Marlieke verloor haar dochter Jolijn en haakt nu knuffelkonijntjes

Tekst: Renee Brouwer

27 december 2024

Troost verzacht de pijn. In deze rubriek vertellen vrouwen waar ze na een ingrijpende gebeurtenis in hun leven troost in vinden. Deze week Marlieke (34) die vorig jaar haar dochtertje Jolijn verloor en nu knuffelkonijntjes haakt.

Marlieke: “’s Avonds voor de tv, in de wachtkamer bij de huisarts of gewoon thuis als ik even mijn handen vrij heb… Het liefst haak ik de hele dag. Voor mij voelt het als ontspanning om met alleen een naald en een bolletje katoen lieve en zachte knuffelkonijntjes te maken. En dat allemaal met mijn dochter Jolijn in gedachten, want zíj is de reden dat ik nu zoveel met haken bezig ben.

Jolijn

Jolijn werd op 12 mei 2023 geboren met een gebroken sleutelbeen. Dat ze extreem gespannen was, weten we aan haar breuk. De verwachting was dat Jolijn zich meer zou ontspannen, naarmate het heelde. Maar dat gebeurde niet. Toen Jolijn elf dagen oud was, begon onze achtbaan van allerlei medische onderzoeken. Eind september werd er een zeer zeldzame, ernstige stofwisselingsziekte bij haar vastgesteld. Ze kon er niet van genezen en het was onduidelijk hoe lang ze nog had. Uiteindelijk overleed ze rustig in mijn armen, op 27 november. Ze werd slechts zesenhalve maand oud.”

Foto’s en filmpjes

“Het was vreselijk verdrietig. Ik had geen idee hoe mijn man Jeroen, zoontje Lucas (5) en ik zonder Jolijn verder moesten en hield me vast aan de foto’s en filmpjes die we van haar hadden. Ook de mooie video die van ons als gezin thuis met haar gemaakt was door stichting Living Memories was mij heel dierbaar. Het was zo fijn om ons met z’n vieren samen te zien, deze video koester ik nog iedere dag. Omdat ik graag wat voor de stichting wil terugdoen, haak ik nu samen met mijn zus en onze vrienden van een haakclub ‘Jolijntje Konijntjes’. Inmiddels hebben we al meer dan driehonderd knuffelkonijntjes gemaakt en verkocht, wat al zo’n vierduizend euro voor de stichting opleverde.Voor mij is het een fijne manier om met Jolijn bezig te zijn.

Kracht

Natuurlijk denk ik iedere dag aan haar, maar dat ik dit uit haar naam mag doen, geeft mij kracht om verder te gaan. Van de wol kopen tot het haken zelf: alles doe ik met Jolijn in gedachten en dat voelt goed. Wat ik heel mooi vind, is dat zij door mijn haakwerkjes nog steeds impact maakt op het leven van anderen. Zo heeft de stichting door onze donatie al vijf andere gezinnen blij mogen maken met een mooie video van hun ongeneeslijk zieke kind.

Inmiddels ben ik zwanger van ons derde kindje. Voor mij voelt dit heel dubbel. Ik ben heel dankbaar dat we nog een zoontje mogen verwelkomen, maar het liefst had ik Jolijn ook nog in ons leven gehad. Voor haar geboorte was ik een dekentje aan het haken. Na de bevalling kwam ik er niet meer aan toe om het af te maken, maar onlangs ben ik er weer mee verder gegaan. Zelf zie ik het als een mooi geschenk van Jolijn aan haar broertje. Ze zal altijd een deel van ons leven blijven uitmaken en zo is ze er toch nog een beetje bij.”

Tekst: Renée Brouwer. Foto’s: privébezit, stichting Living Memories