Stefanie: doorgevlochten stress

9 februari 2018

Stefanie heeft een drukke ochtend, want Adriana vraagt vandaag om een ingewikkeld kapsel.

Stefanie heeft een drukke ochtend, want Adriana vraagt vandaag om een ingewikkeld kapsel. En daar is in de vroege ochtend niet altijd tijd voor.

‘Je zou toch twee vlechten maken, die bij elkaar komen?’ vraagt Adriana.
‘Oja, en dan met een elastiekje bij elkaar?’
‘Ja, zo.’ Adriana maakt een cirkelgebaar naar achteren. Ik wrijf haarlotion in haar haren. Er zitten weinig klitten in Adriana’s haar, doordat ik het gisteren gewassen heb. Ik geniet van het monotone borstelen en de geur van de haarlotion. Even een moeder-dochtermomentje, voordat de hectische dag begint.

Een blog van Stefanie gemist? Lees hier haar blogs

Niet goed
De hectische dag begint sneller dan ik gehoopt had… Ik start met de eerste vlecht. Doordat ik vroeger de haren van mijn oudste dochters invlocht, kan ik nu nog steeds mooie doorvlechten maken.
‘Wil je niet liever twee vlechten?’ vraag ik, als ik aan beide kanten een vlecht heb gemaakt.
‘Neehee, zo bij elkaar’, zegt Adriana. Ze laat weer het cirkelgebaar zien.

Waar is dat serene moeder-dochtermomentje gebleven?

Tijdnood
Met een elastiek doe ik de vlechten bij elkaar. De stukken vlecht die onder het elastiek zitten, haal ik los, zodat het laatste deel een staart is. Adriana voelt eraan.
‘Zo niet!’ zegt ze geërgerd. ‘Het moet een vlecht zijn.’ Als ik het elastiek uit haar haren haal en het haar in drie strengen verdeel, gaan de doorvlechten aan de zijkanten los.
‘Zal ik maar een gewone staart maken? We moeten zo weg’, zucht ik. Adriana moet om acht uur bij de oppas zijn.
‘Nee, je zou toch die vlecht maken?’
Ik begin iets te gehaast opnieuw.
‘Au!’
‘Sorry, maar we moeten wel opschieten hoor’, ik zucht opnieuw. ‘Ik moet mijn lenzen ook nog indoen.’ Overbodige informatie voor Adriana, maar in mijn haast begin ik hardop te denken. Waar is dat serene moeder-dochtermomentje gebleven?

Slordige vlecht 
Met het oog op de klok vlecht ik het onderste stuk. De overgang van twee vlechten naar één is slordig geworden.
‘Het zit niet mooi, zal ik het laatste stuk toch maar in een staart doen?’
‘Nee!’ zegt Adriana boos.
‘Maar we moeten nu echt weg en ik moet nog veel doen.’
‘Oké’, zegt Adriana beteuterd. Bah, ik baal van mijn opgejaagde gedrag.

Eind goed al goed
Voordat we de deur uitgaan, stop ik even met alles en hurk voor Adriana op de grond.
‘Sorry dat ik gehaast deed’, zeg ik.
‘Is goed’, zegt Adriana en ze knuffelt me. We zijn nog net op tijd bij de gastouder.
‘Wat zit je haar mooi’, zegt de oppas. ‘Heeft mama dat gedaan?’
‘Ja’, zegt Adriana verlegen, waarna ze haar gezicht in mijn jas verstopt. We rappen met geen woord over wat er aan dit mooie kapsel vooraf is gegaan.

Over Stefanie