Anne Marijn (38) zocht rust in Sri Lanka, maar vond haar grote liefde

9 augustus 2021

Om bij te komen na een lange relatie ging Anne Marijn (38) naar Sri Lanka. Ze zocht rust, maar vond haar grote liefde. Inmiddels is ze getrouwd met Thusitha en samen hebben ze drie kinderen.

Anne Marijn: “Tien jaar geleden ging ik met een vriendin op vakantie naar Sri Lanka. Ik kwam net uit een lange relatie en vond het fijn om een beetje te kunnen ontspannen. Op mannenjacht was ik totaal niet. Maar in het hotel aan het strand waar mijn vriendin en ik zaten, maakte de food & beverage manager met alle gasten een praatje. Ook met ons. Het viel me meteen op dat hij een ontzettend mooie lach en prachtige ogen had, én dat hij voor Sri Lankaanse begrippen heel lang was.
Het regende veel in die periode, en daardoor zaten mijn vriendin en ik meer binnen dan we eigenlijk wilden. Maar het had als voordeel dat ik de food & beverage manager beter kon leren kennen. Thusitha heette hij. We hadden veel gesprekken en ja, we flirtten ook een beetje. Op een avond gingen we na zijn werk wat drinken in een bar in een badplaats vlak bij het hotel. Het moest een beetje stiekem, want als ze in het hotel wisten dat hij met gasten vertrok, zouden daar praatjes van komen. Hij had vijftig man onder zich, dus dat wilde hij niet hebben. In die bar hebben we voor het eerst gezoend.”

Waarschuwingen

”Toen ik weer in Nederland was, kregen we meer contact, eerst via Facebook en daarna via Skype. Als ik thuiskwam uit mijn werk, begonnen we te kletsen, soms urenlang, over van alles en nog wat. Eerst was dat eens per week, maar op een gegeven moment werd het dagelijks. Ik merkte dat ik erg uitkeek naar onze gesprekken. Ook al vroegen sommige mensen in mijn omgeving zich af waar ik in godsnaam mee bezig was. Ze waarschuwden me: misschien zou Thusitha zogenaamd zielige verhalen gaan vertellen waarvoor geld nodig was, was hij getrouwd en hield dat verborgen, of werd ik gebruikt om Europa binnen te komen op een partnervisum en zou hij mij verlaten als hij zijn paspoort had.
Alleen de vriendin met wie ik destijds op vakantie was, reageerde positief. Zij had hem ook ontmoet en heeft nooit gedacht dat Thusitha verkeerde intenties had.”

Eerste vlucht

”Na een paar maanden zei ik tegen Thusitha dat hij maar naar Nederland moest komen. Dan konden we kijken of dit iets was. Want het was natuurlijk geen doen, om elke dag uren tot ’s avonds laat te kletsen. Voor hem al helemaal niet, want vanwege het tijdsverschil ging hij soms ’s ochtends pas om vijf uur ’s nachts slapen, en dan moest hij daarna alweer snel zijn ontbijtdienst draaien in het restaurant.
Ik wilde hem niet sponsoren. Ik dacht: ik zal toch niet zo’n sukkel zijn die wordt beetgenomen voor een visum of een Nederlands paspoort? Als hij wilde komen en het serieus bedoelde, moest hij zelf zijn ticket regelen, vond ik. Ik zou dan zorgen dat hij drie maanden bij mij onderdak had.
Hij heeft voor mij zijn baan op het spel gezet. Ze waren er bij het hotel niet zo blij mee dat hij drie maanden wegging. Bij zijn vader heeft Thusitha geld geleend voor zijn vliegticket. Onder valse voorwendselen, want in die cultuur kun je niet met een vrouw samenwonen als je niet getrouwd bent, dus hij verzon een smoes: dat hij geld nodig had om werk te gaan zoeken in Europa. In oktober 2011 hebben we elkaar ontmoet, en in maart 2012 was hij in Nederland. Het was Thusithas eerste vlucht ooit.”

Aardappelen en groente

”Vanaf het begin was het leuk. Al was het ook raar natuurlijk, we kenden elkaar nauwelijks. Voor hem was het ook gek. Ik ging voor hem koken, maar hij was niet gewend om aardappelen en groenten te eten en durfde niet goed te zeggen dat hij het niet lekker vond. We moesten elkaar echt leren kennen. Ik moest gewoon werken, dus hij zat van maandag tot en met vrijdag alleen, hij moest zich helemaal conformeren aan mijn leven.
Maar al met al waren die drie maanden zó fijn. We hadden zo’n goede klik, het matchte gewoon. Ik wilde helemaal niet meer dat hij wegging. Dus al snel bespraken we serieuze zaken: of dit iets was, of hij hier zou kunnen wennen, en of we kinderen wilden. Best praktische onderwerpen, maar we hadden gewoon niet de tijd die je normaal gesproken hebt om elkaar te leren kennen. Sri Lanka is te ver om steeds heen en weer te reizen. Latten was dus geen optie. Daar had hij ook niet de financiën voor. Voor mij was het geen optie om in Sri Lanka te gaan wonen. Ik had net een huis gekocht en had een vaste baan. Als we kinderen zouden krijgen, wilde ik ook liever dat ze hier naar school gingen en in Nederland opgroeiden.”

Groot offer

”Het was dus aan hem om te beslissen of hij het zag zitten. Dat deed hij, en daarmee moest hij best een groot offer brengen. Hij zou ontslag moeten nemen, hij had daar een grote vriendenkring en natuurlijk zijn familie. Zelf heb ik weinig familie meer en omdat ik op veel verschillende plekken heb gewoond, wonen mijn vrienden nogal verspreid over de wereld. Toch voelde het voor ons allebei gewoon goed. Zo goed, dat we besloten dat ik na die drie maanden achter hem aan zou komen en zouden gaan trouwen. Dat deden we voor de Sril Lankaase wet, zodat we snel een partnervisum konden aanvragen.
Zijn vader kreeg de schrik van zijn leven toen zijn zoon terugkwam met een westerse vrouw en vertelde dat we gingen trouwen. Hij dacht in eerste instantie: o jee, een westerse vrouw, die gaan alleen maar scheiden. In die cultuur ben je dan afgedankt. Hij was ook bang dat het visum werd afgewezen. Dan was zijn zoon in Sri Lanka getrouwd en zou hij niet meer makkelijk een gezin in Sri Lanka kunnen stichten. Maar gelukkig accepteerden zijn ouders onze keuze uiteindelijk.”

Geweldige dag

“Een maand later zijn we voor de Sri Lankaanse wet getrouwd. Dat was heel bijzonder. Er gaan veel verschillende gebruiken aan vooraf. Zo zijn we zijn naar een astroloog geweest. Die bepaalt bijvoorbeeld wanneer de sterren het beste staan om op te staan, je om te kleden en de foto’s te maken. Dat was bij ons al om vijf uur ’s ochtends, haha.
Thusitha droeg een pak en ik had een prachtige sari aan. Die was mij aangemeten, want die hadden ze niet op voorraad in mijn maat. De vrouw die mijn maten opnam, moest daarvoor op een krukje staan. Het was de grootste sari die ze ooit had gemaakt, vertelde ze. We hebben het klein gehouden, maar het was geweldige dag. Precies een jaar later hebben we ons huwelijk in Nederland overgedaan.”

Goed uitgepakt

“Inmiddels zijn we tien jaar verder en hebben we drie fantastische kinderen: Dylano van zeven, Anna Sayuri van vijf en Amaya van drie. Het heeft dus goed uitgepakt. Al is de integratie best moeizaam gegaan. Zo spreken wij nog steeds Engels tegen elkaar. Thusitha werkt in Amsterdam in de horeca en daar wordt veel Engels gesproken. Hij spreekt alleen Nederlands tegen de kinderen, want die weigeren Singalees en Engels te praten, haha. Ze worden drietalig opgevoed. Ze begrijpen alles, maar ze antwoorden steevast in het Nederlands, wat niet zo leuk is voor opa en oma. Maar het komt vast nog, ze zijn ook nog klein.”

Manier van opvoeden

“Thusitha is boeddhist, maar zijn moeder is christen en is zo strenggelovig dat ze eeltplekken op haar knieën heeft van het bidden. Ik hoopte dat Thusitha het geloof niet ging opdringen aan onze kinderen, want dat had ik niet prettig gevonden. Gelukkig is dat niet zo.
Wat ik wel merk, is dat we best verschillen in onze manier van opvoeden. Daarin proberen we nog steeds een weg te vinden. In Nederland gaat alles in een ritme, in Sri Lanka is het vrijer. Kinderen gaan vaak tegelijk met de ouders naar bed en slapen lang in het bed van de ouders. Ze krijgen ook lang borstvoeding, vaak tot ze naar school gaan. Zelf wilde ik borstvoeding graag proberen. In eerste instantie voor drie maanden als het me lukte, en daarna misschien voor een jaar. In het begin was het een struggle en lukte het niet. Maar toen het eenmaal op gang kwam, was het zo fijn en zo makkelijk.
Inmiddels ben ik al zeven jaar non-stop aan het borstvoeden. Mijn jongste en middelste drinken nog steeds bij me. Niet iedere dag, hoor, meer als troostborst. Dat soort dingen heb ik wel van Thusitha opgepikt. Voor hem is het gewoon dat je zo lang voedt, hij heeft zelf als kind ook lang bij zijn moeder gedronken. Mijn kinderen zijn nooit ziek en ik ben er heilig van overtuigd dat dat door het lange voeden komt. Dylano was vier jaar oud toen de jongste werd geboren. Toen had ik er drie aan de borst. Ik had dus een borst te weinig, haha. Waarop Dylano zei: ‘Nu mag de baby mijn borst hebben.’ Zo lief.”

Eten met je handen

“Er zijn ook dingen uit zijn cultuur die niet goed werken. Thusitha eet niet graag om zes uur en is ook niet opgevoed met het idee van samen met het gezin aan één tafel eten. In Sri Lanka wordt er gekookt – zijn moeder staat vaak al om vier uur ’s ochtends op om allemaal curries te maken – en zodra iemand thuiskomt en honger heeft, kan diegene eten. Meestal krijgt Thusitha om een uur of negen ’s avonds pas trek en eet hij dan.
Vaak zit hij er wel bij aan tafel, hoor. Dan helpt hij de kinderen met eten. Hij voedt de jongste met de hand, je eet in Sri Lanka met je handen. Ik zou het zelf wel fijn vinden als Thusitha met ons mee-eet. Ik heb zo’n ideaalplaatje dat je als gezin aan tafel eet en de dag doorneemt. Maar goed, meestal is voor dat laatste toch geen tijd, het is meer van opeten-en-niet-knoeien, haha.”

Oer-Hollandse boerin

“Ik ben opgegroeid in een dorpje. Het enige buitenlandse dat er was, was het Chinese restaurant. Ik had nooit een buitenlands vriendje gehad, ik ben echt zo’n oer-Hollandse boerin. Ik kon me ook nooit voorstellen hoe het was om met cultuurverschillen om te gaan. Het is niet alleen de taalbarrière. Nederlanders zijn uitgesproken, en hij is dat niet. Thusitha vindt dat ik zijn subtiele hints moet begrijpen en ik denk alleen maar: ik kan niet in je hoofd kijken, je moet gewoon zeggen wat je denkt. Dus als we in gezelschap zijn en ik iets niet leuk vindt, zeg ik dat gewoon tegen hem, ook waar andere mensen bij zijn. Dat vindt hij vervelend. Andersom geeft hij mij soms hints die ik niet begrijp, en dan begrijpt hij niet dat ik hem niet snap. Het is harder werken dan in een normale relatie.”

Elke dag blij

“De Sri Lankaanse feestdagen houden we thuis overigens in ere. Op Onafhankelijkheidsdag hangen we de Sri Lankaanse vlag uit, maken we traditionele gerechten en ook het boeddhistische nieuwjaar in april vieren we. We hebben een leuke vriendengroep van mensen met een Sri Lankaanse partner die we via Facebook hebben leren kennen. Geregeld komen we bij elkaar, dan wordt er Sri Lankaans gekookt en onderling Singalees gekletst. We vinden het belangrijk dat onze kinderen met beide culturen opgroeien, dus we doen er ons best voor om dat mee te geven. Toen ik tien jaar geleden op vakantie ging met mijn vriendin, had ik nooit gedacht dat die reis mijn leven zo zou veranderen. Maar ik ben nog elke dag blij dat we ons gevoel hebben gevolgd en dat we er gewoon voor zijn gegaan.”

Tekst: Ella Mae Wester.  Foto: Yasmijn Tan.