Barbara: ‘Ik hielp mijn schoonzus weg te gaan bij mijn broer’

Tekst: Redactie Vriendin

12 juli 2023

Barbara (44) zag hoe schoonzus Merel (38) leed onder het huwelijk met haar broer. Daarom besloot ze Merel te helpen, wat haar niet in dank werd afgenomen. “Mijn broer was ziedend dat ik partij voor haar koos.”

Barbara: “Dreigend stond hij voor haar, terwijl hij haar pols stevig vasthield. Wat hij zei kon ik niet verstaan, maar de uitdrukking op zijn gezicht sprak boekdelen. Mijn broer Dennis was laaiend op zijn vrouw Merel. Nadat hij haar pols losliet en kwaad wegbeende, liet Merel zich vallen, op haar knieën. Door het schokken van haar schouders wist ik dat ze huilde. Heel lang heb ik dit beeld voor me gezien en soms flitst het nog door mijn hoofd. Ik vond het choquerend. Ik dacht altijd dat mijn broer en schoonzus een prima huwelijk hadden, tot dat moment in de bossen van Drenthe, vijf jaar geleden. We waren op familieweekend en beleefden heerlijke dagen. Mijn zoons Sieb en Nathan speelden met hun neefje Noa, de destijds vijf jaar oude zoon van Dennis en Merel. De volwassenen van het gezelschap – mijn ouders, Merel, Dennis, mijn man Gert en ik – wij kletsten, kaartten, lazen tijdschriften en dronken wijntjes.
Toen ik een stukje in het bos liep waar het familiehuis in lag en zag hoe Dennis tegen mijn schoonzus tekeerging, kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om stilletjes weg te sluipen. Iets zei me dat Merel hulp nodig had. Misschien kwam het door de hardhandige wijze waarop mijn broer haar pols had vastgehouden, dat was zó niet oké. Merel schrok toen ik voor haar stond, maar een paar seconden later gaf ze me zó’n dikke knuffel dat het leek alsof ze zich aan me vastklampte. Toen Merel begon te praten, kon ze niet meer stoppen. Ze vertelde dat Dennis de laatste tijd erg gestrest was door reorganisaties op zijn werk. Hij had promotie gemaakt, maar eigenlijk kon hij zijn nieuwe job niet aan. Soms werd hij midden in de nacht badend in het zweet wakker. Maar toegeven dat hem allemaal te veel werd, deed hij niet. Dennis reageerde zich af op haar. Hij vond haar chaotisch in het huishouden. Ook kreeg hij stress van Noa. Hun zoon speelde te luidruchtig en luisterde niet. Ik had Dennis weleens horen zeggen dat hij zijn papadag de meest verschrikkelijke dag van de week vond, maar dacht dat hij een grapje maakte.”

Pittig temperament

“Merel vertelde dat de woede-uitbarsting van mijn broer in het bos eigenlijk nergens over ging. Dennis had een kleine ergernis enorm opgeblazen. Merel liep al een tijdje op eieren. Als Dennis zich ergerde, kon hij vreselijk uitvallen. Ze vroeg me niet aan Dennis te laten weten dat we met elkaar hadden gepraat. Noa was lekker met zijn neefjes aan het spelen, dus Dennis en zij hadden wat meer tijd om te ontspannen. Ze hoopte dat het familieweekend hem goed zou doen.
Dat weekend moest ik me inhouden om mijn broer niet apart te nemen en hem duidelijk te maken dat hij eens héél lief tegen zijn vrouw moest gaan doen. Als oudere zus was ik het gewend om mijn ietwat onhandige broer te corrigeren. Dennis had als kind al een pittig temperament. Als hij uit zijn doen was, kon hij zó boos worden dat er geen land met hem te bezeilen viel. Ik heb weleens gedacht dat Dennis autisme heeft. Hij is altijd al snel overprikkeld en alles moet volgens een bepaalde structuur verlopen. Maar mijn ouders, bij wie ik het aankaartte, vonden dat er niets mis met hem was. Dennis kon goed leren. Na zijn studie kreeg hij een baan met status. Eigenlijk had hij alles, behalve een vriendin. Iedereen was opgelucht toen hij een relatie kreeg. Toen Merel in zijn leven kwam, grapte mijn moeder dat ze zich geen zorgen meer hoefde te maken, maar volgens mij meende ze het. Merel was attent en regelde alles voor Dennis.
Na die woede-uitbarsting in het bos viel het me op hoe gespannen Dennis was. Zijn ogen schoten heen en weer tijdens het avondeten en hij bleef Noa maar corrigeren. Noa, die jengelde dat hij het eten niet lekker vond, werkte duidelijk op zijn zenuwen. Merel probeerde Dennis te sussen. Ze deed enorm haar best, ik had medelijden met haar.”

Relatie redden

“Na dat familieweekend werd de band tussen Merel en mij hechter. Nu ik wist dat Dennis en zij het zo moeilijk hadden, wilde ik ze helpen. Maar Dennis hield de boot af. Iedere keer als ik met hem wilde afspreken om te praten, kwam het niet uit. Tijdens Noa’s zesde verjaardag stond hij de hele middag in de keuken, zogenaamd om te helpen, maar ik wist wel beter. Dennis voelde zich duidelijk betrapt toen ik hem in een paar teugen een glas bier zag opdrinken. Later op de avond kreeg ik een berichtje van Merel. De situatie thuis was volledig geëscaleerd. Dennis had tijdens een woedeaanval een gat in de muur geslagen. Merel appte dat ze het niet meer trok. Ik was ontzettend kwaad dat mijn broer de verjaardag van hun zoon had verpest. Boos viel ik in de slaap.
De volgende dag spraken Merel en ik af om koffie te drinken. Merel vertelde me toen pas dat Dennis een alcoholprobleem had. Ook deze woede-uitbarsting was geen incident. Hij had vaker woedeaanvallen nadat hij had gedronken en hij dronk veel. Merel vertelde me toen ook dat ze serieus een scheiding overwoog, omdat ze er onderdoor aan dreigde te gaan. Laat mij met Dennis praten, stelde ik voor. Naïef als ik was, dacht ik écht dat ik een positieve invloed kon hebben. Maar Dennis stond helemaal niet open voor hulp. Hij voelde zich verraden door Merel toen ik hem vertelde dat hij moest veranderen voor zijn gezin. Ons gesprek had een averechts effect. Merel kreeg het daarna thuis nog moeilijker. De spanning tussen haar en Dennis was om te snijden, liet ze me weten.”

Eigen huis

“Mijn man Gert vond dat ik me te veel liet meeslepen door de problemen van mijn broer en schoonzus, maar ik zag het als mijn plicht om ze te helpen. Ik hoopte dat Dennis de drank zou laten staan, met zijn werkgever zou praten en dat hij zijn best zou doen voor Merel. Maar iedere keer als ik contact met hem zocht, kregen we ruzie. Dennis vond dat ik me nergens mee moest bemoeien. Merel kon volgens hem verschrikkelijk goed manipuleren en nu had ze mij ook in haar macht.
Op een avond belde Merel me overstuur op. Ze vertelde dat ze Dennis wilde verlaten, maar dat ze niet wist hoe. Hij had het haar zó moeilijk gemaakt dat van haar zelfvertrouwen weinig meer over was. Ik vond het verschrikkelijk om te horen. Met Dennis ging het duidelijk niet goed en nu dreigde Merel ook te bezwijken onder alle stress. Mijn hart ging uit naar mijn neefje. Met Noa móést het goed gaan. Hij heeft stabiele ouders nodig. Misschien was een scheiding nodig om Merel en Dennis allebei ruimte te geven? Ik heb best een groot netwerk en besloot dat in te zetten. De volgende dag vroeg ik aan een vriendin die appartementen verhuurt of ze Merel aan een huis kon helpen. Het toeval wilde dat er een appartement beschikbaar was waar Merel zo in kon, een buitenkans op de verhitte woningmarkt. Merel vond het doodeng om bij Dennis weg te gaan, maar ze snakte naar rust. Ze voelde zich enorm schuldig dat ze Dennis verliet. Het voelde als opgeven.
Toen mijn broer erachter kwam dat ik Merel had geholpen met het vinden van een eigen huis stond hij schreeuwend op de stoep. Volgens Dennis was ik een verrader. Mijn man Gert heeft Dennis vastgepakt en naar zijn auto begeleid. Nadat Merel hem had verlaten, werd ik het brandpunt van zijn frustraties. Dennis kon mijn bloed wel drinken. Het ging zelfs zo ver dat hij stelde dat ik ervoor had gezorgd dat Merel en hij uit elkaar waren. En hij zette onze ouders tegen me op.”

Happy family

“Mijn vader en moeder vonden dat ik partij koos voor Dennis door Merel te blijven zien. Ze vonden dat dit te pijnlijk was voor Dennis, dat ik loyaal moest zijn aan mijn broer. Ik besloot ze toen te vertellen over Dennis’ problemen. Iets wat ik beter niet had kunnen doen. Meteen hing Dennis aan de lijn. Volgens hem had hij geen alcoholprobleem. Schreeuwend liet hij me weten dat hij nooit meer wat met me te maken wilde hebben. Ongelofelijk hoe alles kan veranderen. Van een happy family die samen met elkaar op familieweekend ging, waren we veranderd in een gezin dat ruziede.
Ik heb me in de periode na de scheiding van mijn broer erg alleen gevoeld. Dennis at veel bij mijn ouders. Ze trokken meer naar elkaar toe omdat Dennis ze nodig had. Ik begreep dat en vond het fijn dat hij hulp kreeg. Ondanks alles bleef Dennis mijn broer. Ik gunde hem het beste. Wat ik wel verdrietig vond, is dat er een afstand ontstond tussen mij en mijn ouders. Maar nog veel verdrietiger vond ik het dat mijn neefje opgroeide in twee verschillende huizen. Volgens Dennis was dit mijn schuld en ook onze ouders vonden dat ik hier een aandeel in had. Ik ben hier lang kwaad om geweest.”

Nooit meer familieweekend

“We zijn nu vier jaar verder en alles is weer anders. Dennis is relaxter geworden. Hij is zijn werkstress te baas en lijkt zijn alcoholprobleem te hebben overwonnen. Al kan ik dat niet met zekerheid stellen omdat we hier nooit over hebben kunnen praten. Gelukkig zijn we wel weer on speaking terms. We zoeken elkaar niet op, maar op verjaardagen praten we met elkaar. Ik heb het geaccepteerd dat onze band oppervlakkiger is. We hebben nooit goed met elkaar kunnen praten en ik heb de hoop opgegeven dat dit ooit nog gebeurt. Sinds een klein jaar heeft Dennis een vriendin. Ik kan geen hoogte van haar krijgen, maar dat is prima. Ze is goed voor Noa en dat is het allerbelangrijkste. Van Merel heb ik afstand genomen. Urenlang met haar bellen en appen zoals vroeger doe ik niet meer. Ook zij is gelukkig met een nieuwe partner. Iedereen gaat verder en dat is goed. Ik heb mijn best gedaan, al zien mijn broer en ouders dat wellicht anders.
Nu die turbulente tijd van de scheiding achter ons ligt, begrijp ik wat mijn man bedoelde toen hij zei dat ik me te veel liet meeslepen door de huwelijksproblemen van Merel en Dennis. Ik heb geholpen, maar uiteindelijk kreeg ik daardoor ook een hoop bagger over me heen. Misschien dat ik ooit de gelegenheid krijg om mijn kant van het verhaal te vertellen, maar ik vrees dat Dennis en mijn ouders daar nog niet klaar voor zijn. In ruzie of discussies heb ik absoluut geen zin. Liever praat ik met ze over koetjes en kalfjes en zie ik mijn neefje opgroeien. Noa is een flinke knaap geworden die goed in zijn vel zit. Ik probeer mijn zegeningen te tellen en ben blij met het contact dat ik heb met mijn familie. Maar een weekendje weg met ze gaan, dat zou ik niet snel meer doen. Daarvoor is er te veel gebeurt. Dat vinden mijn ouders waarschijnlijk ook, want na dat familieweekend in Drenthe hebben ze het nooit meer voorgesteld.”

Tekst: Sonja Brekelmans. Om privacyredenen zijn alle namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.