1 jaar na #MeToo: slachtoffers vertellen hun verhaal
3 oktober 2018
Is een jaar na #MeToo het taboe rondom het delen van ervaringen met seksueel misbruik verdwenen? Deels, want slachtoffers zoeken vaker en sneller hulp, merken de centra voor seksueel geweld. Maar hoe hebben slachtoffers de ‘hype’ ervaren? Zeven vrouwen blikken terug.
Is een jaar na #MeToo het taboe rondom het delen van ervaringen met seksueel misbruik verdwenen? Deels, want slachtoffers zoeken vaker en sneller hulp, merken de centra voor seksueel geweld. Maar hoe hebben slachtoffers de ‘hype’ ervaren? Zeven vrouwen blikken terug.
Angelique (25) werd van haar veertiende tot haar zestiende misbruikt door een oudere man.
“Hij zei dat iedere hand die ooit mijn lichaam zou strelen, zou voelen als de zijne. En helaas moet ik hem daar gelijk in geven. Zelfs huid-op-huidcontact met mijn kinderen vind ik moeilijk, ik kan daar gewoon niet van genieten. Dat neem ik de dader kwalijk. Gelukkig is hij veroordeeld. Onlangs hebben we – na tien jaar – online contact gehad, een vorm van slachtoffer-daderbemiddeling. Hij heeft spijt betuigd voor wat hij heeft aangericht en zei te hopen dat het ooit goed zou komen met mij. Maar daar is het te laat voor. De doodsangsten die ik heb uitgestaan, het machtsspel dat hij met me speelde en daarna het jarenlange slepende politieonderzoek, hebben ervoor gezorgd dat ik niet meer de oude ben geworden. In mijn hart gaat het misbruik altijd verder.
Toen ik een tijdje geleden het strafdossier inzag, kwamen veel dingen weer boven die ik me niet meer kon herinneren. Zo bleek bijvoorbeeld dat ik tot vier keer toe mijn ouders heb verteld wat er gebeurde, maar dat zij niet ingrepen. Sterker nog: mijn ouders deden alsof het mijn eigen schuld was. En ik geloofde dat. Ik heb daarom bewust geen contact meer met mijn familie en probeer mijn kinderen op een andere manier groot te brengen. Mijn man en ik vinden het belangrijk dat zij weten dat er niets gek, stom of raar is om te vertellen. We hopen dat het een positieve invloed heeft, als er ooit iemand is die ze moedwillig pijn doet. Dan zal ik er voor ze zijn en achter ze staan.
Veel ouders denken: mijn kind overkomt dat niet. Ik hoop dat #MeToo ervoor heeft gezorgd dat mensen daarin minder naïef zijn. Je kunt je kinderen helaas niet tegen alles beschermen. Maar je kunt wel zorgen dat áls er iets gebeurt, zij weten dat het nóóit hun eigen schuld is.”
‘Ik ken honderden verhalen van mensen die ook op zeer jonge leeftijd zijn misbruikt’
Dominique (32) werd misbruikt door haar pleegvader en zijn zoon vanaf het moment dat ze nog een baby was tot haar zestiende. Inmiddels helpt ze lotgenoten met haar Stichting Voor Ons.
“Toen #MeToo gebeurde, dacht ik: hè hè, eindelijk kan iedereen horen, zien en lezen wat wij al jaren roepen: met hoe ongelofelijk veel wij zijn. En er zijn er nog véél meer. Soms fluistert iemand in mijn oor: ‘Ik heb hetzelfde meegemaakt als jij, maar zelfs mijn man weet het niet.’ Dat komt onder andere omdat er nog steeds kans is dat je verhaal in twijfel wordt getrokken als je ermee naar buiten komt. Je wilt niet weten hoe vaak ik te horen krijg dat ik mijn verleden heb verzonnen. Mensen willen liever niet horen dat volwassen mannen baby’s verkrachten. Maar ik ben geen uitzondering, ik ken honderden verhalen van mensen die ook op zeer jonge leeftijd zijn misbruikt.
Op televisie besteden ze liever aandacht aan de schandalen en de BN’ers, terwijl het noodzakelijk is dat ook de heftige verhalen aan het licht komen. Verder hoop ik dat #MeToo ertoe zal leiden dat er meer ervaringsdeskundigen bij de hulpverlening worden betrokken. Professionals kunnen veel leren uit de boeken, maar een lotgenoot heeft aan een half woord genoeg. Ook de partners worden nog te vaak vergeten, terwijl een goede relatie van groot belang is voor misbruikslachtoffers. Ik kan mijn vriend ’s nachts soms letterlijk aanvliegen: slaan, bijten… Dat is ook voor hem heftig. Gelukkig heeft hij me geleerd dat ik me nergens voor hoef te schamen en me ook niet schuldig hoef te voelen. Zonder hem was het nu een stuk slechter met me gegaan.”
Lees de andere verhalen in Vriendin 40.
