Anita’s dochter raakte zwanger op haar negentiende: ‘Oma worden op je 36ste is zo leuk’

22 mei 2018

Zelf was Anita (37) ooit tienermoeder. Toen haar dochter Naomi (20) op haar negentiende zwanger bleek, schrok ze daarom wel even. Dat had ze niet voor haar gewild.

Zelf was Anita (37) ooit tienermoeder. Toen haar dochter Naomi (20) op haar negentiende zwanger bleek, schrok ze daarom wel even. Dat had ze niet voor haar gewild. Nu kleindochter Ashley er is, is ze maar wat trots dat ze nu al oma is.

Anita: “Laatst deden mijn man en ik boodschappen, onze kleindochter Ashley zat in de kinderwagen. Het meisje achter de kassa dacht dat wij haar ouders waren. Toen ik vertelde dat ik haar oma ben, keek ze verbaasd. ‘Hoe oud bent u dan? En uw dochter?’ vroeg ze nieuwsgierig. Ik vind die interesse alleen maar leuk. Ik vertelde trots dat mijn dochter Naomi jong moeder is geworden en dat ik dus een jonge oma ben.”

Naomi: “Mijn moeder kreeg mij op haar zestiende. Die zwangerschap was ongepland. Om te voorkomen dat mij hetzelfde zou overkomen, praatte ze met mij al over seks toen ik een jaar of twaalf was. Ik wuifde haar zorgen weg en riep: ‘Ik word niet zoals jij, mam!’ Op mijn veertiende ging ik aan de pil. Dan ga je er vanuit dat je niet zwanger raakt. Maar in de zomer van 2016, ik was net een paar maanden negentien, bleek dat toch het geval.”

Anita: “Naomi was onderweg naar huis van een weekendje Duitsland met haar vriend Stefan. Ze stuurde me een appje dat ze iets moest vertellen. Ik stuurde terug: ‘Je bent zeker zwanger?’ Naomi was al een tijdje niet helemaal zichzelf. Een beetje opstandig, terwijl ze normaal juist rustig is. Bij het lezen van haar appje wist ik meteen wat er aan de hand was. Een onderbuikgevoel. Eerlijk is eerlijk: toen Naomi dat voorgevoel bevestigde, moest ik wel even slikken. Ik wist dat ze graag moeder wilde worden, maar ze was pas negentien. Ze woonde nog niet op zichzelf, had geen rijbewijs, geen inkomen.”

‘We hebben geen moment gedacht aan een abortus.’

Naomi: “Toen ik twee streepjes op de zwangerschapstest zag, dacht ik: help, wat nu? Ik was bijna twee jaar samen met mijn vriend Stefan. Onze relatie zat helemaal goed en we wilden graag kinderen, maar wel pas over een paar jaar, als ik mijn studie had afgerond en we samenwoonden. Ook Stefan schrok. We waren er allebei van uitgegaan dat ik niet zwanger zou kunnen worden, omdat ik de pil slikte. Vroeger vergat ik hem weleens, maar de laatste paar jaar ging ik er juist zorgvuldiger mee om. Ik realiseerde me dat ik dus door de pil heen zwanger moest zijn geraakt: de kans daarop is klein, maar ís er wel. Het duurde een paar dagen voordat het nieuws was geland, maar daarna waren we vooral blij. We hebben geen moment gedacht aan een abortus. We hebben altijd gezegd: ‘We willen over een paar jaar graag een kind. Maar mocht het eerder gebeuren, dan gaan we er voor.’”

Een andere toekomst

Anita: “Ik was blij voor ze, maar maakte me ook zorgen. Je wilt het beste voor je kind: dat ze een inkomen en stabiel leven heeft, huisje-boompje-beestje komt daarna wel. Naomi was net met de mbo-opleiding tot verkoopmedewerkster begonnen. Die opleiding zou door haar zwangerschap op een lager pitje komen te staan. Bovendien had ze net haar eerste rijlessen achter de rug; zou ze haar rijbewijs wel kunnen halen voordat de baby kwam? We wonen in het noorden van het land en zonder rijbewijs heb je weinig bewegingsvrijheid, zeker met een kind. Mijn man Johnnie zei: ‘Ik zie dat niet voor me, dat ze op deze leeftijd al een kind krijgt.’ Johnnie is niet Naomi’s biologische vader, maar ik ben al jaren met hem samen en hij beschouwt haar als een volle dochter. Naomi ziet hem als haar vader, want met haar biologische vader heeft ze geen contact. Johnnie vond het jammer dat haar toekomst er nu heel anders uit zag, zonder diploma of zekerheid.”

Naomi: “Ik begreep de zorgen van mijn ouders wel, maar ik dacht: wat kan ik doen? Deze zwangerschap is me overkomen. Zelf maakte ik me niet zo druk om mijn toekomst. Ik ben vrij nuchter en dacht: die opleiding kan ik later ook volgen. Bovendien heeft Stefan een baan als constructiebankwerker bij een offshorebedrijf. Financieel hoefden we ons dus geen zorgen te maken.”

Anita: “Toen ik op mijn zestiende zwanger was, had ik geen rijbewijs. Ik ben pas gaan studeren – een opleiding tot administratief medewerkster – toen Naomi vier jaar was. En ik ben goed terechtgekomen. Daarom kon ik Naomi’s situatie vrij snel accepteren en vertrouwde ik erop dat het bij haar ook goed zou komen. Mijn man had daar meer moeite mee. Als ik hem vroeg wat hij er van vond, kwam er niet echt een antwoord. Ik wist dat het tijd nodig had en dacht: uiteindelijk draait hij wel bij.”

Lees ook: Tamara ontdekte tijdens de weeën dat ze zwanger was

Samen delen

Naomi: “Mijn zwangerschap verliep moeizaam. Ik was erg misselijk. Daardoor moest ik na een tijdje stoppen met mijn opleiding. Mijn moeder vertelde dat zij ook zo misselijk was geweest tijdens haar zwangerschap. Ze raadde me aan ’s ochtends toch iets te eten, om zo energie op te doen.”

Anita: “Als Naomi had overgegeven, schoof ze daarna weer aan tafel om verder te eten. Het was alsof ik mezelf zag, bij mij ging het precies zo. Stiekem zie ik Naomi nog steeds als mijn kleine meisje. Daarom was het gek om haar buik te zien groeien, maar tegelijkertijd ook heel mooi. Soms vroeg Naomi: ‘Had jij ook zo’n last van je rug en striemen op je buik?’ Ik vertelde haar graag hoe ik mijn zwangerschap had beleefd. We maakten ook grapjes. Dan zei ik: ‘Jij was een huilbaby, dus die krijg jij vast ook!’”

Naomi: “Mijn moeder ging vaak mee naar echo’s en afspraken, bijvoorbeeld als Stefan geen vrij kon krijgen op zijn werk. Het was fijn om die momenten met haar te delen. We hebben een sterke band. Ik vond het mooi om de baby op de echo te zien, maar ook onwerkelijk – er groeide leven in mijn buik. Pas toen ik de baby met achttien weken voor het eerst voelde schoppen, besefte ik dat ik echt moeder werd.”

Genieten van de zwangerschap

Anita: “Ondanks de misselijkheid lukte het Naomi om rijlessen te blijven volgen. Ze slaagde voor haar rijexamen toen ze bijna zes maanden zwanger was. Vlak daarna trok ze met Stefan in een huurwoning. In ons huis was niet genoeg ruimte voor een tweede gezin en Naomi en Stefan wilden graag hun eigen plek. Mijn man en ik hielpen met klussen: laminaat leggen, verven en schoonmaken. Ik merkte aan hem dat hij er nu toch wel naar uitkeek om opa te worden. Hij zag Naomi’s buik groeien en daarmee ontstond ook de blijdschap.”

Naomi: “De laatste drie maanden van mijn zwangerschap waren echt genieten, want de misselijkheid was gezakt. Ik vond het leuk om de babykamer in te richten en met mijn moeder babykleertjes te shoppen. Soms kwam ze als verrassing wéér met een stapel nieuwe kleertjes aan. ‘Daar ben ik straks oma voor!’ riep ze trots.”

Apetrotse opa en oma

Naomi: “Mijn moeder was bij de bevalling en steunde me tijdens de weeën. ‘Je moet doorademen’, zei ze toen ik door de pijn mijn adem inhield. Na een uur was Ashley er al. Pas nadat ik had gedoucht en mijn dochter opnieuw in mijn armen hield, besefte ik: ja, ze is er. Toen voelde ik me meteen moeder.”

‘Als oma heb ik wel de lusten, maar niet de lasten’

Anita: “Ashley is zo’n mooi, lief meisje. Ik glunderde en ook mijn man was blij. Het leek wel alsof hij honderdtachtig graden was gedraaid: de dagen daarna liet hij op zijn telefoon trots foto’s zien van zijn kleindochter.”

Naomi: “In de kraamweek kwam mijn moeder een paar keer langs. Ze nam Ashley van me over zodat ik even tijd voor mezelf had, dat was fijn. Tegenwoordig zien we elkaar een keer per week. We wonen drie kwartier bij elkaar vandaan, maar bellen en appen dagelijks. Laatst had Ashley een schimmeltje bij haar mond en appte ik mijn moeder: ‘Wat kan ik het beste doen?’”

Anita: “Of ze belt: ‘Luieruitslag, wat nu?’ Ik vind het leuk om Naomi advies te geven. Toen ik zelf net moeder was, hielp mijn moeder mij ook. Die steun is fijn als je net een kleine hebt. Ik corrigeer Naomi niet, want ze moet het moederschap zelf ontdekken. Zij is degene die opvoedt, ik ben de oma. Zo voelt het ook. Als Ashley huilt, denk ik: ach, kom maar lekker bij oma. Met haar heb ik meer geduld dan met mijn eigen kinderen toen ze zo klein waren. En wordt het me toch te veel, dan geef ik Ashley terug aan haar moeder. Als oma heb ik wel de lusten, maar niet de lasten.”

Naomi: “Mijn moeder geeft Ashley vaak de fles. Ze doet het niet zomaar zelf, maar overlegt eerst. Dat vind ik fijn. Zo is voor Ashley vanaf het begin ook duidelijk dat ik haar moeder ben.”

Jonge opa en oma

Anita: “Als Ashley wat ouder is, wil Naomi haar studie weer oppakken. Nu werkt Stefan en zorgt zij overdag voor hun dochter. Als ik zie hoe zorgzaam en verantwoordelijk ze zijn, maak ik me geen zorgen over hun toekomst. Naomi was zeven toen ze een zusje kreeg. Johnnie en ik hebben samen drie kinderen (nu 13, 9 en 6). Als tiener hielp Naomi met het verzorgen van de kleintjes. Waarschijnlijk heeft die ervaring ervoor gezorgd dat het nu lijkt alsof ze al jaren moeder is.”

Naomi: “Mijn broertje en zusjes zijn trotse oom en tantes. Ze vinden het leuk om met Ashley te spelen. Mijn vader zet vaak rare stemmetjes op en maakt Ashley zo aan het lachen. Ik zie hem en mijn moeder straks enthousiast met haar door de kamer kruipen. Mijn ouders zijn nog energiek genoeg om straks van alles met Ashley te doen. Ze lopen nog niet achter een rollator, grappen we altijd.”

Anita: “Mensen schatten mij vaak nog jonger in dan ik ben. Als ik naar een festival ga – ik ben gek op hardstyle – ga ik gekleed in een skinny jeans helemaal los. Ik kijk er nu al naar uit om dat samen met mijn kleindochter te doen als zij een jaar of veertien is. Als ze dat wil, natuurlijk. Laatst was ik naar een dance event met Naomi en mijn dochter Chayenne (13) en riep die laatste: ‘Moet dat nou, mam…?’

Lees ook: Tamara ontdekte tijdens de weeën dat ze zwanger was