Anouk: ‘Mijn vriend weet niets van mijn nachtelijke shopsessies’

Tekst: Redactie Vriendin

10 oktober 2023

Anouk (29), tandartsassistente, woont sinds drie jaar samen met Peter (33). En al die tijd leeft ze met een geheim.

Anouk: “Een nekkussen voor in het vliegtuig voor weinig. Honderd kleurpotloden voor vier euro. Telefoonhoesjes, schermplaatjes en opladers voor een paar euro. De Chinese webwinkel heeft een goede klant aan mij. Mijn vriend Peter kan zulke goedkope gadgets nog wel waarderen, maar moppert dat ik te veel bestel en beter op mijn geld moet letten. Ook al is het maar een paar euro, alles bij elkaar loopt het toch op. Van hem mag het allemaal wel minder. Er zijn namelijk maanden dat er elke week een grijs of wit zakje op de mat ligt.
Maar dat is dan alleen nog maar aan de voorkant. Peter heeft geen idee wat ik allemaal nog meer bestel en aanschaf. Hij zou dat ‘verschrikkelijk zonde van mijn geld’ vinden en ‘niet verstandig’. Om ruzie te voorkomen, shop ik daarom achter zijn rug om. Ik ben ook zo slim om dat soort pakketten ergens anders te laten bezorgen.”

Vrekken & spaarders

“Soberheid en zuinig zijn kreeg ik met de spreekwoordelijke paplepel ingegoten. We hadden het thuis niet breed. Mijn vader was de eeuwige student die de een na de andere studie oppikte, maar nooit afmaakte. Mijn moeder was kostwinner, ze werkte als lerares op een middelbare school. We waren met drie meiden thuis en moesten elke uitgave bij onze ouders verantwoorden. Niet alleen uit nood geboren, vanwege de minimale inkomsten. Vrekkig zijn was ook een soort tweede natuur van mijn ouders. Mijn moeder maakte haar eigen schoonmaakmiddel en zeep en bakte zelf brood en koekjes. We deden alles op de fiets, zelfs als we op vakantie gingen, met de tenten op onze ruggen gebonden.
Kleding droegen we van elkaar of we kregen we van tantes of kennissen. Mijn moeder vroeg brutaal aan vrouwen met oudere dochters wat ze met de kleren deed die haar kinderen niet meer paste. Vaak kon zij die dan tegen een kleine vergoeding overnemen. Op zich hartstikke duurzaam en milieuvriendelijk, maar daardoor heb ik in mijn jeugd amper iets nieuws gehad. Zelfs voor kleedgeld was geen budget.
Vanaf het moment dat ik klaar was met school en zelf verdiende, ben ik losgegaan. Je zou verwachten dat ik vanwege mijn opvoeding extra goed op mijn geld zou letten, maar het was juist andersom. Ik stond niet rood, maar elke euro brandde in mijn zak. Zodra mijn salaris werd gestort, rende ik naar de winkel. Kleding, schoenen en make-up waren mijn zwakke plek. Ik kreeg er een kick van als ik de prijskaartjes afknipte, de nieuwe spullen in mijn kast kon hangen en het oude spul schonk aan een van mijn zussen of de kringloop.”

Boekhoudschema

“Mijn vriend Peter groeide op in eenzelfde soort zuinig Zeeuws gezin. Maar bij hem stond de deugd spaarzaamheid nog steeds voorop. Het had hem veel opgeleverd. Toen ik hem leerde kennen bezat hij al een eigen koophuis, reed een knappe tweedehands auto en kon ook elk jaar op vliegvakantie. Terwijl hij helemaal niet bovenmatig veel verdient als ICT’er bij de gemeente. Het is puur een kwestie van goede keuzes maken, zo verklaart hij zelf zijn succes. Peter is altijd in de weer met grafiekjes, tabellen en Excel-bestanden. Hij weet tot op de komma waar zijn euro’s heen gaan. Als hij zijn salaris krijgt, boekt hij direct een flink deel naar zijn spaarrekening. Daardoor heeft hij een buffer voor onverwachte uitgaven en spaart hij voor grote aankopen.
Toen we gingen samenwonen had ik precies 75 euro op mijn spaarrekening. Ik was er nog trots op ook. Volgens Peter moest ik veel serieuzer omgaan met mijn geld met het oog op onze gezamenlijke toekomst. Later wilden we kinderen en die kosten veel geld, maar ook nu wordt het leven steeds duurder. Het was verstandiger vooraf te sparen dan achteraf te lenen, zo waarschuwde hij. Sowieso moest ik me aanpassen aan zijn levensstijl en uitgavenpatroon. Ik verdien een stuk minder dan Peter en daarom konden we niet evenredig de vaste lasten verdelen. Dat hoefde van Peter ook niet, ik werk drie dagen, op de andere dagen doe ik het huishouden.
Peter zou een soort boekhoudschema voor mij opzetten. We spraken af dat ik elke maand de boodschappen voor mijn rekening nam, plus een aantal verzekeringen. Peter berekende wat ik kwijt was aan mijn zesdehands auto en reserveerde ongeveer 200 euro voor persoonlijke uitgaven: een keer naar de bioscoop met een vriendin, een keer uit eten met mijn zussen en kleding. De rest zou ik moeten kunnen sparen, voor later, maar ook om samen te reizen. Het zou oneerlijk zijn als Peter bijvoorbeeld ook mijn deel van de vakantie moest ophoesten.”

Gelukzalig shoppen

“De verdeelsleutel was fair en ik vond het superfijn dat Peter zo met mij meedacht. Alleen is het me niet gelukt veel te sparen. We zijn nu drie jaar verder. Volgens Peters calculaties zou ik een kleine € 6.000 opzij gelegd moeten hebben. In werkelijkheid is het nog niet eens de helft. In plaats van keurig geparkeerd op mijn spaarrekening is mijn vermogen stiekem opgegaan aan kledingwinkels, drogisterijen en webshops.
Hoe erg ik me ook schaam en me een financieel misbaksel voel, toch kan ik het geld uitgeven niet laten. Vooral webshoppen is een echte hobby geworden. Peter gaat altijd vroeg naar bed omdat hij wegens de files ‘s morgens al om zes uur in de auto zit, maar dan ben ik nog niet moe. Meestal duik ik dan achter de computer. Voor ik het weet, ben ik weer uren aan het surfen, soms zelfs tot diep in de nacht. Eerst even een rondje Marktplaats, Vinted en Next Closet. Daarna struin ik mijn favoriete merken af op zoek naar koopjes en sales. Of ik kijk op Youtube naar Nikkie Tutorials en ga daarna op zoek naar precies de kleur ogenschaduw die zij gebruikt.
Echt shopverslaafd wil ik me niet noemen, al weet ik ook niet wat daar de definitie van is. Wel geeft het me een gelukzalig gevoel, vergelijkbaar met de roes die ik ook krijg na twee droge witte wijntjes. Ik word erg blij van spullen in mijn digitale winkelwagentje stoppen. Ik vind niks zo heerlijk als urenlang kledingstukken bekijken, fantaseren hoe het me staat, in het mandje stoppen en er soms ook weer uithalen.”

Geen schulden

“iDeal maakt overuren bij mij. Als ik echt geen geld heb, gebruik ik achteraf betalen, maar dat vind ik eigenlijk gevaarlijk, want daardoor vergeet ik dat ik nog uitstaande kosten heb. Ik ben gelukkig nooit in de problemen terechtgekomen, want ik geef niet meer uit dan ik heb. Ik hou absoluut niet van schulden. Maar het knabbelt wel een flink deel van mijn spaartegoed af.
Bloemenjurkjes zijn mijn zwakke plek, maar ook make-up. Ik heb geloof ik wel veertig verschillende kleuren nagellak en allerhande crèmes en lipsticks. Gelukkig kijkt Peter nooit in mijn make-upla en heeft hij geen idee welke jurken ik allemaal al heb. Of het nou patronen met rode klaprozen, witte margrieten of kleurrijke veldbloemen zijn, hij ziet geen verschil. Soms vraagt hij wel of ik iets nieuws draag, maar dan kom ik makkelijk weg met: ‘Nee hoor, deze had ik al’. Idem dito voor mijn voorliefde voor zwarte shirts en broeken. Die haalt hij ook niet uit elkaar, en evenmin telt hij het aantal exemplaren. Vaak verkoop ik oude items die nog goed zijn zelf ook weer op een tweedehands verkoopsite of ik gooi ze in een zak achter in mijn kast. Op die manier blijft mijn voorraad optisch ook ongeveer gelijk.”

Vreemdgaan

“Peter zou het vreselijk vinden als hij wist hoeveel ik uitgaf aan – in zijn ogen – nutteloze zaken. Ik hóór het hem zeggen: hoeveel jurken kun je tegelijk aan? Een zwarte broek in de was en één aan is toch prima? En ook zo’n dooddoener: je kunt maar op één paar schoenen tegelijk lopen. Zelf bezit hij slechts een paar nette sneakers, hardloopschoenen en slippers. Hij geeft niks om mode.
Hij vindt het vele ‘AliExpressen’ van mij al zonde van het geld. Ook al scoor ik daar grappige dingen voor een paar euro, in zijn ogen zijn het onzinnige uitgaven. Peter koopt pas iets als hij écht iets nodig heeft. En dan na lang wikken en wegen, als hij alle testsites heeft bekeken en zeker weet dat hij niks te veel betaalt.
Ik weet dat hij heel teleurgesteld zal zijn dat ik niet zoveel heb gespaard, maar ik denk dat hij echt gekwetst zou zijn als hij weet hoeveel ik voor hem verborgen houd. Het is toch een soort vreemd gaan wat ik doe. Ik heb weliswaar geen geheime afspraakjes met een andere man online, maar ik houd er wel een soort second shoplife op na. Iets waar hij totaal geen weet van heeft, want ik heb overal mijn trucjes voor.
Vroeger liet ik alle pakketten thuiskomen op de dagen dat ik vrij was en Peter werkte. Maar sinds we een Ring-deurbel hebben met videocamera en Peter via zijn telefoon precies kan zien wie er aanbelt en hij regelmatig thuis werkt, maak ik gebruik van pick-uppoints van supermarkten, Homerr en DHL. Dan kan ik zelf beslissen wanneer ik iets kom ophalen. Meestal haal ik ze in de lunchpauze van mijn werk, of erna, en verstop ik die pakketjes achter in mijn auto. Buiten op straat verwijder ik het verpakkingsmateriaal en prop die in de papierbak, om daarmee mijn sporen uit te wissen. Ik stop het kledingstuk in een boodschappentas of haal het later tevoorschijn uit mijn auto, als Peter aan het sporten is of slaapt.
Peter en ik delen een laptop en kennen elkaars wachtwoorden van onze mailaccounts, maar voor mijn shopavonturen heb ik een speciaal hotmailadres. Hierop komen facturen en verzendbewijzen binnen. Uiteraard weet Peter niet van het bestaan af van dit account. Ik wis zelfs standaard mijn geschiedenis na een nachtelijke shopsessie.”

Schuldgevoel

“De laatste tijd speelt mijn schuldgevoel steeds meer op. Het wordt zomer, we maken vakantieplannen en ik wil eigenlijk ook niet meer zoveel liegen tegen Peter. Hij is geen enorme gierigaard, hij zou het heus snappen als ik af en toe wat voor mezelf koop. Alleen geen pakketten vol.
Vanwege alle coronabeperkingen en lockdowns konden we lang niet op reis. Enerzijds mijn voordeel: want daardoor hoefde ik ook geen geld te reserveren voor vakanties. Aan de andere kant juist een nadeel, want je zou verwachten dat ik dan juist meer had gespaard. We konden immers niet vaak uit eten, naar de bios of sportschool. Peter heeft in de afgelopen twee jaar nauwelijks iets extra uitgegeven.
Helaas geldt dat niet voor mij: de webshops zijn altijd open geweest. Het werd mijn ultieme tijdverdrijf tegen verveling. Soms vergat ik wat ik besteld had en was het een verrassing als ik ergens een pakje mocht halen. Ik heb zelfs weleens gehad dat ik twee keer dezelfde slippers had besteld. Gelukkig kon ik die nog terugsturen. De laatste tijd zend ik vaker iets retour. Omdat het niet mooi valt, zit of staat. Of omdat ik het geld nodig heb voor nieuwe autobanden of zo.
Om mijn spaargelden iets te vergroten, bezuinig ik de laatste weken op ons huishoudbudget. In plaats van alleen kledingsites struin ik nu Pepper.com en weggeefsites af voor de beste aanbiedingen. Ik ga wat vaker door de knieën in de supermarkten en kies voor de goedkopere variant van A-merken. Wat dat betreft heb ik veel voordeel van mijn zuinige opvoeding. Ik ga nog niet zover om mijn eigen wasmiddel te maken, maar ik heb laatst wel zelf appeltaarten gebakken voor de verjaardag van Peter. Dat scheelde toch een hoop vergeleken met wat ik normaal kwijt zou zijn bij de banketbakker. Ik hoop maar dat ik dit vol kan houden. Ik probeer ook echt te minderen met kopen, al heb ik gister toch weer voor 25 euro een super leuk fladderjurkje gekocht om straks mee te flaneren op een Zuid-Europese boulevard…”

Tekst: Joan Makenbach. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.