke dag en samen met onze jongste zoon (onze oudste was al uit huis) probeerde ik thuis nog iets van kerst te maken. Echt gezellig was dat met z’n tweeën niet, dus de opluchting was groot toen Peter op 27 december eindelijk weer naar huis mocht.”

Nieuwe plannen

“Pas later besefte ik dat Peter echt door het oog van de naald is gekropen. Stel dat hij die nacht van zijn hartinfarct niet wakker was geworden, dan was hij er niet meer geweest. Daar zijn we ons allebei erg bewust van, dus we proberen zoveel te genieten samen. Het is fijn dat het momenteel goed gaat met Peter. Dit jaar hebben we met kerst opnieuw een gezellig diner met ons gezin gepland en op tweede kerstdag gaan we naar mijn moeder. We gaan ervanuit dat we deze kerst gewoon kunnen vieren zoals we dat gewend zijn, maar bij ons weet je het maar nooit. We hopen daarom dat het rustig blijft…”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: privébezit

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een abonnement op Vriendin.