De broer van Joyce overleed aan de gevolgen van diabetes

21 maart 2023

Het verlies van een dierbare kan ongelooflijk verdrietig zijn. Over hem of haar praten, kan soms helpen. Wie was degene die overleed en wat is zijn/haar verhaal? Deze week vertelt Joyce (42) over haar 31-jarige broer die aan de gevolgen van diabetes overleed. “Hij vond het moeilijk om goed voor zichzelf te zorgen, maar was zo ongelooflijk lief en zorgzaam voor anderen.”

Joyce: “Mijn broer Paul en ik scheelden drieënhalf jaar. Ik was zijn jongere zusje en hij was altijd lief voor mij. Samen speelden we veel buiten en als onze moeder moest werken (onze ouders gingen al vroeg uit elkaar en wij woonden bij haar), nam Paul me regelmatig mee zwemmen met zijn vrienden. Nu denk ik weleens: daar moet je als tienerjongen ook maar zin in hebben, steeds je kleine zusje overal mee naartoe, maar hij klaagde er nooit over. Ik was altijd welkom.”

Diabetes

“Rond zijn twintigste begon Paul opeens veel af te vallen. Ook moest hij vaak plassen en had hij last van stroperige urine en vermoeidheid. Na onderzoek bleek hij diabetes te hebben. Voor Pauls gezondheid was het belangrijk dat zijn bloedsuikerspiegel stabiel bleef. Dit kon hij bereiken door gezond te eten en indien nodig medicatie te gebruiken, maar Paul vond die dingen niet echt makkelijk. Voor hem was het altijd al lastig om zich aan bepaalde regels te houden. Een baan kon hij bijvoorbeeld nooit lang behouden. Door zijn diabetes voelde hij zich soms niet lekker, waardoor hij op zulke dagen liever thuis bleef. Op zich niks mis mee, maar in het geval van Paul was het zo dat hij dan vergat om zich ziek te melden. En dus werd hij weer ontslagen, omdat hij niet was komen opdagen.”

Gefocust op één ding

“Paul vertoonde verschillende trekjes van autisme. Of hij het echt had, weten we niet. Het was nooit onderzocht, maar Paul maakte moeilijk contact met anderen, was erg in zichzelf gekeerd en kon rustig hele dagen voor de tv zitten of gamen. Hierdoor liet hij zijn huishouden vaak voor wat het was. En daar hielp mijn moeder dan weer mee. Zij beheerde ook zijn geld, dan wist ze in ieder geval zeker dat zijn vaste lasten netjes werden betaald.”

Lief en zorgzaam

“Hoewel Paul dus niet goed voor zichzelf kon zorgen, was hij erg lief en zorgzaam voor anderen. Als ik hem belde om af te spreken, dan wilde hij dat altijd. En tijdens vakanties zorgde hij graag voor mijn hond. Zelf bellen om iets af te spreken, deed hij niet zo vaak. Daarom nam ik hem meestal ergens mee naartoe, net zoals hij vroeger ook bij mij deed.”

Zorgen

“Zijn overlijden gebeurde vrij plotseling in oktober 2009. Mijn moeder was net met haar man op vakantie in Gambia toen ze me belde dat ze Paul niet te pakken kreeg. Ze zag ook dat hij al een paar dagen niet meer had gepind en vroeg aan mij of ik even bij hem langs kon gaan. Natuurlijk wilde ik dat, maar ik besloot Paul voor de zekerheid eerst te bellen. Hij ging meteen naar voicemail, dus samen met mijn toenmalige vriend ging ik naar zijn huis. Met de reservesleutel van mijn moeder openden we zijn deur en toen ik over de drempel wilde stappen, voelde ik dat ik door iets werd tegengehouden. Ik kan niet zo goed uitleggen wat het precies was, maar ik kon gewoon niet meer verder. Mijn vriend ging daarom naar binnen en al snel kwam hij weer terug met de boodschap dat Paul niet meer leefde. Hij lag dood in een bed in de woonkamer en de tv stond nog aan.”

Al een aantal dagen

“In shock ging ik meteen naar buiten. Ik wilde Paul niet zien en belde 112. Op de vraag wat ik nodig had -een ambulance, de brandweer of politie- kon ik niet goed antwoord geven. Welke hulpverlening moest ik nou kiezen? Paul was er al niet meer, dus echt haast had het niet.
Uiteindelijk kwam er een ambulance, samen met de politie. Volgens de ambulancebroerders was Paul al een aantal dagen daarvoor overleden. Dat vond ik zo erg om te horen. Al die tijd had hij daar alleen gelegen.”

Telefoontje

“Omdat mijn moeder wachtte op een reactie, vertelde ik haar telefonisch het nieuws. Dat was echt vreselijk om te moeten doen, maar ik kon niet anders. Ze wilde weten wat er met Paul aan de hand was en schrok zich kapot toen ze hoorde dat hij overleden was. Terwijl ze de eerstvolgende vlucht naar huis boekte, ging ik naar de beste vriendin van mijn moeder die om de hoek van Paul woonde. Zij zocht kleding voor hem uit en dat gaven we mee aan de uitvaartondernemers die hem kwamen ophalen. Een week later was zijn crematie.”

Vermoeden

“Een autopsie hebben we niet laten doen. Wat had dat voor zin? We kregen er Paul toch niet mee terug. Wel hoorden we van de politie dat ze een misdrijf uitsloten en dat hij waarschijnlijk een natuurlijke dood was gestorven. We vermoeden dus dat hij een hypo of hyper heeft gehad (je bloedsuikerspiegel daalt of stijgt dan heel snel, red.). En helaas kan dat soms dodelijk zijn.”

Dankbaar voor de mooie tijd

“Inmiddels is het veertien jaar geleden dat Paul overleed en ik denk nog vaak aan hem. Zeker nu ik zelf moeder van drie kinderen ben en zie hoe leuk zij met elkaar omgaan. Ik weet uit ervaring dat het krijgen van kinderen geen vanzelfsprekendheid is, maar ik had wel sterk de hoop op drie kinderen. Paul en ik hadden namelijk alleen elkaar. Ik dacht: als ik drie kinderen heb en er valt eentje weg, dan hebben de andere twee tenminste elkaar nog.
Op zijn manier zorgde Paul altijd voor mij en ik weet zeker dat hij ook heel lief voor mijn kinderen was geweest. Hij was zo’n lieve jongen. Ik ben echt dankbaar voor alle mooie tijden die we samen hebben mogen beleven.”

Tip van de redactie

Helpen bij verlies en verdriet is een onmisbare gids voor wie rouwt of een dierbare wil bijstaan in zijn verdriet. In deze volledig nieuwe editie toont Manu Keirse aan de hand van vele herkenbare voorbeelden hoe rouwen niet gelijkstaat aan afscheid nemen, maar aan anders leren vasthouden. Voor meer info klik op onderstaande button.

Tekst: Renée Brouwer
Foto’s: eigen foto

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.