Barbara’s vriendin overleed op 40-jarige leeftijd

28 maart 2024

Het verlies van een dierbare is ongelooflijk verdrietig. Over hem of haar praten, kan soms helpen. Wie was degene die overleed en wat is zijn/haar verhaal? Deze week vertelt Barbara (37) over haar goede vriendin Janet. Zij overleed op 2 oktober 2019 en werd slechts 40 jaar.

Barbara: “Twee handen op één buik. Dat waren Janet en ik. We kenden elkaar sinds 2016, nadat ik een interview met haar in een tijdschrift had gelezen. Janet had, net als ik, fanconi anemie (FA); een zeer zeldzame aangeboren aandoening die kan leiden tot beenmergfalen en kanker. Omdat het bijna niet voorkomt (wereldwijd zijn er slechts 3000 mensen met de ziekte), vond ik het heel bijzonder om Janets verhaal te lezen. Ik kende helemaal geen lotgenoten van mijn leeftijd (de meeste lotgenoten waren gemiddeld vijftien jaar), dus ik wilde haar graag leren kennen.”

Thuiskomen

“Via via kwam ik online in contact met Janet. Ik vertelde haar dat ik sinds mijn zesde wist dat ik FA had en zij dat het met haar geboorte al duidelijk was. We hadden meteen zo’n goede klik met elkaar. Voordat ik het wist, wisselden we telefoonnummer uit en chatten we uren via Whatsapp. Al snel nodigde ik haar uit voor mijn verjaardag twee weken later. Hoewel we elkaar nog nooit hadden ontmoet, voelde het als thuiskomen. Alsof ik haar al jaren kende. We raakten ook nooit uitgepraat.
Dat we minimaal honderd kilometer van elkaar vandaan woonden, was voor ons geen enkel probleem. Het leek net alsof we op afstand samenwoonden. En als we bij elkaar waren, dan logeerden we direct een aantal nachten bij elkaar. Dat waren echt supergezellige dagen waarop we samen veel leuke dingen deden en een lach en een traan elkaar afwisselden.”

Enorme levensgenieter

“Janet was iemand die alles uit het leven haalde. Met onze ziekte is het heel belangrijk dat je gezond leeft, want de ontwikkeling van kanker ligt altijd op de loer, maar Janet trok zich daar weinig van aan. Ze dronk en rookte en was een enorme levensgenieter. ‘Liever kort en krachtig, dan lang en saai’, was haar motto. Iets wat ik ontzettend in haar bewonderde. Ik was namelijk heel angstig om ziek te worden en was net nadat ik haar had leren kennen, gestopt met drinken vanwege leverfalen.
Bij Janet voelde ik me gezien, omdat ze mij met een half woord begreep. Ik was dan niet alleen maar ziek, maar ook gewoon Barbara. En dat voelde zo bevrijdend ‘

Darmkanker

“Helaas ging Janets gezondheid een paar jaar na onze ontmoeting erg achteruit. Zo kreeg ze begin augustus 2019 last van pijn in haar rechterheup, maar haar arts ging daar niet adequaat mee om. In plaats van een MRI-scan en/of biopsie kreeg Janet alleen een verwijzing voor fysiotherapie. Dit zorgde voor een domino-effect, want binnen een paar weken had ze zoveel pijn in haar heupen dat ze met spoed moest worden opgenomen in het ziekenhuis. Omdat ze in korte tijd ook veel was afgevallen en heel erg moe was, werd er toch maar een MRI-scan gemaakt. Daaruit bleek dat Janet darmkanker had, uitgezaaid naar haar botten en heupen. Vandaar de helse pijn die ze steeds voelde. De kanker was al zover gevorderd dat ze niet meer kon genezen. De enige mogelijkheden die ze nog had, waren levensverlengende behandelingen, maar het was de vraag of die zouden aanslaan.”

Geen feest

“Janet was echt woedend en kapot van verdriet toen ze het hoorde. Ze kon het gewoon niet geloven dat ze kanker had. Helemaal omdat ze in juli net veertig was geworden en haar grote verjaardagsfeest nog moest vieren. Omdat ze zich toen al niet lekker voelde, had ze het voorlopig uitgesteld, maar haar grootste wens was om het alsnog een feestje te bouwen. Met de vreselijke diagnose zag het er niet naar uit dat dat nog zou lukken.”

Afscheid

“Hoelang ze nog precies had, was moeilijk te zeggen. Ook dit vond Janet heel moeilijk. Ze had een lieve vriend en stond middenin het leven. Opeens stond alles op z’n kop.
Ondertussen ging ze steeds verder achteruit. De laatste keer dat ik haar zag, was in september. Ze lag in het ziekenhuis en ik schrok een beetje van hoe ik haar aantrof. Daar lag ze, lijkbleek en helemaal stoned van de morfine. Ik had wat cadeautjes voor haar meegenomen, maar ik realiseerde me daar pas dat ze daar weinig aan zou hebben. Het was duidelijk dat ze niet lang meer had en bij ons afscheid moesten we allebei huilen. We wisten dat dat de laatste keer was dat we elkaar zagen.”

Boze emoticon

“Daarna appten we nog wel, maar ik merkte dat Janets berichtjes steeds korter werden. Voor bellen had ze eigenlijk geen puf meer.
Op 2 oktober stuurde ze mij rond half vier ’s middags nog een boze emoticon. Ik vroeg haar waar ze boos over was, maar ik kreeg geen reactie meer. Anderhalf uur later belde haar vriend. Hij zei dat Janet overleden was en dat kwam enorm hard bij mij binnen. De gedachte dat ze vlak voor haar overlijden nog zo ontzettend kwaad was, vond ik heel moeilijk. Ik had haar meer rust gegund, maar helaas had ze die niet gevonden.
Wat mij troostte, was dat Janet in ieder geval overal vanaf was. Geen lijden en nare onderzoeken meer, eindelijk was alles klaar voor haar.”

Tatoeage

“Dat ze afgelopen september niet bij mijn bruiloft kon zijn, vond ik heel zwaar. Ik mis Janet iedere dag en ik denk niet dat ik ooit zal wennen aan het feit dat ze er niet meer is. Voor mij is ze echt mijn grote inspiratie. Doordat ik al vijf keer door het oog van de naald ben gekropen (er zijn bij mij meerdere keren voorstadia van kanker ontdekt, maar we waren er elke keer net op tijd bij), leefde ik lang in angst. Want wat als ik ooit toch een keer een kanker krijg? Dankzij Janet durf ik nu meer te leven.
Ik leef nog steeds zo gezond mogelijk, maar ik probeer ook meer te genieten van het leven. Binnenkort ga ik, net als Janet, een tatoeage laten zetten. Zij was dol op tattoos, maar ik ben altijd bang voor de naalden geweest. Nu ik Janet ben verloren, denk ik: als zij kan leven, kan ik het ook! De tatoeage die ik op mijn bovenbeen wil, is een jungle met een vlinder. Voor mij staat mijn tatoeage symbool voor dat ik eindelijk zelf durf te kiezen en te leven. En als ik daarnaar kijk, zal ik ook aan Janets woorden worden herinnerd…”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: eigen foto

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.