Stefanie: mondgeur
8 januari 2018
Ik heb elk jaar hetzelfde voornemen: een lieve moeder zijn. Dat ben ik ook wel, maar ik wil helemaal niet meer mopperen of zeuren tegen mijn kind.
Ik heb elk jaar hetzelfde voornemen: een lieve moeder zijn. Dat ben ik ook wel, maar ik wil helemaal niet meer mopperen of zeuren tegen mijn kind.
2018 is begonnen, een nieuwe kans om niet alleen een lieve, maar ook een goedverzorgde en lekker ruikende moeder te zijn. Een moeder tegen wie een kind zich aandrukt om de vertrouwde moedergeur op te snuiven. Dat is fijn als ik ’s avonds bij Adriana in bed zit om haar voor te lezen.
Eigenlijk moet ik afleren om bij Adriana in bed te blijven liggen totdat ze slaapt, maar ze vindt dat zo fijn. Vaak val ik dan ook even in slaap. Vanavond niet. Ik wil mijn blog nog schrijven en de was ophangen. Onrustig blijf ik liggen. Adriana kan de slaap niet vatten. Tijdens de feestdagen is ze te laat naar bed gegaan. Haar slaapritme is in de war. Onhoorbaar zucht ik. Ik moet vanavond echt nog een paar dingen doen.
Als ik aan het donker gewend ben, zie ik dat mijn dochtertje mij lief aankijkt, vertederd bijna. Het nodigt mij uit om haar nog een kusje te geven.
‘Mama’, zegt Adriana. Ze blijft lief glimlachen. ‘Je adem stinkt, maar ik vind je toch nog lief.’
Oké, dat klinkt erg lief, nobel zelfs, maar ik schiet toch een stukje naar achteren en sla een hand voor mijn mond.
‘Dan moet ik mijn tanden poetsen’, zeg ik met een gek stemmetje, omdat ik mijn hand voor mijn mond houd, maar ook om de ongemakkelijke situatie te ontladen.
‘Gaan we morgen zwemmen?’ vraagt Adriana.
‘Ja, morgenmiddag, maar dan moet je nu wel gaan slapen.’ Met ingehouden adem trek ik het dekbed tot Adriana’s kin.
‘Ik ga de was ophangen’, zeg ik, nadat ik achter mijn hand heb uitgeademd.
‘Kom je zo weer terug?’ vraagt Adriana.
‘Ja, ik kom zo weer’, antwoord ik, terwijl ik met mijn vrije hand over Adriana’s voorhoofd aai.
Ik hang de was op en leg kleding voor morgen klaar in de badkamer. Alles onder controle, behalve de geur in mijn mond. Nu ik toch in de badkamer ben, poets ik grondig mijn tanden. Adriana slaapt eindelijk. Ik duik nog een uurtje achter mijn laptop. Dan gaan Dirk en ik ook naar boven. Voorzichtig kijk ik bij Adriana. Twee klaarwakkere ogen kijken mij aan. Ook krijg ik weer die lieve glimlach te zien, maar dan vraagt Adriana op een streng toontje: ‘Heb jij je tanden gepoetst?’
Stefanie (44) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 6 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!
