Van docent Frans naar eigenaar van een miljoenenbedrijf: Sharon deed het

Tekst: Redactie Vriendin

22 januari 2024

Ooit was ze docent Frans, nu runt Sharon (34) een van de grootste sieradenmerken van Nederland, My Jewellery. Een enorm succes, toch is ze de nuchterheid zelve. “Het lijkt vaak spannender of indrukwekkender dan het is.”

Op het moment dat we Sharon spreken, is ze dertig weken zwanger van haar eerste kind. Als haar gezondheid het toelaat, gaat ze niet met zwangerschapsverlof, vertelt ze. Sharon vindt haar werk veel te leuk. “Ik doe het rustiger aan en ik werk veel thuis, maar ik ben niet onbereikbaar. Ik blijf het bedrijf in de gaten houden. Niet omdat het moet, maar gewoon uit interesse.”

De afgelopen tien jaar was Sharon druk met haar andere kindje, zoals ze My Jewellery liefkozend noemt. Wat ooit begon als creatieve hobby, groeide uit tot een miljoenenbedrijf, met 26 winkels in Nederland en zes in het buitenland. Of dat altijd haar doel was? “Nee, het was een bijverdienste naast mijn baan als docent Frans. Met de jaren verlegde ik de grens steeds een beetje, tot ik het echt niet meer kon combineren.”

Bezige bij

De liefde voor sieraden ontstond bij Sharon op jonge leeftijd, toen ze aan de keukentafel met kralen knutselde. Ook het ondernemen zat er al vroeg in. “Op de basisschool organiseerde ik van alles, van musical tot ruilmarkt. Dingen voor elkaar krijgen, initiatief nemen en creëren vond ik als kind al leuk en dat doe ik nog steeds.” Sharon bezorgde op haar elfde al folders. Officieel mocht dat niet, ze was nog te jong, dus liep ze op de naam van haar zus. “Waarom ik dat wilde? Ik hou gewoon van werken, me nuttig maken, geld verdienen en daar leuke dingen van doen. Als er in de buurt spullen bij het grofvuil stonden, dacht ik: daar kan ik op Marktplaats nog wel twintig euro voor krijgen. Het ging me dan niet eens om het geld dat ik eraan verdiende, het was iets vanzelfsprekends. Van niets iets maken.”

Het duurde dan ook niet lang voordat Sharon, toen een jaar of twaalf, haar zelfgemaakte sieraden aan familieleden en docenten verkocht. “Door mond-tot-mondreclame wisten steeds meer mensen mij te vinden. Van het geld dat ik voor een ketting kreeg, kocht ik de kralen en dan hield ik zelf nog vijf euro over. Het was geen big business hoor, maar ik was er wel trots op. Mijn moeder, die helemaal geen ervaring had met ondernemen, hielp mee en zocht uit waar ik kralen kon inkopen. Ze leerde mij om nooit in beperkingen te denken.” Inmiddels worden de sieraden niet meer stuk voor stuk door Sharon geknutseld, maar ze is nog steeds nauw betrokken bij het ontwerpproces.

Keerpunt

Sharon werd ouder, maar haar passie voor sieraden bleef. In 2011 opende ze een webshop, en daarmee werd My Jewellery een feit. Toch stortte ze zich niet meteen vol op haar bedrijf. In de eerste twee jaar werkte ze nog drie dagen per week als docent Frans, een andere passie. “Ik had nooit verwacht dat ik honderd procent zou gaan ondernemen. Juist de afwisseling tussen lesgeven en sieraden verkopen vond ik leuk, en met mijn baan als docent kon ik dat goed combineren.” Tenminste, een tijdje. “Na het werk had ik net genoeg tijd om wat pakketjes te versturen. In de avonduren deed ik de rest; sieraden maken, nieuwe producten online zetten, retouren verwerken, klantenservice. Ik deed alles zelf. Het was een leuke tijd, tot het niet meer samenging. Het keerpunt kwam na een heel specifieke gebeurtenis. Ik was per ongeluk een ouderavond op school vergeten, omdat ik op een sieradenbeurs stond. Achteraf is het goed dat het toen misging, want daardoor móést ik kiezen. Ik besloot te gaan ondernemen, benieuwd wat het me zou brengen. Het lesgeven zelf mis ik niet, dat voelt als een ander leven. Maar wat ik als docent leerde – leerlingen motiveren, enthousiasmeren en meenemen in je verhaal – pas ik nog steeds toe in mijn bedrijf.”

Sprong in het diepe

Van docent Frans naar fulltime ondernemen, dat was best even wennen. “Daarmee viel al mijn structuur en ook een deel van mijn sociale leven weg. Ineens zat ik elke dag alleen thuis.” Al snel kwam er veel moois voor terug. Toen Sharon haar bedrijf alle aandacht gaf, ging het als een speer. Binnen een halfjaar had ze een eerste werknemer in dienst. Het geheim achter dat succes? Dat is volgens Sharon een combinatie van hard werken, goede producten én de inzet van social media. In 2015, tijdens de opening van de eerste winkel in Den Bosch, zag Sharon het succes met eigen ogen. “Er waren mensen vanuit heel Nederland naar de winkel gekomen. Toen kwam het besef: al die likes op social media komen van échte mensen. Een geweldig moment.”

Sharons leven als twintiger zag er wel iets anders uit dan dat van leeftijdgenoten. “Ik ging bijvoorbeeld niet zo vaak naar festivals. Maar of ik dat gemist heb? Ik denk het niet. Als ik wel meeging, genoot ik ervan, maar vond ik het ook prima om weer aan het werk te gaan.”

Goed in loslaten

Twaalf jaar na de start van My Jewellery bestaat Sharons team uit honderden medewerkers, onder wie haar moeder, zus én vriend. Samenwerken met familie is negen van de tien keer heel leuk, vindt ze. “Familie is belangrijk voor me, we hebben een hechte band en trekken veel met elkaar op. Ik kan me voorstellen dat het even lastig is als je het niet met elkaar eens bent, maar dat komt bij ons eigenlijk nooit voor. Bovendien wegen de leuke momenten altijd zwaarder dan de minder leuke. Eerst ging het in onze familie in de weekenden veel over het bedrijf, maar dat hoeft van mij niet zo. Inmiddels hebben we daar een balans in gevonden. Zolang je goed blijft communiceren, begrip voor elkaar hebt en water bij de wijn doet, is werken met familie niet zo spannend.”

Wie denkt dat het runnen van zo’n groot bedrijf altijd gepaard gaat met slapeloze nachten en duizend ballen hooghouden, heeft het mis. “Het lijkt chaotisch en veel, maar zo voelt het niet. Op een gegeven moment zit je in een bepaalde rol (Sharon is eigenaar en creatief directeur, red.) en dan is dat je werk. Ik denk mee op verschillende schaakborden, maar het is niet zo dat ik bij elke beslissing ben. Dan word je knettergek. Het lijkt vaak spannender of indrukwekkender dan het is. Mijn werk is een groot onderdeel van mijn leven, maar het is niet zo dat daarbuiten niets meer bestaat. Zodra ik thuis ben, kan ik het goed loslaten.”

Eigenaar of niet: Sharon werkt ‘gewoon’ vijf dagen in de week. Al heeft ze naar eigen zeggen maar weinig vrije tijd nodig. “Bankhangen doe ik niet zo graag, ik vind het lekkerder om bezig te zijn. Mensen die een bedrijf starten, denken vaak dat ze na een tijdje achterover kunnen leunen. Natuurlijk hoef ik niet meer overal mee te buffelen, maar je moet wel van werken houden om dit vol te houden.”

Niet meteen van slag

Nuchter als ze is, lukt het Sharon om koel te blijven, ook in stressvolle situaties. “Het is meestal rustig in mijn hoofd. Ik zie in elke situatie mogelijkheden, ook al lukt dat misschien niet meteen. Bij een tegenslag of een dag met een mindere omzet ben ik niet meteen van slag. Ik vertrouw erop dat je met de juiste koers weer succesvol kunt zijn.” Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn, maar Sharon weet niet beter. “Je moet vertrouwen hebben in jezelf en in je merk. Dat heb ik altijd gehad. Onzekerheid of zenuwen? Dat zit gewoon niet in mij. Ik sta altijd met beide benen op de grond. Ik weet niet of het bedrijf anders zo groot was geworden.”

Gaat die batterij wel een keer leeg, dan weet Sharon precies wat ze nodig heeft. “Ik luister goed naar mijn lichaam en geef het wat tijd. Na een drukke week kan ik rustig een heel weekend helemaal niks doen. Ik accepteer het als ik niet helemaal in topvorm ben en zorg dat ik op maandag weer fris genoeg ben om de verantwoordelijkheid aan te kunnen.”

Dromen genoeg

Sharon is met een geschat vermogen van 45 miljoen de succesvolste vrouw in de Top 100 Jonge Selfmade Miljonairs van Quote. “Het eerste wat ik dacht toen ik dat hoorde, was: wat betekent het voor mijn veiligheid dat iedereen dit nu weet? Dat vond ik even lastig. Ik zeg altijd: het gaat om de waarde van het bedrijf, het is niet dat ík zo’n dikke bankrekening heb. Ik krijg gewoon een salaris. Geld is voor mij een middel om mijn bedrijf verder te laten groeien, privé vind ik het minder belangrijk. Natuurlijk is het fijn om in een mooi huis te wonen, uit eten te kunnen en schoenen te kopen die ik mooi vind, maar verder heb ik niet zoveel nodig. Geld uitgeven aan grootse dingen, daar heb ik weinig mee.”

Wie de groei van My Jewellery van heel dichtbij meemaakte, is Sharons vriend, met wie ze al achttien jaar samen is. Terugblikken op die eerste jaren doen ze niet echt. “We maakten de groei van dag tot dag mee en dat ging zo geleidelijk, dat we niet echt stilstaan bij wat we sindsdien hebben opgezet. Ik kijk liever vooruit, naar wat er vandaag, volgende week of volgend jaar komt.” Dat geldt ook voor successen: even vieren en dóór. “Ik ben er trots op dat we een mooi merk hebben opgebouwd waar mensen blij en geïnspireerd van raken. Over het algemeen ben ik heel tevreden, en ik ben dankbaar dat ik elke dag mag doen wat ik leuk vind, maar in mijn ogen kan het altijd beter. Om te blijven groeien, moet je altijd nadenken over een volgende stap, klein of groot.” Vroeger, nog vóór de start van haar sieradenmerk, droomde Sharon van een winkel in Parijs. Aan die droom kwam abrupt een eind toen ze ontdekte dat je sleutelgeld nodig hebt om een pand te huren. Dat had ze toen niet. “Het zou leuk zijn als die winkel in Parijs er ooit komt. Ook buiten Nederland wonen jonge vrouwen die van sieraden houden. Er valt dus nog een wereld te winnen.”

Maar eerst is het tijd voor een volgend hoofdstuk: moeder worden. “Ik wil hem – we krijgen een jongetje – laten zien dat niets ons is komen aanwaaien, we hebben er altijd hard voor gewerkt. Maar wat ik hem vooral wil meegeven, is dat je moet genieten van het leven. Maak je niet te druk en wees blij met elke dag.”

Tekst: Maike Abma

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.