Bianca werd opeens blind aan één oog: ‘Ik dacht: in wat voor wereld ben ik terechtgekomen?’

19 juli 2023

Welke dag zal jij nooit vergeten? Elke week vertellen lezeressen over een bepaalde dag in hun leven die ze altijd bij zal blijven. Deze week is dat Bianca (51) die drie jaar geleden een acuut glaucoom had. “Toen de arts zei dat ik met één oog waarschijnlijk bijna niet meer zou kunnen, dacht ik: ja hoor, dat komt vast wel goed.”

Bianca: “Het gebeurde op maandag 16 maart 2020, de dag waarop premier Rutte Nederland ‘s avonds voor het eerst toesprak over de coronapandemie. Die ochtend stond ik vroeg op om me klaar te maken voor werk, maar ik merkte dat ik met mijn rechteroog heel wazig zag. Ik schrok, want mijn zicht is als kunstenaar en familiemens heel belangrijk. Ik had hier al eens keer eerder last van gehad en was toen naar de opticien gegaan. Omdat ik nog maar net lenzen droeg, dacht ik dat dat misschien de oorzaak van mijn oogklachten was, maar na wat onderzoeken leek alles volgens de opticien in orde te zijn. En na een tijdje zag ik alles ook weer scherp.
Die maandagochtend bleef ik echter wazig zien en het trok ook niet meer weg. Het was net alsof ik rechts door een heel klein sleutelgat naar de wereld keek en de rest van mijn zicht was gewoon weg. Mijn onderbuikgevoel zei dat het niet goed zat en daarom maakte ik een afspraak bij de huisarts. Ik kon gelijk terecht.”

Oogarts

“Ook mijn huisarts kon niet verklaren waarom ik plotseling zo wazig zag. Ik was nooit ziek, dus hij vond het vreemd dat ik ineens vage klachten had. Voor de zekerheid belde hij met de oogpoli in het ziekenhuis. Toevallig was er op die dag net een plekje vrij gekomen, dus ik kon meteen terecht.
Op de fiets ging ik mijn eentje naar de afspraak. Het was ongeveer vijf kilometer rijden en onderweg werd het mij steeds duidelijker dat ik niet meer alles goed zag met mijn rechteroog.”

Hoge oogdruk

“Eenmaal in het ziekenhuis deed de oogarts een oogmeting. Ik bleek een oogdruk van 50 te hebben. Dit was heel hoog, want normaal heb je een oogdruk tussen de 10 en 15. Voordat ik het wist, stonden er meerdere oogartsen om me heen. Ze wilden allemaal naar mijn ogen kijken en zeiden dat het een wonder was dat ik zelf op de fiets naar het ziekenhuis was gekomen. Meestal werden mensen met zo’n hoge oogdruk met loeiende sirenes binnengebracht…”

Heftige klachten

“Verward hoorde ik het aan. Er was dus iets met mijn rechteroog, maar wat dan? Volgens mijn oogarts had ik een acuut glaucoom. Dit is een ziekte van het oog waarbij er door schade aan de zenuwvezels en de oogzenuw zichtuitval ontstaat. De druk in het oog neemt enorm toe, wat kan leiden tot heftige klachten, zoals hoofdpijn, misselijkheid en braken, een rood en pijnlijk oog en wazig zien. Het was een wonder dat ik alleen last van het laatste had.”

Ongeloof

“Om de druk in mijn oog niet verder te laten oplopen, wilde mijn oogarts mij direct opereren. Helaas had hij slecht nieuws. Zo zei hij dat ik met mijn rechteroog waarschijnlijk bijna niet meer zou kunnen zien, maar dat kon ik op dat moment niet geloven. Ja hoor, dacht ik, er was toch nog wel iets wat mijn oogarts voor mij kon doen? Jammer genoeg bleek dat niet het geval. Mijn oogarts kon de klachten alleen wat verminderen door de oogdruk te verlagen, maar niet verhelpen.”

Besef

“Na de operatie fietste ik naar huis. Mijn man bood aan me op te halen, maar dat vond ik niet nodig. Hij was erg geschrokken van het nieuws en zelf kon ik het ook nog niet echt bevatten. Wat was er die ochtend allemaal gebeurd? Pas toen ik thuis was, kwam het besef. Ik was zo goed als blind aan één oog en had alleen nog maar mijn linkeroog om goed mee te kijken. Hoe was dat in vredesnaam mogelijk?”

Andere wereld

“Omdat ik in mijn linkeroog ook een hoge oogdruk had en daar ook acuut glaucoom zat, werd ik de volgende dag opnieuw geopereerd. Gelukkig ging mijn man nu wel mee. Door de ingevoerde coronamaatregelen zag de wereld er echter opeens heel anders uit. Zo werd er in het ziekenhuis plotseling vastgehouden aan een afstand van anderhalve meter en was iedereen extra voorzichtig. Ik dacht alleen maar: in wat voor wereld ben ik terechtgekomen?”

Wennen

“Na de operatie aan mijn goede linkeroog mocht ik naar huis om te herstellen. Het was heel gek dat ik nog maar met één oog goed kon zien, maar volgens mijn arts zouden mijn hersenen daar vanzelf aan wennen.
Wat volgde, was een moeilijke, maar ook mooie tijd. Ik was heel verdrietig om het verlies van de helft van mijn zicht, maar voelde me tegelijkertijd ook dankbaar voor het feit dat ik met mijn linkeroog nog steeds mijn geliefden kon zien en mijn werk kon uitvoeren.”

Waarschuwing

“Inmiddels ben ik drie jaar verder. Mijn linkeroog heeft ook acuut glaucoom, maar door elke dag meerdere keren te druppelen om de oogdruk laag te houden, gaat het momenteel goed. Ik hoop dat dat nog lang zo blijft en ben heel blij dat ik er met mijn linkeroog op tijd bij was.
De kans op hoge oogdruk blijft alleen wel bestaan. En als dat gebeurt bij mijn goede oog, dan zie ik waarschijnlijk niks meer. Iets waar ik absoluut niet aan wil denken, want ik wil echt niet blind worden, maar jammer genoeg kun je zoiets niet voorkomen.”
De reden dat ik mijn verhaal doe, is dat ik anderen graag wil waarschuwen. Iedereen kan een acuut glaucoom krijgen, maar als je ouders glaucoom op latere leeftijd ontwikkelen, heb je er nog meer kans op. Zelf had ik die link nooit gelegd. Ik dacht dat de oogklachten van mijn ouders bij hun late leeftijd hoorden, maar blijkbaar had het dus ook invloed op mijn gezondheid.
Twijfel je daarom over je eigen zicht of heb je een ouder met (acuut) glaucoom? Bespreek het dan met je huisarts of ga langs bij een opticien om je oogdruk te meten. Hoe eerder je erbij bent, hoe groter de kans dat er nog iets aan gedaan aan kan worden. Trek dus op tijd aan de bel!”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: Fotografie met een verhaal

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.