Stefanie: leren genieten

15 december 2017

Het is een feest als de kerstspulletjes van zolder worden gehaald. Adriana stort zich op de kerstballen en het kerststalletje.

Het is een feest als de kerstspulletjes van zolder worden gehaald. Adriana stort zich op de kerstballen en het kerststalletje.

Christianne en haar vriend zijn gisteravond op stap geweest en liggen nog in bed. Zij zien het versierde huis wel als ze beneden komen. Dat gaat zo als er een generatie tussen je kinderen zit en dat loopt prima bij ons.

‘Komt er nog meer sneeuw?’ vraagt Adriana, die door het raam naar de miezerige sneeuwvlokjes kijkt.
‘Dat is wel voorspeld’, antwoord ik. Rond etenstijd – als de kerstboom al lang versierd is en het kerststalletje een mooi hoekje heeft gekregen – begint het pas serieus te sneeuwen. Dirk, Adriana en ik kijken na het avondeten uit het raam. De struikjes, het paadje, de auto, alles wordt met een witte deken toegedekt.

Natuurlijk had ik vanmiddag graag een sneeuwpop met Adriana gemaakt, maar ik zag ook een beetje tegen die activiteit op. Hoewel er sneeuw voorspeld was, Lagen de witte vlokken niet in mijn planning. Ik wilde de kerstkaarten de deur uit zien te krijgen en het eten voor morgen voorbereiden. Stiekem was ik een beetje blij dat de sneeuw op zich liet wachten.

Nu wordt de witte laag steeds dikker. Ik zie een verlangende blik in Adriana’s ogen en heb spijt van mijn gedachten.
‘Weet je wat, we gaan nog even naar buiten’, zeg ik.
‘Ja!’ roept Adriana. Ze springt van de bankleuning en trekt haar jas aan. Er suizen sneeuwballen tussen Dirk en Adriana over en weer. Adriana gilt het uit.

We maken een klein sneeuwpoppetje met een echte wortel als neus.
‘Ik ga een sneeuwengel maken’, zegt Adriana. Ze ligt op de grond, spreidt haar armen en benen en sluit ze weer. Op het besneeuwde gras ontstaat de vorm van een engel.

We gaan naar binnen. Christianne en haar vriend zijn er nog even op uit. Ik weet niet of ik ze vanavond nog tref, dus app ik een fotootje van de sneeuwpop naar Christianne.
‘Leuk!’ krijg ik terug, met allemaal vrolijke emoticons erbij. De lichtjes in de kerstboom schitteren. Adriana’s pyjama hangt al op de verwarming. Ik poets mijn dochters tanden. Dan gaan we naar boven.
‘Ik probeer over de sneeuw te dromen’, zegt Adriana.
‘Ik ook’, zeg ik. Wat fijn dat mijn kind mij weer eens heeft meegenomen naar het echte leven, waarin planningen of de dag van morgen niet tellen, maar waarin alles aan de kant gaat om te genieten.

Stefanie (44) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 6 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!