Stefanie: drie dagen pech

8 juni 2018

Stefanie gaat met haar dochter de avondvierdaagse lopen, maar wordt verrast door noodweer.

Stefanie gaat met haar dochter de avondvierdaagse lopen, maar wordt verrast door noodweer.

De rugzak, gevuld met reepkoeken, flesjes water en stukjes komkommer, heeft drie keer klaargestaan, maar ik heb hem ook drie keer weer uitgepakt. Adriana en ik zouden twee avonden van de avondvierdaagse meelopen. Ik vind het voor een kind in groep 3 nog wel acceptabel om twee avonden minder te lopen. Dat mocht dan ook van de organisatie op school.

Dreigende lucht
Op dinsdagavond zou het wandelfeest beginnen, maar het werd wegens het dreigende onweer afgelast. Adriana huilde. ‘Ik had net zo’n zin in reepkoek’, zei ze. ‘Je mag er wel één’, zei ik en gaf haar voor deze keer na het avondeten een stuk koek.

De tweede avond hebben we niet meegelopen. Dom! Achteraf bleek dat de enige avond te zijn waarop gelopen is. Op donderdag zouden we aanvankelijk ook niet meedoen, maar besloten dat, ter compensatie van de dinsdag, toch te doen. Toen ik Adriana bij de oppas ophaalde, hing er een dreigende lucht boven onze hoofden. Nauwelijks waren we thuis of het onweer barstte los. Gelukkig ging het noodweer voorbij. Toch las ik wederom dat de organisatie wegens veiligheidsoverwegingen ook dag drie niet door liet gaan. Gelukkig hadden we de laatste avond nog voor de boeg.

Poging drie
Voor de slotavond stopte ik de reepkoeken en flesjes water weer in mijn tas en sneed een nieuwe komkommer in partjes. Dirk kon vanwege zijn werk niet met een cadeautje voor Adriana langs de kant van de weg staan. Christianne wilde wel in het centrum gaan staan om haar zusje een Little Pony te geven.

Op buienradar zag ik toch weer bliksemschichten afgebeeld. Het zou toch niet weer… Jawel, ook de slotavond werd afgeblazen. ‘Ik zou bijna ‘kut’ zeggen’, zei Adriana verdrietig. Af en toe test ze op Dirk en mij een scheldwoord uit. Dan zeggen wij dat je dat niet hoort te zeggen, maar voor deze keer maakte ik een uitzondering. ‘Laat het verder niemand horen hoor’, zei ik samenzweerderig. Er verscheen weer een lachje op het gezicht van mijn dochtertje. ‘Krijg ik vandaag wel een cadeautje?’ vroeg ze. En ze kreeg alsnog de Little Pony.

Laatste kans
Alleen de slotavond wordt ingehaald. Ik koop nieuwe reepkoeken, snijd een komkommer in stukjes en doe flesjes water in de rugtas. ‘Je krijgt geen cadeautje meer hoor,’ waarschuw ik. Al zie ik Dirk er wel voor aan om Adriana toch nogmaals met een kleinigheidje te verwennen. Nou ja, dan zijn de drie afgelaste wandelavonden toch nog ergens goed voor geweest.