Anouk wil niet liegen over Sinterklaas: ‘Het voelt niet goed tegenover mijn kind’

14 november 2019

Sinterklaas. Een oer-Hollands en bovenal magisch feest. Een tijd van gezelligheid, spelletjes en liedjes zingen bij de openhaard. Chocoladeletters snoepen, kruidnoten bakken en Sint en Piet verwelkomen aan de plaatselijke haven.

Sinterklaas. Een oer-Hollands en bovenal magisch feest. Een tijd van gezelligheid, spelletjes en liedjes zingen bij de openhaard. Chocoladeletters snoepen, kruidnoten bakken en Sint en Piet verwelkomen aan de plaatselijke haven.

Hoe ouder Soof wordt, hoe leuker (en ook spannender) ze het vindt. ‘Piet en Klaas’ zoals ze hen nu met haar 2,5 jaar noemt. Ze kan er geen genoeg van krijgen.

Niet liegen

Ouder worden betekent niet alleen meer plezier in het feest. Het betekent ook dat het Sinterklaasconcept steeds concreter wordt. Voor zowel haar, als voor mij als moeder. Dat is vooral heel leuk, maar het zet mij ook aan het denken. Het betekent namelijk ook dat er een punt komt waarop ik bewust moet gaan liegen tegen mijn dochter, door bijvoorbeeld te zeggen dat die overduidelijke nepbaard wel echt is. Een punt waarop ik moet verklaren hoe het komt dat haar klasgenootje een iPad in zijn schoen krijgt, terwijl zij het moet doen met een houten treintje. En dan maar hopen dat ze zichzelf niet heeft overtuigd van het idee dat ze waarschijnlijk niet lief genoeg is geweest voor ook een iPad. Het zal ook een moment zijn waarop ik haar wijsmaak dat de normen en waarden die ik haar wil meegeven, dus blijkbaar niet gelden voor mij of tijdens deze periode. ‘We liegen niet tegen elkaar, maar tijdens deze periode doe ik dat wel’.

Eerlijkheid

Want hoe kan ik nu vertrouwen en eerlijkheid pretenderen als belangrijk, als ik dit niet voorleef? Vind ik het echt zo belangrijk om te doen alsof het Sinterklaasverhaal allemaal écht is? Ook als dit ten kosten gaat van mijn eigen visie en principes? En ook als dit wellicht gevolgen heeft voor het toekomstige vertrouwen tussen ons? Het antwoord is simpel: nee. Het voelt gewoon niet goed hierover te liegen tegen mijn kind. En hoe langer ik nadenk over het hoe en waarom, des te meer reden ik zie om de waarheid niet onder stoelen of banken te steken.

Lees ook de vorige blog van Anouk: ‘Soof lag liever breeduit in ons megagrote familiebed’

Sint-stress

Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe. Pieten die je huis ongemerkt betreden terwijl je slaapt en Sinterklaas die je meeneemt naar Spanje als je je misdraagt. Die hele sinterklaasperiode wil nogal eens voor stress zorgen bij kinderen. Zogenoemde Sint-stress is een steeds bekender wordend fenomeen waarbij kinderen in de sinterklaasperiode meer last hebben van angsten, vaker bedplassen en slechter slapen. Logisch ook wel, als je je bedenkt dat er zoveel veranderd voor een week of drie per jaar. En fijn ook, om te bedenken dat deze stress stukken minder kan worden als we niet krampachtig vasthouden aan ‘het geheim’. Want is die behoefte aan het geloof in Sinterklaas nu eigenlijk van het kind of vooral van ons als ouders?

Magie

Je hebt vast wel eens gehoord van dat experiment waarbij een juf zich voor de ogen van de klas verkleed als Piet. Als er gevraagd wordt wie er voor de klas staat antwoordden de kinderen: “Piet!” Magisch denken heet dat. Fantasie en werkelijkheid loopt bij kinderen tot een jaar of 6 flink door elkaar heen. De waarheid over het Sinterklaasverhaal zal dan ook niets afdoen aan de beleving van het feest; het is en blijft magisch, net als een sprookje!

Maar wat zeg je dan?

De magie behouden én een eerlijk verhaal delen over Sinterklaas, dat kan. Ik ben simpelweg van plan om gewoon te vertellen hoe het zit. ‘Er was ooit eens een man die Sint Nicolaas heette. Hij woonde in een warm land en gaf arme kinderen eten en cadeautjes. En omdat we het nu nog steeds zó leuk vinden dat hij dat deed, vieren we in Nederland ieder jaar zijn verjaardag. Dan verkleden mensen zich als Sint of Piet. We vieren feest en geven elkaar snoep en cadeautjes, net zoals Sinterklaas dat vroeger deed bij de armen. En om het feest nog leuker te maken, hebben we er allemaal extra dingen bij bedacht. Zoals dat Sinterklaas een paard heeft die op daken kan lopen, Pieten door de schoorsteen naar binnen komen en ze helemaal uit Spanje met de boot naar Nederland komen. We doen alsof, om te vieren dat Sinterklaas ooit heeft bestaan.’

Lees ook: Wow: zoveel calorieën bevatten chocolade kruidnoten

Blijven vieren

Soof weet inmiddels dus dat de mensen die Piet spelen, zich ’s avonds afschminken. Dat Sinterklaas een plakbaard heeft en dat het paard waar hij op rijdt, hetzelfde paard is als die van de manege om de hoek. En tegelijkertijd zullen wij, net als de meeste Nederlandse gezinnen, ook gewoon het Sinterklaasfeest vieren. Inclusief intocht, schoen zetten, snoepgoed en natuurlijk pakjesavond. En dat alles doen wij met een verhaal dat niets afdoet aan de waarheid en – minstens even belangrijk – ook niets afdoet aan de magie en het plezier van dit fijne en gezellige kinderfeest!

Over Anouk

Anouk is 27 jaar, getrouwd en ‘een beetje hippie’. Tenminste, zo wordt ze vaak genoemd door de mensen om haar heen. Dat vindt ze overigens helemaal niet vervelend, want hippies zijn vrij, ruimdenkend, liefdevol en misschien ook een tikkeltje maf. Iets waar ze zichzelf ook wel in herkent. Twee jaar geleden werd ze moeder van Soof en vanaf het allereerste moment vielen alle overtuigingen rondom opvoeden van haar af. Inmiddels is ze zwanger van haar tweede kindje. De kennis vanuit haar pedagogische studies en voorgenomen opvoedstijlen schoof ze aan de kant en ze besloot te varen op haar oerinstinct. Intuïtief, liefdevol en bewust is wat haar ouderschap kenmerkt. En omdat dat soms toch een beetje anders is dan anders en ze hier veel vragen over kreeg, besloot ze haar liefde voor schrijven te combineren met de liefde voor het hippieleven. Zo ontstond www.eenbeetjehippie.com.