Carolien: ‘Ik raak hem kwijt door mijn overdreven jaloezie’
15 januari 2024
Als kind had Carolien (31) al jaloerse trekjes, maar toen ze een relatie kreeg met Mark sloeg ze door. Ze was zo jaloers dat ze hem steeds verder van haar afstootte. “Ik wilde niet langer dat hij met zijn vrienden uitging en eiste dat hij bij mij bleef.”
Jaloezie
Carolien: “Twee jaar geleden was voor Mark de maat vol. Mijn jaloezie brak hem op en eerlijk gezegd mij ook wel. Ik was zo moe van mijn gepieker en mijn intense angst hem kwijt te raken, dat het bijna een opluchting was toen hij ging. Toch was ik kapot van verdriet. Ik was zo gek op hem… Ik leerde Mark kennen op een festival. Alles klopte die dag, het weer, de muziek, de mensen. Mark was met een groep vrienden en ik met een aantal vriendinnen. Al vroeg op de dag liepen we elkaar tegen het lijf en we zijn de rest van de dag met z’n allen bij elkaar gebleven. Ik vond Mark meteen al leuk, maar een van mijn vriendinnen zag hem ook zitten, merkte ik. Nog voordat ik ook maar een signaal van Mark had gekregen dat hij mij ook interessant vond, voelde ik de jaloezie al opkomen. Mijn vriendin kwam net uit een relatie! Ik vond het onbegrijpelijk dat ze zo flirterig deed. Op die manier praatte ik mijn nare gevoelens voor mezelf goed. Van binnen wist ik ook wel dat het gewoon weer die vervelende jaloezie van mij was die de kop opstak.”
Ontzettend chagrijnig
“Als kind was ik al ontzettend jaloers. Ik ben enig kind en heb nooit leren delen, misschien speelt dat een rol. Ik vierde vroeger Sinterklaas bij mijn opa en oma en dan waren mijn twee nichtjes er ook. Ik wilde altijd hebben wat zij kregen, hoe mooi mijn cadeaus ook waren. Later, in mijn puberteit, werd ik vooral jaloers op het uiterlijk van mijn vriendinnen. Of op hun kleding. Ik kon ontzettend chagrijnig worden als mijn beste vriendin een mooie winterjas had gekregen. Het lukte me niet om dan enthousiast te reageren, ik ging zo snel mogelijk over tot de orde van de dag. Of ik probeerde haar ergens mee te overtreffen. Ik was nooit oprecht blij voor een ander. Er zat altijd een stukje onvrede bij. Als iemand ergens heel blij mee was, noemde ik dat ‘opscheppen’. Ik dacht dat diegene probeerde mij de ogen uit te steken. Onzin natuurlijk, maar ik voelde dat wel zo. Mijn moeder zei weleens dat ik niet zo jaloers moest doen, maar daar reageerde ik dan heel verontwaardigd op. Ik, jaloers? Hoe kwam ze erbij! Het was toch ook niet normaal dat iemand zo uitgebreid over de wintersportvakantie of een paar nieuwe schoenen vertelde? Toch zat m’n jaloezie me toen niet erg in de weg. Ik had veel vriendinnen en gelukkig ook genoeg leuke karaktertrekken, waardoor het niet zo opviel. Ik kon het alleen écht slecht hebben als mijn beste vriendin Viviënne te veel met anderen optrok.
Zo ging ze een keer met twee andere meiden naar de bioscoop zonder mij mee te vragen. Ik was woest. Ik voelde me zo buitengesloten. Toen ik snikkend zei hoeveel pijn het me had gedaan, boden ze alle drie hun excuses aan. In werkelijkheid was ik vooral bang dat Viviënne liever met die andere meiden optrok dan met mij. Ik voelde me zo stom terwijl ik daar zo stond te huilen, maar ik kon het niet tegenhouden. Uiteraard zei ik tegen mezelf dat één bioscoopbezoekje zonder mij geen jarenlange vriendschap kapot zou maken, maar mijn gevoel nam het zoals gewoonlijk over van mijn verstand.”
Heel ontevreden
“Toen ik twintig was, kreeg ik iets met Jordy. Een schat van een jongen die verschrikkelijk veel van mij hield. Hij ging voor mij door het vuur en deed alles om een ruzie te voorkomen. Hij kuste nog net niet de grond waarover ik liep. Jordy gaf me het gevoel dat ik de enige voor hem was. Ik kreeg elke week een lieve kaart en een bos bloemen van hem. Ik zag hem nooit naar andere vrouwen kijken en hij zei een paar keer per dag dat hij van me hield. In het begin vond ik dat heerlijk. We brachten eindeloos veel tijd met elkaar door. Op mijn tweeëntwintigste gingen we samenwonen en we hadden volop toekomstplannen. Jordy wilde jong vader worden en ik zag het ook wel zitten om daar niet al te lang mee te wachten. Maar toen we vijf jaar bij elkaar waren, benauwde onze relatie me. De verliefdheid van het begin was – wat natuurlijk normaal is na zo veel jaar – allang weggeëbd. We waren in een sleur terechtgekomen. Ik wist dat ik met Jordy niet aan kinderen moest beginnen als ik me nu al zo voelde. Ik begon me te storen aan de kleinste dingen. Elke week weer die bos bloemen, dat voorspelbare… En hij had bijna geen eigen leven, want we deden alles samen.
Intussen zag ik vriendinnen stappen en met elkaar mooie reizen maken. Ik was stikjaloers als ik de zoveelste fotoreeks moest bekijken. En ook de meiden die al samenwoonden, hadden een spannender leven dan Jordy en ik, zo leek het. Jordy vond kamperen in eigen land al een hele onderneming. Hij deed veel voor me, maar een reis naar Azië maken zat er echt niet in, dat vond hij te ingewikkeld. Waarom leken andere mannen daar geen probleem van te maken? Waarom hadden mijn vriendinnen wel het geluk zo’n avontuurlijk leven te leiden? Dat wilde ik ook. Ik was heel ontevreden en ronduit jaloers. En het werd er niet minder op naarmate mijn eigen leven met Jordy saaier werd. Op een dag hakte ik radicaal de knoop door en beëindigde onze relatie. Mijn vriendin Viviënne was net weer vrijgezel en ik zag mijn kans schoon om samen met haar een paar mooie reizen te maken. Jordy was kapot van onze breuk. Zelf heb ik nauwelijks verdriet gehad.”
Lees ook: Carolien is jaloers op haar zus Annette: ‘Ze heeft alles’
Verschrikkelijk verliefd
“In twee jaar tijd zagen Viviënne en ik veel van de wereld. We liepen vrijwel alle festivals af en stonden geregeld in het weekend tot diep in de nacht op een bar te dansen. Mijn jaloezie had ik redelijk onder controle. Nog steeds stak het mij wel als Viviënne iets leuks had gekocht. Dan had ik meteen dat ontevreden gevoel weer. Al die tijd hadden we allebei hooguit een paar keer een flirt met een man, meer niet. Daarover hoefde ik nauwelijks jaloers te zijn. Maar vier jaar geleden kwam ik Mark dus tegen en Viviënne had meteen door dat ik hem leuk vond. Ze zag ook dat een van onze andere vriendinnen de jacht op hem had geopend. Heel sneaky nam Viviënne haar de halve dag in beslag, zodat ik Mark zo veel mogelijk voor mezelf had. Viviënne gunde mij een nieuwe liefde. Omgekeerd zou ik waarschijnlijk niet hetzelfde voor haar hebben gedaan. Dat besef ik nu pas en ik schaam me daarvoor. Het idee dat zij opnieuw gelukkig zou worden met een man, zou mij hevig jaloers maken. Met wie moest ik dan leuke dingen doen..? Mark bleek mij ook leuk te vinden. Diezelfde middag stonden we al te zoenen en hij is zelfs die avond met mij mee naar huis gegaan. De relatie met Mark was meteen totaal anders dan die met Jordy destijds. Mark heeft veel vrienden, hij sport vaak en houdt wel van een feestje. Hij wilde wel zijn eigen dingen blijven doen, maakte hij mij vanaf het begin duidelijk. En ondanks dat we allebei richting de dertig gingen, wilde hij nog niets weten van trouwen of kinderen krijgen.
De eerste maanden had ik daar geen enkel probleem mee had. Mark had dan wel gezegd dat hij ook nog met zijn vrienden uit wilde, intussen waren we niet bij elkaar weg te slaan. We waren zó verliefd. In het eerste half jaar vloog dat heftige gevoel mij weleens aan. Ik vond Mark zo leuk, wat als hij bij mij weg zou gaan, zoals ik bij Jordy had gedaan? Ik moest er niet aan denken zonder hem te moeten leven. Het eerste half jaar kon ik dat gevoel gelukkig naast me neer leggen. Hij gaf mij zo veel aandacht dat ik niet onzeker hoefde te zijn.”
Grote ruzies
“Maar na een tijdje sprak Mark vaker met zijn vrienden af. Ik had Viviënne en mijn andere vriendinnen ook wel een beetje verwaarloosd, dus greep ik die avonden aan om met ze bij te kletsen. In die tijd is mijn jaloezie toch weer aangewakkerd. Ik telde de uren af tot Mark en ik weer bij elkaar waren en stuurde soms wel tien berichtjes op een avond, waarin ik zei hoeveel ik van hem hield. Of ik vroeg waar hij was. Als het dan iets te lang duurde voordat hij antwoordde, raakte ik in paniek. Ik was bang dat hij met iemand anders stond te zoenen. Of helemaal niet met zijn vrienden, maar met een andere vrouw weg was. In het begin vond Mark het nog wel schattig, maar dat veranderde snel. ‘Je moet me niet zo claimen’, zei hij dan. Mijn jaloerse gedrag leidde tot de grootste ruzies. Ik wilde niet langer dat hij met zijn vrienden uitging en eiste dat hij bij mij bleef. De jaloezie werd steeds sterker. Ik kon enorme drama’s schoppen als hij naar mijn mening te vaak uit wilde.
Ik raakte vaak zo over mijn toeren dat hij maar thuisbleef. Eens in de drie maanden ging Mark wel weg: hij ging dan op stap met vrienden uit zijn geboorteplaats en bleef bij een van hen slapen. Dat waren voor mij vreselijke nachten. Soms sliep ik maar een paar uur. Ik piekerde me suf over wat er allemaal gebeurde aan de andere kant van het land. Dan stelde ik me voor hoe hij bij iemand anders in bed lag en had daar letterlijk buikpijn van. En dat terwijl ik nooit aanwijzingen heb gehad dat Mark vreemdging. Het zat allemaal in mijn hoofd. In het begin van onze relatie wilde hij nog weleens een beetje flirterig doen naar andere vrouwen, maar dat liet hij na een paar fikse ruzies ook wel uit zijn hoofd. Twee jaar geleden barstte de bom dus. Mark was het zo zat, dat hij midden in een ruzie opstond en wegliep. Voorgoed. Ik was er stuk van, maar ik zag ook wel dat ik hier niet gelukkiger van zou worden.”
Lesje geleerd
“Marks behoefte aan vrijheid werkte als een katalysator op mijn jaloezie. Waar Jordy mij te veel het gevoel gaf dat ik het middelpunt van zijn wereld was, moest ik Mark te veel delen met anderen. Na mijn breuk met Mark heb ik uren met mijn ouders en Viviënne gesproken. Zij zagen ook wel in dat mijn jaloezie onze relatie geen goed deed, maar gaven ook aan dat ik me niet alleen verantwoordelijk hoefde te voelen voor onze breuk. Mark deed er de laatste tijd niet veel meer aan om mij het gevoel te geven dat hij echt voor mij ging. Zo wilde hij nog geen huis kopen, niet trouwen en al helemaal niet over kinderen praten. Dat maakte mij onzeker. Ik weet niet of Mark ook schuld had aan onze breuk. Ik kon mijn jaloezieknop in het bijzijn van hem gewoon niet meer uitzetten, denk ik. Ik heb alle banden met hem verbroken, want ik wil niet weten of hij nu gelukkig is met een ander. Ik heb vrede met onze breuk, maar zijn geluk zien, kan ik niet aan.
Sinds een paar maanden ben ik weer aan het daten. Ik ben inmiddels weer wat ouder en wijzer geworden en ik neem de ervaringen van mijn twee relaties mee in alles wat ik in de toekomst aanga. Als ik naar het programma Extreem jaloers keek, zag ik dat het nog veel erger kan en dat ik niet de enige ben. Ik blijf dat jaloerse gevoel lastig vinden en ik ben bang dat ik er nooit helemaal vanaf kom. Maar ik weet nu wel wat het kapot kan maken en daar heb ik van geleerd.”
Tip van de redactie
Zou je graag willen dat je relatie meer in balans komt? Lees dan eens de bestseller: Liefde is een werkwoord.Zo ontdek hoe je kan omgaan met positieve en negatieve gevoelens in een relatie. Je komt te weten welke fasen er in een huwelijk zijn. Of het mogelijk is om een langdurige relatie nog te veranderen. En nog veel meer. Voor meer informatie klik op onderstaande button.
Liefde is een werkwoord
Lees ook: Liesbeth: ‘Ik schaam me, maar ik ben vreselijk jaloers op mijn dochter’
Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.
