Bianca werd verliefd op haar ex: ‘Gelukkig gaf hij me een kans’

20 februari 2018

Vorig jaar werd Bianca (37) verliefd. Op haar ex-man John (43), van wie ze het jaar daarvoor gescheiden was. Bianca: “Ik had letterlijk afstand nodig om te zien dat John een geweldige man is. Gelukkig gaf hij me een kans.”

Vorig jaar werd Bianca (37) verliefd. Op haar ex-man John (43), van wie ze het jaar daarvoor gescheiden was. Bianca: “Ik had letterlijk afstand nodig om te zien dat John een geweldige man is. Gelukkig gaf hij me een kans.”

Bianca: “Toen John en ik elkaar negen jaar geleden ontmoetten, waren we zo verliefd dat we het liefst elke dag samen wilden zijn. Dat was best lastig, John woonde bijna aan de andere kant van het land. Al snel waren we het erover eens dat we wilden samenwonen. De keuze waar we dat zouden doen, was snel gemaakt. Eigenlijk was het geen keuze. John had een goede baan en een koophuis en ik niet. Het leek ons logisch, vanzelfsprekend bijna, dat ik bij John in zou trekken.

Verstandelijk vond ik dit een goede beslissing, maar diep in mijn hart voelde het toch niet goed. Ik hou van de stad waar ik ben opgegroeid en waar mijn vriendinnen wonen. Ik zou ze vreselijk gaan missen. Maar telkens als ik me zorgen maakte, hield ik me voor dat ik vast mijn draai zou vinden in het dorp waar John woonde. Ik was verliefd en bereid alles voor hem op te geven.

Nu zie ik in dat je jezelf nooit moet opofferen voor een ander, hoeveel je ook van degene houdt. Want als je jezelf te veel wegcijfert, ben je niet meer jezelf en stort je op den duur in. Tenminste, zo ging het bij mij. Nadat ik was verhuisd, lukte het me niet te aarden in mijn nieuwe woonplaats. Nog altijd vertrouwde ik erop dat het goed zou komen, bijvoorbeeld als we kinderen zouden krijgen. John en ik droomden van een gezin. Gelukkig werd ik zwanger. We trouwden en waren ervan overtuigd dat we samen een mooie toekomst tegemoet gingen. Maar het liep anders.”

Driftige dreumes
“Toen onze zoon Jelte zeven jaar geleden werd geboren, waren John en ik ontzettend blij. Toch was ik ook ongerust. Vanaf zijn geboorte had ik het vermoeden dat hij iets mankeerde. Als baby was Jelte erg onrustig. En als dreumes kon hij enorm driftig worden. Vooral als dingen anders gingen dan hij was gewend. Bijvoorbeeld als ik zijn flesje op een iets andere manier klaar maakte. Vaak besprak ik mijn zorgen met de huisarts en de medewerkers van het consultatiebureau. Zij verzekerden mij dat er niets aan de hand was. Jelte groeide volgens de curve en ontwikkelde zich volgens het boekje. John vond ook dat ik me overdreven veel zorgen maakte.

Qua opvoeding zaten John en ik niet op een lijn. Als Jelte in zijn ogen weer eens onredelijk kwaad was, vond John dat hij normaal moest doen. Er was toch niets met hem aan de hand? Maar ik wist dat Jelte niet normaal kón doen. Het was geen onwil van ons mannetje dat hij zo snel van streek raakte. Ik probeerde zo goed mogelijk voor Jelte te zorgen. Deed alles volgens vaste patronen, zodat het leven zo overzichtelijk mogelijk voor hem was.

Nu zie ik in dat ik alle zorg naar me toe trok en niets aan John overliet, maar destijds zag ik dat niet. Ik had het gevoel dat ik er alleen voor stond, maar in werkelijkheid kon ik niets uit handen geven. Als ik naar mijn vroegere vriendinnen in de stad ging, liet ik een lange handleiding achter hoe John met Jelte moest omgaan.”

‘John en ik groeiden steeds verder uit elkaar. We praatten alleen nog meer over praktische zaken’

Druk gezin
“John en ik groeiden steeds verder uit elkaar. We praatten weinig over wat ons bezighield en waren vooral druk met het huishouden en praktische zaken. Het was alsof we samen een bedrijfje runden. Nu is het natuurlijk ook een intensieve periode als je kleine kinderen hebt. Vier jaar geleden werd onze  dochter Benthe geboren. De komst van Benthe betekende voor Jelte een gigantische verandering. Ineens moest hij de aandacht van zijn ouders delen en werd er vaker afgeweken van de structuur waar hij zo op gesteld was. Jelte kreeg steeds vaker driftaanvallen.

Ik leidde destijds best een geïsoleerd leven. Aan het sluiten van nieuwe vriendschappen kwam ik niet toe omdat ik volledig werd opgeslokt door de zorg van de kinderen. Ik voelde me ook alleen staan in de zorg voor Jelte.

Gelukkig kwam daar verandering in toen ik bijval kreeg van Jeltes fysiotherapeut. Jelte was drie jaar oud en bezocht haar omdat zijn motoriek niet goed was. Zijn fysiotherapeut raadde me aan om Jelte te laten onderzoeken. Uit de onderzoeken kwam naar voren dat Jelte autistisch én hoogbegaafd is. Dat verklaarde waarom hij zo knap moeilijke werkjes kon maken en al in volledige volzinnen sprak, maar ook waarom hij zoveel structuur nodig had.”

Flinke twijfels
“Toen een oude jeugdvriend online contact met me zocht en we met elkaar begonnen te chatten, kreeg ik verliefde gevoelens voor hem. Met deze gevoelens heb ik nooit wat gedaan, want als ik eerlijk was, was ik niet écht verliefd. Ik vond alleen de aandacht vleiend. Maar dat ik hier voor open stond, vond ik geen goed teken. Ik begon te twijfelen aan ons huwelijk.

Daar, in dat dorp, ver weg van de stad en mijn vriendinnen, was ik ontzettend eenzaam geworden. Een aantal jaar had ik mijn uiterste best gedaan om mijn draai te vinden, zonder resultaat. Ik was mezelf kwijtgeraakt en daarmee ook John. Ik was zo uitgeblust dat ik de energie niet meer had om voor onze relatie te knokken en Johns geweldige karakter te zien. John heeft veel humor. Hij is rustig, maar als er iets uit zijn mond komt, is het briljant. Vroeger lachten we veel met elkaar, maar toen ik zo down was, vond ik niets meer leuk. Ik werd onredelijk en begon John dingen kwalijk te nemen. Bijvoorbeeld dat ik alles had opgegeven voor hem.

Ik wilde maar een ding: terug naar mijn roots, terug naar mijn vriendinnen. Ik wilde ook scheiden van John, want voor mijn gevoel waren we zo uit elkaar gegroeid dat het niet meer goed kwam tussen ons. John was ontzettend boos en verdrietig, maar accepteerde mijn beslissing. Samen met Jelte en Benthe verhuisde ik naar mijn oude woonplaats. In de weekenden waren de kinderen bij John. Als moeder ga je kapot als je ziet dat je kinderen hun vader moeten missen. Vooral Jelte had het er erg moeilijk mee. Hij snapte ook niet waarom we uit elkaar waren. ‘Jullie hebben nooit ruzie’, zei hij dan. En dat klopte. John en ik hadden nooit woorden gehad. En als we het oneens waren, bespraken we dat niet in bijzijn van de kinderen. Telkens als Jelte zei dat zijn allergrootste wens was dat papa en mama weer bij elkaar zouden komen, brak mijn hart.

‘Steeds meer begon ik in te zien dat John wél een goede vader was’

Eenmaal terug in de stad bloeide ik op. Ik sprak veel af met mijn vriendinnen en ging in therapie. Doordat ik beter in mijn vel kwam te zitten en leerde om mezelf gelukkig te maken, begon ik de dingen ook weer met andere ogen te zien. Bijvoorbeeld dat John een ontzettend goede vader is. Als hij Jelte en Benthe na een weekend terugbracht, waren ze blij en zagen ze er goed uit. Steeds meer begon ik in te zien dat John wél een goede vader was, maar dat ik hem geen kans had gegeven. John en ik begonnen ook steeds meer met elkaar te praten. Vaak kletsen we nog wat als hij de kinderen terugbracht.”

Sprookje 
“Na een jaar, toen ik volledig tot rust was gekomen, gebeurde het: ik voelde vlinders in mijn buik. Ik werd opnieuw verliefd op John! Ik vond dit best lastig, was bang dat hij me niet meer wilde omdat ik hem zo had gekwetst. Toen ik hem vertelde dat ik weer verliefd op hem was, reageerde hij aanvankelijk gereserveerd. Hij was ook nog altijd gek op mij, vertrouwde hij me toe. Toch wilde hij niet te snel van stapel lopen. Als het weer mis zou gaan, zouden de kinderen voor de tweede keer een klap krijgen. We pakten het daarom heel rustig aan. Gingen, zonder dat de kinderen het wisten, samen uit eten of op stap. Toen we zeker wisten dat we met elkaar verder wilden, vertelde we het Jelte en Benthe. Het was in de Efteling en net een sprookje. Wat waren ze blij, en John en ik ook.”

Voor elkaar
“John besloot voor mij naar de stad te verhuizen en daar in de buurt een nieuwe baan te zoeken. In mijn ogen de ultieme daad van liefde. Gelukkig stond John er heel anders in dan ik negen jaar geleden, anders had hij het ook niet gedaan. John luisterde wél naar zijn intuïtie: zijn hoofd én hart gaven hem in dat het een goede beslissing was. John woont nu in een appartement in de buurt en heeft het ontzettend naar zijn zin op zijn nieuwe werk. We zijn nog aan het latten, maar in de toekomst willen we graag samenwonen. Stiekem zou ik wel voor de tweede keer willen trouwen, maar we hebben het er niet over. Deze keer pakken we alles heel rustig aan.

Het verdient bepaald geen schoonheidsprijs hoe ons huwelijk is verlopen, maar ik heb er wel ontzettend veel van geleerd. Ik weet nu dat ik altijd bij mijn gevoel moet blijven en dat ik zielsveel van John hou. We hebben opnieuw voor elkaar gekozen en laten elkaar nooit meer gaan.”

Reageren?
Ben jij ook weer verliefd geworden op je ex-man en wil je hierover vertellen? Mail je verhaal naar post@vriendin.audax.nl.