handen

Heleen liet haar dochter uit liefde gaan: ‘Ze is op een humane manier ingeslapen’

Brieven sturen naar je zoon…in de gevangenis. Voor eeuwig afscheid nemen van je dochter die niet langer wil leven. Je carrière stopzetten om te zorgen voor je zieke kind. Vier vrouwen vertellen over de kracht van hun moederhart. 

Deze keer Heleen (65).

Psychisch lijden

“Als je als kersverse moeder een pasgeboren baby in je armen hebt, denk je er geen seconde over na dat hij of zij diepongelukkig zou kunnen worden. Toch legde mijn dochter Dorien toen ze zestien was een briefje op mijn kussen waarop stond dat het niet goed met haar ging. Het bleek het begin van zestien jaar psychisch lijden. Ze wilde niets liever dan beter worden en aan zichzelf werken, dus ging ze in therapie en werd ze later opgenomen in een kliniek. Als je kind een been breekt, weet je hoeveel tijd er staat voor herstel, maar hoe wist ik of zij ooit weer gelukkig zou zijn? De ene opname volgde op de andere. Verschillende therapieën en behandelingen, allerlei soorten medicijnen: niets hielp op de lange termijn. Ik leefde jarenlang in angst dat ze zichzelf iets aan zou doen; zij had immers niet om dit leven gevraagd.

Crisis

In de kerstvakantie van 2015 was ik een weekje skiën met mijn partner en oudste zoon. Toen ik met Dorien belde, vertelde ze dat het heel erg slecht met haar ging. Ze was in een crisis beland en moest direct worden opgenomen. Ik dacht dat ik kapotging. Mijn moedergevoel zei me dat het niet meer goed zou komen. Een paar weken later haalde ik haar op om naar het theater te gaan en zei ze: ‘Mammie, deze hel wil ik nooit meer meemaken.’ Blijven leven betekende dat ze nog vaker periodes van depressie, paniek en wanhoop zou moeten doorstaan. Dat wilde én kon ze niet meer. Daarom heeft ze zich in oktober 2016 aangemeld bij de Stichting Levenseinde Kliniek (nu Expertisecentrum Euthanasie red.). Juni 2018 kreeg ze toestemming een traject te starten; er was voor haar geen inhoudelijke behandeling meer mogelijk en hierdoor geen perspectief op een beter leven.

Moederliefde

Voor Dorien was dit een bevestiging van wat ze zelf al jaren wist. Waar sommige ouders zich zouden verzetten, wilde ik maar één ding: haar laten zien wat moederliefde is. Ik vond uiteindelijk de kracht om naast haar te gaan staan en haar te steunen. Omdat ze haar organen wilde doneren, moest ze overlijden op de ic. Haar hand lag in mijn hand en ik hoorde haar broers en haar beste vriendin snotteren, maar zelf stond ik helemaal ‘uit’. Op de vraag van de psychiater of ze nog steeds wilde dat zij haar hielp met sterven, zuchtte ze opgelucht ‘Ja…’. Haar laatste woorden waren: ‘Beter wordt het niet, ik hou van jullie.’ Toen het spul haar lichaam bereikte, ging het snel. Ze is gestorven met een tevreden glimlach op haar gezicht. Ik heb die avond staan krijsen bij het kanaal, als een leeuwin die haar welp kwijt is. Ondanks het gemis en de pijn vind ik het een voorrecht dat Dorien op deze humane manier is ingeslapen en dat ze niet alleen was. Ik zal haar nooit loslaten, maar heb haar uit liefde laten gaan.”

Wil je praten over zelfdoding of wil je hulp op dit gebied? Bel 113 of gratis: 0800-0113

Tekst: Hannah König
Foto: Getty Images

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.