Arlette en Carmen zijn gek van de Tour de France: ‘Ik kijk zelfs tijdens pauzes op werk’

24 juni 2021

Zaterdag 26 juni gaat de Tour de France van start. Alette en Carmen, hobby-wielrenners, kunnen niet wachten. Want een mooier sport-evenement dan de Tour? Nee, dat bestaat niet.

‘Ik volg de Tour zelfs tijdens pauzes op mijn werk’

Alette (52), getrouwd met Rieks

Alette volgt alle grote wielerwedstrijden op de voet, maar de Tour de France heeft een speciaal plekje in haar hart. “Ik was twaalf toen ik samen met mijn moeder voor het eerst naar een live-verslag van de Tour op de radio luisterde. Het was zo spannend, dat we naar beneden renden om de tv aan te zetten. Al snel bleek het helemaal niet zo spannend, maar door de enthousiaste verslaggevers werden we er toch in meegesleept en bleven we kijken.
De jaren daarna luisterde ik tijdens vakanties vanuit mijn tent naar diezelfde mooie verhalen. Hoe meer ik over de Tour hoorde, hoe boeiender ik het vond. Van andere grote wielerwedstrijden, zoals de Giro d’Italia en de Ronde van Zwitserland, kon je destijds alleen de volgende dag een berichtje in de krant lezen. Maar dus niet van de Tour. Inmiddels kan ik de Tour werkelijk overal volgen. Behalve als ik aan het werk ben, want als operatieassistente heb ik mijn telefoon niet bij de hand. Wel kijk ik in mijn pauzes naar de tv in onze koffiekamer. En soms blijf ik na werktijd hangen, anders zou ik op weg naar huis het slot van een etappe missen. Collega’s moeten daar wel om lachen.
Wat het wielrennen zo mooi maakt? Ik vind het prachtig om te zien hoe renners wekenlang het beste uit zichzelf proberen te halen en tactisch goed samenwerken. Het is echt een teamsport. Uiteindelijk offeren ze zichzelf op om hun beste man als eerste over de eindstreep te krijgen. Ik kijk graag naar Bauke Mollema: een frisse Hollandse jongen met een bijzondere fietsstijl. Als wielrenner moet je eigenlijk zo stil mogelijk zitten om energie te sparen, maar zijn bovenlijf schudt alle kanten op. En toch lukt het hem om keihard omhoog te racen.
Zelf fiets ik al jaren twee tot drie keer per week. Ik ben lid van een fietsclub in de buurt en heb dus altijd wel een fietsmaatje, maar ga ook graag op pad met mijn man. Hij is er net zo gek van – we hebben elkaar tijdens een fietsvakantie leren kennen. Als we in de zomer in Frankrijk zijn en de Tour toevallig in de buurt is, nemen we graag een kijkje. De sfeer langs het parcours is bijzonder, het is één groot feest. Honderden mensen, van jong tot oud en van allerlei nationaliteiten, joelen met toeters en vlaggen zodra de eerste renner in zicht komt. De renners komen in een flits voorbij, dus ik probeer altijd snel te kijken: wie zit waar in het peloton? Ondertussen hoor je ze van versnelling schakelen en het geluid van hun zoevende banden over het asfalt. Zodra ook alle auto’s van de karavaan voorbij zijn gereden, gaan we terug naar onze camping. Daar kruip ik meteen weer voor de buis: wie wint de etappe?” 

‘Zelf fietste ik ook iedere etappe, in totaal 3500 kilometer’

Carmen (29), single

Net als haar vader en opa is Carmen groot fan van de Tour de France. In 2019 fietste ze de route zelf. “Dus dít is hoe de renners afzien, dacht ik toen ik de Tourmalet, een bergpas in de Pyreneeën, opreed. Meter voor meter klom ik omhoog, met zware bovenbenen van de spierpijn. Samen met negen andere vrouwen fietste ik de gehele Tour, in totaal 3500 kilometer. Iedere etappe reden we de dag vóórdat de professionele renners er reden. Fantastisch om te doen, maar wel heel pittig.
Als voorbereiding had ik de Race Around The Netherlands gereden, waarbij je in acht dagen rond de landsgrenzen van Nederland fietst. Ook had ik maanden geoefend in de Limburgse heuvels en Ardennen. Maar het trotseren van echte bergen, zoals de Tourmalet, of de Col de l’Iseran – de hoogste bergpas van Europa, bleek andere koek. De andere vrouwen, die ook gewoon een baan hebben en voor hun plezier meededen, hadden meer fietservaring. Bovendien hadden ze zich beter kunnen voorbereiden, omdat in hun landen echte bergen zijn. Onderling maakten we daar grapjes over. ‘Vandaag staat een heuveletappe op het programma. Of is het een berg, Carmen?’, zeiden ze dan bijvoorbeeld. De Tour van 2019 was notabene de meest bergachtige editie ooit. Had ik weer!
Het idee om zelf de Tour te rijden ontstond in 2018. Ik fietste al een aantal jaren met veel plezier en ging met mijn vader naar Parijs om de finish van de Tour te zien. Daar ontmoette ik een Frans damesteam dat alle etappes had gereden. Zo gaaf, dat wilde ik ook! Ik sloot me aan bij InternationElles, een internationaal vrouwenteam dat werd opgericht om meer gelijkheid in de sport te creëren. In totaal waren we met tien vrouwen uit onder meer Australië, Amerika en Europa. Het jaar erop gingen we van start in Brussel en reden uiteindelijk heel Frankrijk door, gemiddeld tien uur per dag. Vooral de bergritten waren loodzwaar. Op sommige dagen zat ik zelfs ziek op de fiets, omdat mijn maag de sportvoeding niet aan kon. Waarom leek me dit een goed idee? dacht ik, maar ik wilde niet opgeven.
Op veel plekken stonden mensen in campers langs de kant, voor de echte renners een dag later. Zij schreeuwden ons de bergen op en vormden een erehaag. Ook mijn ouders, die ons in hun auto volgden, leefden mee. Met verf hadden zij onze namen op de weg geschreven. Zo lief! Al die aanmoedigingen gaven me zo veel energie, dat ik mijn spierpijn even vergat. De volgende dag was het gaaf om de echte renners op tv dezelfde etappe te zien rijden. De landschappen, de beklimmingen en zelfs de zweetdruppeltjes op hun voorhoofd waren herkenbaar.
Mede dankzij onze fietstocht en alle internationale media-aandacht daarvoor zal er in 2022 een meerdaagse Tour de France worden georganiseerd voor de vrouwelijke profs. Ik ben er trots op dat wij daaraan hebben kunnen bijdragen. Of ik de Tour zelf nog een keer ga fietsen? In 2019 riep ik na afloop: ‘Dit doe ik nooit meer!’, maar toch kriebelt het weer. Ik heb geleerd dat ik sterker ben dan ik dacht en het lijkt me geweldig om het nog een keer mee te maken. Met meer fietservaring en een betere racefiets zal het me dan hopelijk wat gemakkelijker afgaan.”

Nog meer verhalen van Tour de France-fans lees je deze week in Vriendin.