Ella: ‘Mijn moeder blijft maar afspreken met mijn ex’

Tekst: Redactie Vriendin

19 november 2024

Fijn dat ze hem wat steun kan geven, dacht Ella (32) toen ze brak met haar vriend Tarik en haar moeder hem nog bleef zien. Maar anderhalf jaar later denkt ze daar anders over. “Waar hebben ze het al die uren over? Mij?”

Ella: “Vorige week wilde ik met mijn moeder lunchen. Het was woensdag, mijn vrije dag, dus stelde ik voor om naar ons favoriete lunchtentje te gaan. Honden mee, eerst een stuk lopen en lekker bijpraten. Maar nee, ze kon niet. Ze was namelijk in Amsterdam met Tarik en zou pas halverwege de middag terug zijn, na de lunch. Hoewel zo’n berichtje me niet meer verbaast, voelde ik me wel heel teleurgesteld. Boos zelfs. Tarik en ik zijn nu anderhalf jaar uit elkaar, waarom moet mijn moeder hem blijven zien?
Ik geef toe: in het begin was ik blij met hoe goed die twee het kunnen vinden. Het blijft toch spannend om je nieuwe liefde aan je ouders voor te stellen, maar gelukkig was er vanaf het eerste moment een klik tussen Tarik en mijn moeder. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik klein was en mijn moeder had altijd graag een tweede kind gewild, bij voorkeur een zoon. Al na een paar weken maakte ze grapjes over dat ze nu, op haar zestigste, alsnog die zoon had gekregen. Tarik, die zelf geen warme band met zijn moeder heeft, bloeide helemaal op toen ze dat zei. Vanaf dat moment was het dikke mik tussen die twee. Ze appten elkaar memes en gekke video’s door en als ik met mijn moeder afsprak, ging Tarik als vanzelf altijd mee. Ze vroeg er ook om, was teleurgesteld als hij er niet bij was. Ik prees mezelf gelukkig dat het clichébeeld van schoonmoeder from hell en alle conflicten en discussies die daarbij bij ons absoluut niet van toepassing was. Toen ik op een dag – Tarik en ik waren ongeveer een jaar bij elkaar – thuiskwam, vond ik ze met z’n tweeën Netflixend op mijn bank. Dat klinkt als ik het zo zeg misschien als een veel te ver doorgeslagen, ongezonde band, maar zo was het niet. Die twee konden het gewoon heel goed vinden en brachten graag samen tijd door. Ze gingen ook weleens samen koffiedrinken in de stad of ergens lunchen, als ik aan het werk was of met een vriendin had afgesproken. Ze hadden het dan bijvoorbeeld over politiek of over films of zij gaf hem advies als hij bijvoorbeeld weer eens gedoe met zijn eigen moeder had. Ik vond het fijn om te zien hoe ze steeds meer naar elkaar toe groeiden en was blij dat Tarik mijn moeder zo zag als ik: een geweldige, sterke, wijze vrouw met wie je ook nog enorm kan lachen. We spraken ook met regelmaat met z’n drieën af, of met mijn tante – mijn moeders zus – er ook nog bij. Dan vloeide de wijn rijkelijk en liepen soms de tranen van het lachen over onze wangen. Het was, kortom, fijn dat Tarik zo makkelijk in mijn familie was opgenomen en dat hij zelf ook van het contact genoot.”

Tegengas

“Maar hoe lief Tarik ook is en hoe gezellig we het samen ook hadden, na een tijdje begon ik te merken dat onze relatie het niet was voor mij. Dat was lastig, want Tarik is echt de laatste persoon op aarde die je pijn wil doen. Hij is zachtaardig, staat altijd voor je klaar, gaat door het vuur voor degenen van wie hij houdt. Maar het was juist die zachtheid die mij begon tegen te staan in onze relatie. Ik miste de pit, het vuur. Passionele liefde, ook. Ik heb tegengas nodig anders wals ik over je heen, maar dat kreeg ik niet. Dus walste ik over Tarik heen en dat is echt voor niemand goed. Tarik en ik kregen steeds meer ruzie. Of meer: ik maakte ruzie, hij gaf geen antwoord. Irritaties konden we niet uitspreken omdat hij elke vorm van conflict uit de weg gaat, hij verdwijnt gewoon achter een muurtje. Vaak liep hij gewoon weg en belde de volgende dag alsof er niets was gebeurd. Of hij huilde dat hij het zo graag goed wilde doen voor mij, maar dat dat blijkbaar gewoon niet kon. Er was geen schuldige aan wat er gebeurde, we verschilden gewoon te veel in karakter om echt een goede match te zijn. Steeds meer realiseerde ik me dat onze relatie mij niet gelukkig ging maken, en hem ook niet. Omdat Tarik niet zo van het knopen doorhakken is, moest ik het wel doen. Na bijna twee jaar verbrak ik onze relatie en daarmee brak ik zijn hart.
En dat van mijn moeder. We gingen samen naar haar toe om het te vertellen. Gek genoeg reageerde ze niet zo verbijsterd als ik had verwacht. Alsof ze al wist wat er speelde. Heel even dacht ik dat ze het misschien had aangevoeld, ze is immers mijn moeder. Maar al snel bleek dat Tarik haar het een en ander had verteld. Dat hij vaak na een ruzie of als er gedoe was met haar belde om te praten. Dat besef deed me eigenlijk wel pijn. Met mij praatte hij amper, hij sloeg dicht en liep gewoon weg. Maar bij mijn moeder stortte hij wél zijn hart uit? En dan was zij ook nog meer dan bereid om naar hem te luisteren en advies te geven in een situatie die was ontstaan omdat haar eigen dochter iets had gezegd. Het voelde alsof er achter mijn rug over mij werd gepraat en alsof ik werd bekritiseerd. Ik vond dat mijn moeder, hoe goed ze het ook met Tarik kon vinden, zich hiermee niet moest bemoeien.

Geluncht

Niet dat ik dat op dat moment zei. Ik liet het erbij en Tarik en ik gingen elk naar ons eigen huis. Daarna hadden we een tijdje weinig contact. Dat leek me beter, ik wilde hem geen hoop geven dat we weer bij elkaar konden komen. Mijn moeder sprak ik ook niet zoveel. Ik wist dat ze mijn beslissing respecteerde, maar dat ze het zelf toch lastig vond dat ik het had uitgemaakt met iemand met wie zij het zo goed kon vinden. Mijn moeder is niet iemand die zichzelf het middelpunt van een situatie maakt en ze zou nooit tegen mij zeggen dat dit voor háár ook heel erg was, want zo zit ze niet in elkaar. Maar ik voelde wel aan dat ze het gewoon ontzettend jammer vond dat het tussen Tarik en mij niet was gelukt. Af en toe stuurde ze me een berichtje of we belden of dronken koffie samen. Dan vroeg ze natuurlijk hoe het met me ging en hoe ik me voelde. ‘Spreek je Tarik nog veel?’ vroeg ze een keer. ‘Nee’, zei ik. En toen, in een opwelling: ‘Jij?’
Nou, toen kwam het. Zij had de week ervoor toevallig met hem geluncht en het ging helemaal niet zo goed met hem. Hij miste mij vreselijk, had moeite zijn leven weer op te pakken. Aan de ene kant vond ik het lastig dat die twee hadden afgesproken zonder dat ik het wist, aan de andere kant was ik ook blij dat Tarik bij mijn moeder terechtkon. Als hij daar iets aan had, waarom niet? Dat ze het dan over mij en mijn ‘onbegrijpelijke’ keuze hadden, tja, dat was dan maar zo. Ik vond het wel moeilijk dat mijn moeder met mij deelde hoe moeilijk Tarik het had doordat ik hem aan de kant had gezet. Wat moest ik daarmee? Me verdedigen? Ze zei niet dat ze mijn keuze natuurlijk begreep, ze zei alleen dat het voor hem echt heel naar was. Ik besloot echter dit niet te noemen en het maar gewoon te laten gaan. Uiteindelijk zou de pijn bij Tarik wel slijten en zou ook hij doorgaan met zijn leven, met mijn moeder zou het contact dan ook minder worden.”

Koude kermis

“Dat dácht ik tenminste. Maar wat dat betreft ben ik van een koude kermis thuisgekomen. Het is nu anderhalf jaar geleden dat ik met Tarik heb gebroken en waar ik had verwacht dat het na een paar maanden wel zou verwateren tussen hem en mijn moeder, zien die twee elkaar nog steeds met grote regelmaat. Ik heb niet precies zicht op wie wie belt, maar ik heb zeker niet de indruk dat Tarik maar bij mijn moeder blijft aankloppen. Het initiatief komt volgens mij van beide kanten en ze zien elkaar zeker eens per maand. Dan eten ze wat samen, ze zijn zelfs naar de bioscoop geweest. ‘Het is gewoon een lieve jongen’, zei mijn moeder een keer toen ze aan mijn gezicht zag dat ik hier iets van vond. ‘We kunnen het goed vinden.’ Ongetwijfeld, maar wat hen bindt, ben ik. Ik vraag me echt af: waarom hebben ze het al die uren over? Mij?! Ik hoop het niet. Na anderhalf jaar zou Tarik toch wel eens over mij heen kunnen zijn en ik vind het sowieso geen prettig idee dat mijn moeder over me praat. Maar ja, waar moeten ze het ánders over hebben? Tarik is een drieëndertigjarige IT-consultant die van hardlopen, boksen en koken houdt. Mijn moeder is een tweeënzestigjarige lerares Frans met interesse in schilderen en tuinieren. Om nu te zeggen dat ze zó veel raakvlakken hebben… Ja, ze konden altijd goed over Netflixseries, films of de toestand in de wereld praten en ik weet dat ze weleens dezelfde boeken lezen om het erover te hebben, maar het blijft een scheve vriendschap. En hun gemene deler is toch wel dat ze beiden niet gelukkig zijn met mijn beslissing de relatie te verbreken. Ik vind het heel lastig te geloven dat dat geen gespreksonderwerp meer is tussen hun. Sterker nog: ik weet het gewoon zeker, mijn moeder heeft zich met regelmaat versproken. Of dan vertelde ze me weer hoe verdrietig Tarik was door mijn beslissing hem te verlaten. Waar ik daar in het begin nog wel begrip voor kon opbrengen, vind ik het na zoveel tijd echt niet leuk dat ik bij mijn moeder en ex over de tong ga. Hoe moeilijk ook voor Tarik, hij heeft mijn besluit te respecteren. En mijn moeder ook. Ik hoop dat ze inziet dat ze Tarik beter kan loslaten, net als ik heb gedaan. Wat als ik straks een nieuwe relatie heb? Moet ik dan met bibberende knieën bij mijn moeder aankomen, waarna ze meteen mijn ex belt om de ins en outs van mijn nieuwe liefde te bespreken? Dat voelt echt niet goed. Maar erover praten gaat niet. Als ik weleens tegen mijn moeder zeg dat ik het nogal bijzonder vind dat ze Tarik nog zoveel spreekt, gooit ze meteen die deur dicht. ‘Kind, je houdt niet eens van films, dus wat maakt het jou uit dat ik daar met hem over praat?’ Ze zegt het niet met zoveel woorden, maar ik merk dan ook iets van beschuldiging bij haar op. Ik kom er niet doorheen dus dan laat ik het onderwerp maar weer rusten. Ik hoop gewoon dat Tarik een nieuwe relatie krijgt die hem helemaal in beslag neemt. Liefst met een nieuwe, geweldige schoonmoeder, zodat hij zijn vorige helemaal kan loslaten.”

Tekst: Mariëtte Middelbeek. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.