Stefanie: kerstkaarten versturen

8 december 2017

Ik start de laptop op om mijn adressenbestand te openen. Dat heb ik nodig voor de kerstkaarten. Dit jaar verstuur ik geen zelfgemaakte fotokaarten, maar verschillende banale kerst- en nieuwjaarswensen met een kerstboom of een stel pinguïns erop.

Ik start de laptop op om mijn adressenbestand te openen. Dat heb ik nodig voor de kerstkaarten. Dit jaar verstuur ik geen zelfgemaakte fotokaarten, maar verschillende banale kerst- en nieuwjaarswensen met een kerstboom of een stel pinguïns erop.

Vroeger maakten we vaak fotokaarten van de oudste vier kinderen. Van Adriana hebben we dat twee keer gedaan. Ik laat graag aan iedereen mijn mooie dochtertje zien, maar hoe trots ik ook ben, ik wil mijn kind niet te vaak als model gebruiken. Zeker niet in een tuincentrum naast een stoffig rendier. Misschien maak ik volgend jaar weer een originele fotokaart. Hoe dan ook, dit jaar moeten vrienden en familieleden genoegen nemen met een tien-in-een-pakketje-kaart.

Ik controleer of de adressen up-to-date zijn. Mijn nicht en haar man zijn verhuisd, evenals mijn zwager en schoonzusje. Dan zie ik het adres van mijn oom en tante staan. Het begint met: ‘dhr. en mevr.’, maar op dat adres woont alleen nog een mevrouw. Dit jaar is mijn oom overleden. In gedachten kan ik zijn harde, vrolijke stem nog horen. Bij de overburen moet ik juist ‘mevr.’ weglaten, omdat de buurvrouw is gestorven.

Nu rijdt de buurman niet meer op vaste tijden voorbij om naar zijn vrouw in een verpleeghuis te gaan. Dat moet zwaar zijn geweest voor hem. Al had hij er misschien juist een levensdoel van gemaakt om zijn vrouw te bezoeken. Ik word er treurig van.

Er bekruipt mij helemaal een akelig gevoel, als ik erbij nadenk, dat ik volgend jaar wellicht weer iemand van de lijst moet schrappen. Niemand kan voorspellen hoe 2018 zal verlopen. Het tweede halfjaar van 2017 was voor mezelf ook een onzekere tijd met pijn en ongemakken. De artsen vreesden voor eierstokkanker, omdat een tumormarker in mijn bloed veel te hoog was. Intussen ben ik geopereerd en bleek het goedaardig te zijn. Ik moet nog wat aansterken, maar kan mijn dierbaren tenminste een kerstkaart sturen.

Ik word er vrolijk van als ik adressen aan de lijst toevoeg. We hebben kennisgemaakt met de ouders van Christianne’s vriend. Gastvrije mensen die zeker een kerstkaartje verdienen. Ook hebben we een goed contact gekregen met de vader en moeder van Adriana’s vriendinnetje. Zij mogen niet ontbreken op de lijst. Het adressenbestand blijft altijd in beweging. Net als het leven. Eigenlijk is het best bijzonder om daar eens bij stil te staan. Toch wel jammer dat ik voor dit jaar geen speciale kerstkaart heb gemaakt.

Stefanie (44) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 6 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!