Astrids man praat na zijn overlijden nog steeds met haar

9 maart 2023

Soms gebeuren er dingen die je niet kunt verklaren. Astrid (53) kan erover meepraten. Sinds haar man Kees in 2021 overleed, hoort ze hem regelmatig tegen haar praten. Voor haar is dat de bevestiging dat hij nog steeds bij haar is. “Een tijdje terug zei hij dat hij ‘boven’ ook veel dingen te doen heeft. Maar zodra ik hem nodig heb, zal hij altijd direct bij me zijn.”

Astrid: “Mijn man Kees en ik waren achttien jaar getrouwd toen hij op 27 mei 2021 overleed. Hij was al lang ziek en had reuma en zware hartklachten. Mijn grootste angst was dat hij zou overlijden als ik niet bij hem was. Omdat we wisten dat hij waarschijnlijk niet heel oud zou worden, had ik beloofd om hem tot het laatst te verzorgen. Op 12 mei 2021 hoorde ik tijdens mijn werk (ik was een klant aan het masseren) opeens een stem in mijn hoofd die drie keer tegen mij zei dat ik naar huis moest gaan.
Vandaar dat ik tegen mijn klant zei dat ik moest stoppen en vervolgens ging ik snel naar huis. Daar trof ik Kees op de bank aan. Hij vertelde dat hij zich niet lekker voelde en dat hij niet meer goed kon lopen. Toevallig kwam zijn fysiotherapeut die middag ook langs en hij zei dat Kees zichtbaar achteruit was gegaan. Er moest een speciaal zorgbed in de woonkamer voor hem komen, omdat hij niet meer zelfstandig de trap op kon. Vijftien dagen later overleed Kees thuis in de woonkamer.”

Contact met spirituele wereld

“Ik was erbij en hoewel het erg verdrietig was, vond ik het ook een heel bijzondere ervaring. Kees en ik praatten regelmatig met elkaar over de dood en wat er daarna met ons zou gebeuren. Zo geloofden wij dat de ziel na een overlijden verder leeft in een andere dimensie, waardoor je dus nooit helemaal doodgaat. En het mooie was dat ik daar tijdens zijn sterven al wat ‘bewijs’ voor kreeg. Zo begon Kees tijdens zijn laatste dagen opeens te praten tegen zijn overleden moeder. Ik zag haar zelf niet, maar voelde het wel. En ook door de manier waarop hij blij ‘mama!’ uitriep, bevestigde het voor mij dat ze bij hem was. Ook begroette Kees enthousiast onze overleden hond die hij blijkbaar zag. Volgens de huisarts waren het hallucinaties, maar alles in mij zei dat dat niet zo was. Kees was gewoon al contact aan het maken met de spirituele wereld en dat gaf mij troost.”

Stem

“Op het moment dat Kees zijn laatste adem uitblies en zijn ziel zijn lichaam verliet, zag ik zijn energie als soort kleine lichtstraaltjes boven hem hangen. Het was precies wat Kees en ik geloofden. Door mijn tranen heen glimlachte ik. Zie je wel, dacht ik, hij is er nog steeds.
Samen met de uitvaartondernemer legde ik Kees af. ‘Mag hij zijn riem om?’ vroeg ik. En voordat de uitvaartondernemer antwoord kon geven, hoorde ik Kees’ stem. “Natuurlijk moet ik een riem om”, zei hij. “Anders zakt mijn broek toch af?” Ik keek naar de uitvaartondernemer of hij Kees’ stem ook hoorde, maar de man keek niet op of om. Toch wist ik zeker dat het echt Kees was die ik had gehoord. We waren zolang samen geweest, ik herkende zijn stem uit duizenden. Verbaasd was ik er dus niet over. Hij en ik hadden voor zijn dood goede afspraken gemaakt. Zo zouden we bij elkaar blijven, no matter what.
Waar zijn riem was, wist ik alleen niet. Door zijn overlijden en alle emoties die daarbij kwamen kijken, was ik dat op slag vergeten. Totdat Kees tegen mij zei dat ik even onder de stoel naast zijn bed moest kijken, want daar lag ‘ie. En inderdaad, nadat ik de stoel optilde, zag ik de riem van Kees. Hij lag exact op de plek die Kees had doorgegeven.”

Troosten

“Daarna volgden er meerdere momenten waarop Kees tegen mij praatte. Zo zei hij op de avond na zijn crematie tegen mij dat hij nog even bij me zou blijven, maar daarna verder ging om ook mijn dochter en zijn zus te troosten. En tijdens zijn uitvaart voelde ik heel sterk dat hij naast me op het podium stond toen ik een brief aan hem voorlas.”

Even geen contact

“Ongeveer een week na zijn overlijden zei Kees opeens tegen mij dat hij de komende zes tot acht weken naar ‘de heelkamers’ zou gaan. We hadden daar samen nooit over gesproken, maar ik had er zelf weleens over gelezen. Zo zijn er verschillende boeken waarin de heelkamers worden beschreven. Het is een plek waar zielen na hun overlijden naartoe gaan om te helen van het leven dat ze hebben geleid. ‘Daarna kom ik terug en sterker dan ooit’, zei Kees.
En inderdaad, na ongeveer acht weken, op 13 augustus, hoorde ik hem weer. Hij vertelde dat hij erachter was gekomen dat hij en ik in dezelfde zielengroep zaten en dat hij mij de rest van mijn leven zou begeleiden, totdat we weer echt samen konden zijn. Dat betekende heel veel voor mij.”

Grootste bevestiging

“Nu spreek ik Kees niet meer elke dag, maar meer op de momenten waarop ik daar behoefte aan hem. Voor Kees is dat prima. Een tijdje terug zei hij dat hij ‘boven’ ook veel dingen te doen heeft. Maar zodra ik hem nodig heb, zal hij altijd direct bij me zijn.
Hoewel ik er nooit aan heb getwijfeld dat Kees echt met mij praat, was het fijn dat ik een tijdje terug de bevestiging van een bekende paragnost kreeg. Toen hij de foto van Kees zag, zei hij namelijk dat die ziel alleen met zijn eigen vrouw wilde praten en met niemand anders. En dat was voor mij het beste bericht dat ik kon krijgen.”

Tekst: Renée Brouwer
Foto’s: privébezit

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.