Aash heeft al meer dan 2000 duiven gered

23 oktober 2024

Twee jaar geleden had ze het eerste duifje in haar handen, inmiddels zijn dat er tientallen per dag. Het Rotterdamse duivenvrouwtje Aash (34) wil maar één ding: zoveel mogelijk duiven verlossen van een ‘stringfoot’. “De doordringende blik van die eerste duif zal ik nooit meer vergeten.”

Aash: “Vroeger waren duiven onzichtbaar voor me. Het zijn geen bijzondere, kleurrijke papegaaien, dus dertig jaar keek ik niet naar ze om. Tot ik met een vriend op het terras in Rotterdam een drankje deed en er een groepje duiven op de grond zat. Toen ik goed keek, zag ik dat de helft van de duiven stompjes hadden en mank liep. Ik zag zelfs een duif struikelen over zijn eigen voeten, omdat er draadjes omheen gewikkeld zaten. Ik rende naar de supermarkt om brood te halen. Ik moest deze duif vangen en hem helpen. Na vijf minuten lokken kwam hij bij me. Hij at, was afgeleid en ik raapte hem op van de grond. Met een nagelschaartje knipte ik zijn stringfoot door en toen liet ik hem gaan. Op een afstand van tien meter keek hij me doordringend aan. Die blik zal ik nooit meer vergeten. Het was alsof hij me influisterde: ‘Bedankt, maar ik ben niet de enige…’”

Rusteloos

“Een paar jaar voor dit magische moment verlangde ik naar rust, natuur en samenleven met dieren. Ik had in Rotterdam een buurman met een kanarie in een piepklein kooitje. Elke dag zag ik dat vogeltje opgesloten zitten en ik werd er steeds verdrietiger van. Ik besloot vegan te worden en een huis te kopen in Rockanje. Mijn buren hadden schapen die ik hoorde bevallen en ik had kippen om me heen die genoten van zon en regen op hun veren. Zo hoorden dieren te leven, in vrijheid! Ik zegde mijn baan op bij het makelaarskantoor waar ik werkte en ging kunst maken. Ik hoopte gelukkig te worden, maar bleef me rusteloos voelen.
De nacht na het redden van de duif op het terras lag ik wakker van extase. Wat was ik blij dat ik hem had gezien en geholpen. Ik bleef er maar over nadenken. Want hoeveel duiven liepen er nu nog steeds op stompjes rond? Toen ik de volgende dag naar buiten ging, zag ik ze overal. Verminkte duiven op zoek naar eten. Tijdens een boswandeling kwam ik een oude man tegen. Hij had een gebochelde rug en helderblauwe ogen. We raakten in gesprek over de natuur en religie en hij vertelde me dat duiven in het christelijke geloof heilig zijn. ‘Als je echte magie wil ervaren, dan moet je in contact komen met een duif’, zei hij. De man had ze ook gezien, de duizenden duiven met een stringfoot, maar hij was te oud om ze te redden. Dit was mijn teken om in actie te komen.”

Spalkjes

“Diezelfde dag belde ik mijn ouders die in Rotterdam wonen en zei: ‘Mag ik bij jullie intrekken? Ik ga duiven redden.’ Ze waren verbaasd, maar het mocht. Voor mijn favoriete vegan lunchzaakje in de stad zat die middag een creperend duifje in een boom. Met zaad lokte ik dit duifje uit de boom, ik wikkelde hem in een grote wintersok en verloste hem van de draden, die anders zou leiden tot een levenslange handicap of verminking. Duiven raken verstrikt in mensenhaar, ijzerdraad, draden van fruitnetjes en visdraad en stofresten. Het draad snijdt in hun voetjes, vervolgens raken hun tenen bekneld en sterven af. Inmiddels doe ik dit werk zeven dagen per week. Ik heb altijd een tas met wondspray, wondzalf, verschillende scalpels, schaartjes en een pincet bij me. Voor sommige duiven maak ik ter plekke spalkjes zodat een teen weer kan corrigeren. Ik onthoud waar de duiven zitten en ga terug om ze te controleren.”

Diepe connectie

“Veel mensen zien duiven als ongedierte en vragen zich af hoe ik liefde voor ze kan voelen. Toch ervaar ik een diepe connectie met duiven. Ik ben Indiaas van afkomst en voor mij zijn alle dieren gelijkwaardig aan mensen. Daarom verdienen ze ook dezelfde behandeling. Inmiddels heb ik meer dan tweeduizend duiven in mijn handen gehad. Ik ben bijzondere wezens tegengekomen, zoals mijn lievelingsduif Koekoe. Hij had een slechte start en ik nam hem als baby mee naar huis. Hij kon uren op mijn schouder zitten en sliep tegen mijn borst aan. Hij was prachtig, met felgroene ogen en een groenig verenpak met een vlek. Ik bad voor hem, maar hij haalde de winter niet en stierf. Die lente erna kwam ik op straat een klein mannetjesduifje tegen met gezonde voetjes en dezelfde vlek als Koekoe… Sinds die dag heb ik nooit meer om een duif gehuild.”

Rijk

“Zeven dagen per week ben ik op de fiets in de stad te vinden om duiven te helpen. Veel mensen herkennen me inmiddels en geven me tips waar duiven in nood zitten. Ik heb mijn huis in Rockanje verkocht en woon weer in Rotterdam. Financieel ben ik er op achteruit gegaan. Ik leef nu van de verkoop van mijn kunst. Voor mijn werk dat ik doe voor de duiven, ontvang ik geen geld. Toch voel ik me rijker dan ooit. Mijn doel? Dat er een handjevol mensen net als ik ze naar duiven gaat omkijken. Duiven zijn prachtig en verdienen net als alle mensen en dieren een mooi leven.”

Wil je Aash volgen? Check Instagram: @duivenvrouwtje010 of kijk op Duiveninnood.nl

Tekst: Hannah König
Foto: privébezit

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.