8 lezeressen over dat ene onhandige leugentje

28 augustus 2024

Een leugentje is zo verteld en ja, zie dan nog maar eens recht te zetten dat je eigenlijk helemaal geen master-diploma hebt en ook wel iets meer dan drie mannen tussen de lakens hebt verwelkomd.

De niet-bestaande professor

Henriëtte (26): “Dat ik uit een eenvoudig gezin kom en mijn vriend ‘op stand’ is opgegroeid, merk je tussen ons niet. Alleen zijn ouders zijn een ander verhaal, die letten nogal op zaken als afkomst, geld, opleiding en alles waaraan zij hun status verlenen. Zonder masteropleiding kijken ze eigenlijk maar een beetje op je neer. ‘Trek je er niets van aan’, zegt mijn vriend, maar ik voel me tussen hem, zijn universitair geschoolde broers en zijn ouders dan toch maar minnetjes. Dus toen het gesprek na de eerste paar ontmoetingen op opleiding kwam en een van de broers vroeg wat ik had gedaan, zei ik automatisch: ‘Een master bedrijfskunde.’ Mijn vriend keek me aan en blééf er bijna in. Een master? Ik heb mijn propedeuse gehaald van de hbo-opleiding bedrijfskunde, maar afstuderen is er nog steeds niet van gekomen, met mijn uitstelgedrag. In het jaar dat mijn vriend en ik nu samen zijn, heb ik misschien een week aan mijn scriptie gewerkt. Wel veel uren gemaakt in de koffietent waar ik werk, dus lekker verdiend, maar die opleiding schiet erbij in. Mijn schoonfamilie geloofde echter meteen dat ik die master had gehaald en ik steeg in hun aanzien. Mijn schoonvader begon meteen over grote Amerikaanse techbedrijven en mijn visie daarop. Eh… ik kende amper de namen van die bedrijven, laat staan dat ik wist wat ze doen. Maar sinds ik als master in de bedrijfskunde wordt beschouwd, wil hij elke keer dit soort gesprekken met me voeren. Vindt hij helemaal interessant, en ik maar hopen dat ik niet finaal door de mand val.”

Chef van niks

Rosan (30): “Om een beetje indruk te maken op mijn nieuwe schoonfamilie, pakte ik flink uit toen mijn schoonouders, zwager en schoonzus voor het eerst bij mij kwamen eten. Pasta vongole, pasta met stoofvlees, vitello tonato, zelfgemaakte tiramisu, het kón niet op. Alles gekocht bij de traiteur en in mijn eigen schalen gedaan, want ik kan helemaal niet koken en vindt er ook niets aan. Maar ja, dat zei ik niet, ik vertelde over hoe ik al dat lekkers had gemaakt – bedankt Google, voor wat recepten. Wist ik veel dat mijn schoonzus, Italiëfan in hart en nieren, zo enthousiast zou zijn over mijn kookkunst dat ze me een week later belde: ‘Hé, ik heb zó lekker gegeten bij jou, zou jij me alsjeblieft willen helpen bij het bereiden van mijn verjaardagsdiner voor mijn vriendinnen?’ Ik wist niet wat ik moest zeggen en stamelde dat ik het een hele eer vond. En dat ik mijn agenda zou checken. Laat ik nu net die dag al iets hebben, maar het is uitstel van executie want op dat een dag gaat ze me natuurlijk opnieuw vragen.”

Nooit van gehoord

Charlotte (41): “Wáárom zei ik dat? Die vraag gaat regelmatig door mijn hoofd. Waarom zei ik bij mijn sollicitatie dat ik had gewerkt voor een superhippe start-up waarvan de naam overal deuren opent. Het enige wat ik daar heb gedaan, is een onbeduidende opdracht van een maand. Maar ik maakte daar voor het gemak een marketingfunctie van die ik, ik was toch bezig, maar liefst een jaar heb vervuld. Als ze om een referentie vragen, geef ik het telefoonnummer van een vriendin wel, dacht ik. Of het deze truc was die werkte weet ik niet, maar ik kreeg de baan die ik zo graag wilde. Beetje jammer alleen dat op dag één een collega naar me toe kwam die me helemaal enthousiast vertelde dat ze óók voor die start-up had gewerkt. In nagenoeg dezelfde periode, maar wel op een andere afdeling. Of ik nog contact had met Bart, de directeur, en Fons,  de marketing manager. Eh… nee, want die twee weten echt niet wie ik ben. Maar ik riep dat ze ik natúúrlijk kende. Ik vrees dat de dag dat zíj ze wel spreekt, mijn naam noemt en in twee blanco gezichten kijkt.”

No hablo español

Janneke (45): “Dat leer ik dan wel, dacht ik, toen ik op mijn cv invulde dat ik Spaans sprak omdat er bij de baan die ik graag wilde werd gevraagd om iemand die minstens drie talen sprak. Ik zag niet in hoe je die taal nodig zou hebben voor die functie en als het wel zo was, zou ik wel een spoedcursus doen. Niet nodig, want ik kreeg die hele baan niet. Niet lang daarna solliciteerde ik opnieuw, stuurde mijn cv mee, dacht niet meer aan dat leugentje en nu werk ik als secretaresse bij een superleuk bedrijf. Eén probleem: mijn manager kwam laatst naar me toe. ‘Geweldig dat jij Spaans spreekt, want over drie weken komt er een klant uit Spanje, dan kan jij hem en zijn team mooi ontvangen.’ Mijn hart schoot in mijn keel en hoewel ik natuurlijk had moeten zeggen dat dit een groot misverstand was, stamelde ik dat het goed zou komen. Ik besteedde drie weken lang ieder vrij moment aan Duo Lingo en heb gelukkig een talenknobbel, maar toch kwam ik tegen de tijd dat de Spanjaarden kwamen niet veel verder dan goedemorgen en het bestellen van een kopje koffie. Gelukkig bleek de delegatie prima met Engels uit de voeten te kunnen, maar ik zal de blik van mijn baas niet snel vergeten. ‘Mijn Spaans is een beetje weggezakt’, zei ik maar, al geloofde hij daar volgens mij niets van.”

Nee, echt niet

Lisa (39): “Na twintig jaar samen doen mijn man en ik echt niet moeilijk over een kleine uitglijder in een dronken bui. Keertje zoenen met een ander, geen probleem, dat biechten we bij elkaar op en daar komen we niet meer op terug. Maar dat ik onlangs een beetje verder ben gegaan dan alleen wat zoenen, dat zal hij dan weer niet zo leuk vinden. We waren op een feestje, ik liet me meeslepen en voor ik het wist, had ik seks met een man die ik amper ken en die ik bij daglicht zo voorbij zou lopen, maar in mijn dronken bui was hij het summum van lust. Mijn man, ook aanwezig op het feest, kreeg er achteraf lucht van dat die kerel en ik wel een tijdje weg waren geweest. ‘Lies, als er meer is gebeurd, wil ik dat je het nu zegt’, zei hij en ik zag in zijn ogen: dan heb je een probleem. Dus loog ik recht in zijn gezicht: niets aan de hand, gewoon een tongzoen, alles verder netjes gehouden. Ik dacht dat het toch niet zou uitkomen, maar helaas, een van de andere aanwezigen heeft rondbazuind dat er wel degelijk meer is  gebeurd. Mijn man wantrouwt me nu, maar ik heb zo hard in zijn gezicht gelogen dat ik nu niet meer terug kan. Hij heeft het me nog acht keer gevraagd, bij elke keer werd het moeilijker om te zeggen: bij nader inzien hebben we tóch seks gehad… Dus moet ik mijn leugen volhouden, en ben ik als de dood dat er meer mensen gaan praten.”

Ik voel het ook

Else (40): “Ik heb niets met spiritualiteit, maar dat vond ik zo lullig om te zeggen toen mijn schoolpleinkennis slash vriendin zichzelf ineens helemaal vond in haar voorspellende en hoogsensitieve gaven. Ze voelt van alles aan, ziet dingen die voor anderen verborgen blijven én praat met de doden. Sorry als ik iemand beledig, maar ik zie dit echt als onzin die ze zichzelf heeft aangepraat. Maar dat durfde ik natuurlijk niet te zeggen. Dus toen ze begon over wat ze allemaal had ontdekt, veinsde ik interesse en loog dat ik het super interessant en intrigerend vond allemaal en zelf ook erg bezig was met spiritualiteit. ‘Wat fijn om te merken dat dit jou ook zo raakt!’ riep ze enthousiast en dat was het moment dat ik besefte dat ik mijn woorden heel snel moest terugdraaien. Maar dat deed ik niet. En dus heb ik mezelf nu in de onmogelijke positie gezet dat zij me voortdurend hele hoorcolleges geeft over spirituele zaken waar ik de kriebels van krijg én dat ze me binnenkort een reading geeft. Dat wil ik helemaal niet, maar hoe maak ik dat duidelijk zonder haar te kwetsen? Ik heb geen idee.”

Drukte tussen de lakens

Kirsten (33): “Wat was ik blij toen ik het gezicht van mijn – toen – nieuwe vriend zag bij het geijkte ‘de hoeveelste ben ik’-gesprek. Ik had gezegd dat ik drie eerdere bedpartners had gehad, de drie mannen met wie ik twee, één en drie jaar samen was geweest. Hij keek opgelucht, ik was blijkbaar niet zo’n sloerie die in een wilde periode de ene man na de ander had versleten. Zelf is Reinier heel behoudend en hij gaat echt niet zomaar met iedereen naar bed, ik ben pas zijn tweede. En hij was duidelijk blij dat ik ook maar weinig mannen had gehad. Alleen was dat niet helemaal de waarheid. Want die drie langere relaties klopten wel, maar dat ik tussendoor niet had stilgezeten, had ik maar even niet vermeld. En de zeker twintig bedpartners die erbij hoorden ook niet. Maar nu Reinier en ik al ruim een jaar samen zijn, voel ik me niet goed bij mijn leugen. Alsof we een valse start hebben gemaakt en ik een deel van mezelf heb verzwegen. Maar ja, ga dat nu nog maar eens rechtzetten, dat gaat niet. Hij zal zich afvragen waarover ik nog meer heb gelogen én hij zal denken dat ik een slet ben, dat doet iets met zijn beeld van mij. Er is geen risico dat mijn leugen uitkomt, maar toch wilde ik dat ik vanaf het begin gewoon eerlijk was geweest.”

Surfstuntel

Lieke (30): “Voor ik een jaar geleden aan de slag ging in mijn huidige baan, was ik ruim een jaar op wereldreis. Geweldig was dat, met mijn rugzak zwerven van Azië naar Australië en daarna naar Zuid-Amerika. Aan het einde van de reis zat ik een paar weken in Californië waar ik surflessen heb genomen – om precies te zijn: drie surflessen. Ik had weinig talent en vond het ook niet per se leuk. Maar dat zei ik niet toen het gesprek tijdens een lunchpauze op het werk over surfen ging. Maikel, een collega die ik nogal leuk vind, vertelde dat hij op Hawaï had gesurft en dat dat helemaal te gek was, ik zag zijn gezicht stralen bij de herinnering. Om indruk te maken, vertelde ik over mijn surfavonturen in Californië. Ik overdreef die zwaar, deed alsof ik maandenlang op het board had gestaan en alsof ik nu de golven kon bedwingen als een professional. Ik liet foto’s zien die er goed uitzagen, want ergens tijdens die drie lessen had ik wel een keer langer dan vier minuten op mijn board gestaan, al gebeurde dat niet vaak. Het werkte, want Maikel en ik raakten aan de praat en hij wilde alles weten over mijn wereldreis, ik had eindelijk zijn aandacht. Ik ben inmiddels behoorlijk verliefd, maar van hem weet ik het nog niet. Alleen is er één probleem. Voor de teambuildingsdag gaan we binnenkort naar het strand waar een activiteit op het programma staat. We gaan, jawel, surfen. Maikel stuurde me via Slack meteen een screenshot van de uitnodigingsmail met daarbij: ‘Eindelijk samen in de golven!’ En nu moet ik dus of een spoedcursus of ik zal me die dag helaas moeten ziekmelden. Want no way dat hij mag zien wat een surfstuntel ik echt ben.”

Tekst: Mariëtte Middelbeek
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.