Stefanie: ‘Zeg maar eens nee tegen de brandnetelsoep van je kind’

10 mei 2019

´Deze handschoenen?’ vraagt Adriana. Ze houdt een paar gewatteerde, roze wanten omhoog. ‘Ja, die zijn dik genoeg’, antwoord ik. Adriana schuift ze om haar handen. Nu is ze klaar voor haar nieuwe project: brandnetelsoep maken.

‘Deze handschoenen?’ vraagt Adriana. Ze houdt een paar gewatteerde, roze wanten omhoog. ‘Ja, die zijn dik genoeg’, antwoord ik. Adriana schuift ze om haar handen. Nu is ze klaar voor haar nieuwe project: brandnetelsoep maken.

‘Ik wijs ze wel aan’, zegt Adriana, als we op de fiets zitten. Naast de grote flat, vlak bij het buurtwinkelcentrum had ze veel brandnetels gezien. Normaal gesproken ontwijkt zij ze, maar met handschoenen aan brandnetels plukken, ziet ze als een groot avontuur. Voor mij is het ook een belevenis. Ik heb een ideaalbeeld in mijn hoofd, waarin ik met mijn dochter eten uit de natuur haal om er samen iets heerlijks van te brouwen.

Een zijn met de natuur: ik doe ook maar wat

Eén zijn met de natuur. Dat wil ik mijn dochter meegeven, maar… ik heb er weinig ervaring mee. Gelukkig hebben we internet, waar ik het recept voor brandnetelsoep vind. Naast het bereidingsvoorschrift, lees ik over de voedingswaarde van brandnetels. Ze stikken van de mineralen.

Met handschoenen aan plukken we fanatiek van de netelachtige planten, totdat Adriana vraagt: ‘Wat zijn dat?’ Er zitten kleine, bewegende bolletjes aan de onderkant van de blaadjes. ‘Bladluis misschien’, gok ik. Adriana gooit een vers geplukte brandnetel op de grond, ‘Uuhwl!’ Ik krab met handschoen en al in mijn haar. Mijn hersenen linken het woord ‘bladluizen’ blijkbaar aan ‘hoofdluizen’.

Mama is een heks

Ik voel me een heks die een soepje gaat brouwen. Toch wil ik mijn ideaalbeeld niet opgeven. ‘Misschien zijn de brandnetels bij de vijver schoner’, zeg ik. Daar zie ik inderdaad geen beestjes onder de blaadjes, maar het idyllische is eraf. Waarom lukt mij zoiets nooit vlekkeloos en ben ik geen perfect voorbeeld voor mijn dochter, zoals mijn moeder dat vroeger voor mij was?

Bah, bah, bah

Adriana wil gelukkig nog steeds helpen met het bereiden van de brandnetelsoep. We wassen de brandnetelblaadjes grondig. Dan leert Adriana een uitje fruiten. We doen water in de pan en voegen de brandnetels en blokjes aardappel toe. Nog een bouillonblokje erbij en na twintig
minuten stop ik het geheel in de blender.

Adriana proeft van de soep, maar de hap komt niet verder dan haar mond. Ze haast zich naar de gootsteen en spuugt het groene goedje uit. Dirk heeft bij voorbaat geen trek in de soep. Ik ben de enige die een schaaltje brandnetelsoep leeg lepelt. Een saaie smaak, maar het is te doen.

Dan is de pizza klaar en snack ik gezellig met de andere gezinsleden mee. De supermarktpizza’s groeien niet langs de waterkant. Niets puur natuur of mineralenbommetjes, maar wel een stuk lekkerder dan de brandnetelsoep.

Lees ook: Stefanie: ‘We hebben nu eenmangoboom’ 

OVER STEFANIE

Stefanie (45) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 8 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 20 jaar! Lees hier al haar blogs terug.