Stefanie: ‘Misschien doe ik toch iets goed’
16 november 2018
Nou doe ik, wat opvoeden betreft, vaak minachtend over mezelf. Dan zeg ik dat ik een slappe, onzekere, inconsequente moeder ben. En dat ben ik ook. Mijn onzekere karakter is zelfs versterkt, doordat ik geen goed contact heb met twee van mijn adoptiekinderen.
Nou doe ik, wat opvoeden betreft, vaak minachtend over mezelf. Dan zeg ik dat ik een slappe, onzekere, inconsequente moeder ben. En dat ben ik ook. Mijn onzekere karakter is zelfs versterkt, doordat ik geen goed contact heb met twee van mijn adoptiekinderen.
Vroeger dacht ik dat ik het goed deed. Van die gedachte ben ik teruggekomen. Meer dan terug; ik gleed een dal in. Door gesprekken met een psychologe, EMDR, veel schrijven en meditatieoefeningen trekt mijn zelfbeeld weer een beetje bij. Hoeveel verdriet er ook is, een mens moet nou eenmaal door. En doorgaan doe ik het liefste terwijl ik mij gelukkig voel. Dat is ook fijn voor de mensen om mij heen. Diep vanbinnen ben ik altijd gelukkig gebleven. De geluksbron zat alleen een beetje verstopt, maar nu begint het ergens binnenin mij toch weer te bruisen.
Een boost
Gelukkig heb ik altijd het vermogen gehouden om in dat dal toch af en toe te genieten, van kinderen bijvoorbeeld. Dat doe ik nu nog steeds. Zo vind ik het leuk om op school hulpmoeder te zijn.
´Heel veel kinderen vinden jou aardig´ zei Adriana laatst. Die uitspraak gaf mij een extra boost.
Vriendelijkheid doorgeven
Vandaag assisteer ik met het knutselen van een pinguïn. Ik help een dromerig jongetje dat nog maar amper iets geknutseld heeft. Een meisje heeft hulp nodig bij het knippen van de pinguïnoogjes.
‘Wat is er Leroy?’ hoor ik Adriana aan een klasgenootje vragen. Spontaan helpt zij hem met het snaveltje. Dan gaat ze weer naar haar eigen tafeltje. Adriana is als eerste klaar. Ik ben trots, omdat ze zelfstandig een prachtig knutselwerk heeft gemaakt. En ik word warm vanbinnen, als ik zie dat mijn dochter uit zichzelf andere kinderen helpt.
‘Welke kleur wil je?’ hoor ik haar vriendelijk vragen. Thuis is ze ook een lieve meid, maar nu we in een andere omgeving zijn, kan ik haar van een afstandje observeren. Wat is ze zelfstandig, vriendelijk en behulpzaam.
Net als mijn moeder
Toen ik vroeger in een winkel werkte, zei een collega dat ik zo vriendelijk tegen de klanten deed.
‘Net zoals je moeder’ zei ze er achteraan. Misschien doe ik toch iets goed in de opvoeding, door die eigenschap aan mijn dochter door te geven. Ik ben weleens mopperig of geïrriteerd, maar meestal doe ik vriendelijk en dat voorbeeld geef ik graag aan mijn dochter. Want van een beetje vriendelijkheid naar elkaar toe gaat die bron binnenin ons extra bruisen.
OVER STEFANIE
Stefanie (45) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 7 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 20 jaar!
