Actrice Hadewych Minis over leren genieten: ‘Ik móét altijd zo veel van mezelf’

5 november 2018

Zangeres en actrice Hadewych Minis (41) is het gelukkigst als ze met haar kinderen Salvador (6) en Catalina (3) op de fiets zit. Zalig, vindt ze dat. En nodig ook, want: “Ik denk niet snel: nu gaan we even lekker genieten.”

Zangeres en actrice Hadewych Minis (41) is het gelukkigst als ze met haar kinderen Salvador (6) en Catalina (3) op de fiets zit. Zalig, vindt ze dat. En nodig ook, want: “Ik denk niet snel: nu gaan we even lekker genieten.”

Journaliste Ella Mae: Ik heb met Hadewych afgesproken in een café vlak bij de studio waar ze daarna een commercial inspreekt voor Kruidvat. Dat doet ze al negen jaar elke week.  “Met veel plezier”, zegt ze. “Ik vind het leuk, dus ik ben er dankbaar voor dat ik dit mag doen.” Ook omdat het haar de vrijheid geeft andere projecten te doen. Haar solovoorstelling Minis Plus bijvoorbeeld, waarmee ze op dit moment door het land toert.
 
Je speelt voor het eerst een solovoorstelling.
“Ja! En het is het engste wat ik ooit heb gedaan. Ik speelde altijd in stukken die iemand anders had geschreven en geregisseerd, ik was alleen de uitvoerder. Maar van deze voorstelling heb ik alles zelf bedacht, van de teksten tot aan mijn kleding en het lettertype op de poster, dus ik kan me nergens achter verschuilen. Echt, ik heb nog nooit zo veel gehuild als in deze periode.”

Want?
“Ik heb er een half jaar lang aan geschreven, alleen in een lokaaltje. Dat was tamelijk verschrikkelijk. Als ik iets had geschreven, dacht ik: wie komt hier in godsnaam op af? Dat, en ook: ik kan niks, ik stel niks voor! Heel vermoeiend. Soms vraag ik me weleens af waarom ik dit allemaal wil. Maar je leert zo veel over jezelf. En op de lange termijn word ik er gelukkig van. Op de Parade speelde ik mijn stuk voor het eerst. Ik was ongelofelijk zenuwachtig. Mensen gaan naar de Parade om een beetje te lachen. Maar mijn stuk is best persoonlijk.”

Waar gaat je voorstelling over?
“Minis Plus is een ode aan de vrouw. Dat wij vrouwen een plusversie van onszelf willen zijn en alle ballen hoog willen houden. Dat je een goede echtgenote wil zijn, maar ook goed voor het milieu, en dan óók nog een goede luizenmoeder. Daar gaat mijn voorstelling het meeste over. Maar het gaat ook over mijn naam. ‘Hade’ betekent strijd, wych betekent vrouw maar het betekent ook strijd, dus mijn naam betekent eigenlijk ‘dubbele strijdster’. Ik ben vernoemd naar een dichteres uit de Middeleeuwen. Hadewych was slim, ze sprak Frans en Latijn en onderwees een groep vrouwen. Dat vrouwen slim werden, was niet helemaal de bedoeling. Hadewych werd ervan beschuldigd dat ze een heks was, ze is waarschijnlijk verbrand op de brandstapel. Omdat ik naar zo iemand vernoemd ben, voelde ik als kind dat ik net zo strijdbaar en krachtig moest zijn als zij. Veel mensen denken ook dat ik zo ben. Ik heb jukbeenderen, ik heb een lage stem heb en praat nogal staccato, dus ik kom zelfverzekerd over. Aan de ene kant is dat prettig, maar ik vind het ook lastig. Ik voel me vaak net zo kwetsbaar als ik me krachtig voel. Maar dat ziet niemand. Daar gaat mijn voorstelling ook over: dat ik ook maar een klein vogeltje ben dat het niet weet. Nou ja, mijn voorstelling is best persoonlijk. Vandaar dus die zenuwen. Gelukkig bleek mijn stuk opeens de hit van de Parade te zijn en bleek dat nergens voor nodig te zijn.”

Wat doe je om je zenuwen te bedwingen voordat je op gaat?
“Ik doe een weesgegroetje voordat ik op ga. Of eigenlijk bedank ik Maria. Dat mijn stem het goed doet, dat ik een goede chemie heb met het publiek en dat ik na afloop blij ben. Ik spreek dus naar Maria dingen uit waarvan ik hoop dat die zullen gebeuren tijdens de voorstelling. Ik geloof niet zozeer in God, wel in Maria. Ik heb een hele verzameling Mariabeelden in mijn huis.”