Blanche van 90 loopt nog steeds de 4Daagse

18 juli 2024

Even naar kennissen wandelen die tien kilometer verderop wonen? De 90-jarige Blanche draait haar hand er niet voor om. Het is niets vergeleken bij de dertig kilometer die ze loopt tijdens de Nijmeegse 4Daagse, waar ze de oudste vrouwelijke deelnemer is. “Ik hoef er niet voor te trainen.”

Als we aan komen rijden, staat Blanche al buiten. Gebruinde huid, wandelschoenen aan. Ze staat te praten met een vrouw uit de buurt. Blanche houdt wel van een kletspraatje, zo zal later blijken. Haar wandelschoenen zien er splinternieuw uit. “Dat klopt”, zegt ze, terwijl ze ons voorgaat naar de achterdeur. “Mijn oude wandelschoenen worden gerepareerd, dus ik heb meteen maar nieuwe gekocht.” Zonder wandelschoenen kan Blanche niet. Ze wandelt veel. “Soms ga ik op de koffie bij kennissen die tien kilometer verderop wonen. Ik heb een auto, mijn rijbewijs is net nog verlengd. Maar ik wandel liever. ‘Ben je die hele afstand komen lopen?’ zeggen ze dan. Die tien kilometer is enkele reis, dan moet ik nog terug. Dus dan ben je op een dag wel zo’n vier uur onderweg. Maar ik vind het gewoon heerlijk om buiten te zijn en lekker te bewegen, ik heb vroeger ook veel geskied en gelanglauft. Het lopen gaat me makkelijk af. Door het wandelen voel ik me vrij. Als ik wil, kan ik overal heen. Ik wandel ook weleens met een vriendin naar Bergen op Zoom, dat is twintig kilometer verderop. En daarna lopen we weer terug.”

In de keuken van haar huis – Blanche woont zelfstandig – giet ze water in de waterkoker, om straks een kopje thee voor het bezoek te maken. Zelf drinkt ze filterkoffie uit een keramieken kannetje dat nog van haar ouders is geweest. Dat moet dus wel zo’n zestig jaar oud zijn, denkt ze. ’s Ochtends zet ze sterke koffie in het kannetje, dat ze gedurende de dag aanlengt met heet water. Terwijl het water opstaat, laat ze haar huis zien. Op de kasten langs de muren: talloze beeldjes, een bandrecorder, medailles van de Nijmeegse 4Daagse en andere wandeltochten waaraan ze meedeed, en een folder van Vrienden op de Fiets: een organisatie waarvan leden hun huis – bijna – gratis openstellen voor wandelaars en fietsers. Soms gaat Blanche meerdere dagen weg met haar rugzak (“Al wordt de rugzak me de laatste jaren wel steeds zwaarder, hoor”) en overnacht ze via Vrienden op de Fiets. “Ja, dan kijken ze wel raar op als er een negentigjarige aan komt lopen”, lacht ze.

Hand in hand

Ook in de kast: een foto van Blanche samen met haar man Harrie, hand in hand wandelend langs een rivier. Haar man overleed in 2018, vertelt ze. “Wij overwinterden altijd in Portugal, wat ik nog steeds doe, maar nu alleen. Mensen vragen me weleens hoe het komt dat ik altijd zo bruin ben, nou, dat komt dus daardoor. Maar goed, ik was op een zaterdagmiddag met een vriendin gaan wandelen. Toen ik terugkwam, zag ik Harrie ineengezakt in zijn stoel hangen. Ik schrok enorm en was zo overstuur dat ik niet eens de tegenwoordigheid van geest had om het alarmnummer te bellen. Ik liep ons huurappartement uit en riep om hulp. Buren hebben toen het noodnummer gebeld. Mijn man bleek een herseninfarct te hebben gehad. Het gaat in Portugal anders dan bij ons, het is veel slechter geregeld in de ziekenhuizen. Wij waren verzekerd voor een particulier ziekenhuis, maar daar werd hij in eerste instantie niet naartoe gebracht, dus toen moest hij weer ergens anders heen, in een andere ambulance… Het was chaos, en dan ben je daar in je eentje. Mijn man overleed de volgende dag. Onze drie zonen waren al onderweg, maar die kwamen helaas te laat. Harrie is 88 geworden. Het was in maart, we zouden twee weken later weer naar Nederland gaan.” Ze is even stil.

Het hele verhaal van Blanche lezen? Vriendin 29 ligt nu in de winkels.

Tekst: Ella Mae Wester
Foto: Mariël Kolmschot
Visagie: Nicolette Brøndsted

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.