Corine was draagmoeder: ‘Soms is geven mooier dan krijgen’

8 mei 2024

Samen met haar partner besloot Corine (37) in 2018 draagmoeder te worden. Een bijzondere ervaring die haar leven verrijkte. “Dankzij Daan heb ik mogen ervaren hoe mooi het is om dit voor iemand te doen. Ik vond het heel fijn om de kinderwens van zijn ouders in vervulling te laten gaan.”

Corine: “Zes jaar geleden hadden mijn vriend en ik het er voor het eerst over: wat als ik een kindje zou dragen voor iemand anders? Ons eigen gezin was met drie kinderen compleet. Beide keren (de jongste twee zijn een tweeling) was ik snel zwanger. Om mij heen zag ik dat zwanger worden niet voor iedereen vanzelfsprekend was. Het leidde bij deze wensouders vaak tot veel verdriet en teleurstelling. Vandaar dat ik me begon af te vragen of het draagmoederschap wat voor mij zou zijn. Kon ik het aan? En wat vond mijn vriend ervan? Tijdens een goed gesprek bleek dat hij er ook voor openstond. We besloten er verder over na te denken en spraken er veel met elkaar over.”

Gezamenlijk besluit

“Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat het ons erg mooi leek om mij een kindje te laten dragen voor iemand anders. Dit was echt een beslissing van ons tweeën. Het draagmoederschap zou niet alleen op mijn leven impact hebben, maar ook op dat van mijn vriend en onze kinderen. Daarom wilde ik er alleen voor gaan als hij er helemaal achter stond. En dat was zo. Bang dat ik moeite zou hebben om het kindje na de geboorte af te staan, was ik niet. Dit zou niet mijn kindje worden, maar het kindje van iemand anders.”

Verder oriënteren

“Omdat we ons niet wilden laten beïnvloeden door anderen, hielden we het bewust voor onszelf. Ook onze kinderen vertelden we in eerste instantie niks, dat kwam later wel. Vervolgens ging ik me op diverse social media verder oriënteren. Ook lad ik ervaringen van wens- en draagouders. Ik heb rechten gestudeerd, dus voor mij waren de juridische aspecten niet ingewikkeld.”

Draagmoederschap in Nederland

“Draagmoederschap is in Nederland toegestaan. Er bestaat nu nog geen wettelijke regeling voor draagmoederschap. Dit komt hopelijk wel met de Wet kind, draagmoederschap en afstamming. Gelukkig is er online veel informatie over te vinden en worden er regelmatige informatieve bijeenkomsten georganiseerd. Ondanks dat ik goed op de hoogte ben van de huidige wet- en regelgeving was het voor mij tijdens mijn oriëntatiefase fijn om te begrijpen hoe alles werkt en hoe eerdere draagmoeders hun traject hadden ervaren.”

Wensmoeder

“Daarna kwam ik begin 2019 via een Facebookgroep in contact met een leuke vrouw. Ze had een algemeen berichtje over het draagmoederschap geplaatst en daar reageerde ik privé op. We hadden direct een goede klik met elkaar en voordat ik het wist, belden en appten we heel veel. Ze vertelde dat ze samen met haar partner graag een kindje wilde, maar dat ze hun kinderwens zelf niet in vervulling konden laten gaan.
Na een paar maanden spraken we in het echt af met onze partners erbij. Ook de mannen konden het goed met elkaar vinden. Het was gewoon zo vertrouwd allemaal. De wensmoeder en ik hadden natuurlijk al veel gepraat en het leek net alsof we elkaar al jaren kenden.”

Vriendschapsband

“Na onze ontmoeting besloten we ervoor te gaan. Ik wilde graag dit lieve stel helpen om hun kinderwens in vervulling te laten gaan. Omdat de wensmoeder eerst nog toestemming van het ziekenhuis moest krijgen voor een draagmoedertraject (we wilden haar bevruchte eitje in mijn baarmoeder laten terugplaatsen), duurde het bijna twee jaar voordat we eindelijk een poging konden wagen. In die twee jaar leerden we elkaar steeds beter kennen en inmiddels was er een echte vriendschapsband tussen de wensmoeder en mij ontstaan. We hadden nog steeds veel contact met elkaar, maar het ging echt niet alleen maar over het draagmoederschap. Ook over werk en alledaagse dingen spraken we elkaar regelmatig. Ik wilde nog steeds graag draagmoeder worden, maar ik kan me voorstellen dat het vooral voor de wensouders een lange en onzekere tijd is geweest. Daarom waren mijn partner en ik heel blij voor ze toen we eindelijk konden starten met de terugplaatsingen. We waren er helemaal klaar voor.”

Zwangerschapstest

“Na de vierde terugplaatsing in maart 2022 was het raak: ik was zwanger! Via Facetime deed ik de zwangerschapstest. Terwijl ik mijn ogen dicht hield, lazen de wensouders via het scherm de positieve uitslag af. Dit vond ik heel belangrijk, want het was hun kindje. Ik gunde hen een bepaalde autonomie over de zwangerschap en daar hoorde de test natuurlijk bij.”

Anders

“In de maanden daarna gingen de wensouders zoveel mogelijk mee naar alle controles en echo’s. Door de coronamaatregelen was dat niet altijd even makkelijk, maar mijn partner en ik hielden ze zo goed mogelijk op de hoogte van alle ontwikkelingen van de baby. Bij de 20 weken echo, waar de wensouders helaas niet bij konden zijn vanwege corona, schreef de echoscopist het geslacht van de baby op een briefje. Zo bleef het nog even spannend wat het zou worden. Ik wilde graag dat de wensouders als eerste het geslacht van de baby zouden horen.
Deze zwangerschap voelde heel anders dan mijn ‘eigen’ zwangerschappen. Als ik een echo zag of het hartje hoorde kloppen, voelde het gelijk als het kindje van de wensouders en niet als mijn eigen kindje. Ik wist dat ik niet voor deze baby zou gaan zorgen. Ik fantaseerde ook niet over de toekomst als hij er was, want hij zou niet bij ons opgroeien. Voor mijn eigen kinderen was dit heel duidelijk. Ze vonden het leuk dat ik zwanger was en waren best nieuwsgierig naar de baby in mijn buik, maar het was niet hun broertje. Zij zagen de baby als het kindje van de wensouders.”

Pittige bevalling

“Op 7 november 2022 beviel ik van Daan. Omdat hij als sterrenkijker ter wereld kwam, was het een pittige bevalling. Maar ik was heel blij dat hij er was. De eerste vijf minuten lag hij bij mij op mijn borst. Ik knipte zelf de navelstreng door en daarna bracht mijn vriend hem naar zijn ouders die een eigen kraamsuite hadden. Voor mij voelde het heel natuurlijk dat Daan naar zijn ouders ging. Ik had dus niet de behoefte om hem bij mij te houden. Het was helemaal goed zo.”

Wennen

“Die avond mochten we allemaal naar huis. Daan ging met zijn ouders mee en ik ging met een lege buik naar mijn eigen huis en kinderen. Voor mij was dat prima. Ik had erg naar de bevalling toegeleefd en keek er naar uit om mijn leven weer op te pakken. Ik moet wel zeggen dat ik daarna een beetje in een gat viel, het voelde als een soort leegte. Niet zo zeer omdat ik Daan miste, maar meer omdat ik heel lang bewust had geleefd. Ik voelde een grote verantwoordelijkheid naar het kindje in mijn buik en had negen maanden lang geen enkel risico genomen. En opeens was dat niet meer nodig. Later begreep ik dat andere draagmoeders deze leegte in het begin ook wel eens ervoeren.
Met Daans moeder had ik in de kraamweek nog steeds veel contact. We appten bijna elk uur en ze stuurde mij heel veel foto’s van Daan. Na een week kwamen we bij hen op bezoek. Dit bezoek was heel emotioneel en zo ontzettend waardevol. Ik was zo blij voor haar en haar partner. Ze waren dolgelukkig met hun zoon.”

Bijzondere band

“Inmiddels is Daan alweer bijna anderhalf jaar. Hij is een supervrolijk en lief jongetje en ik heb nog regelmatig contact met zijn ouders. De band die ik met hen heb, vind ik heel bijzonder. We hebben zo’n mooie periode met elkaar meegemaakt, dat had ik niet willen missen. Of ik nog een keer draagmoeder zou willen zijn? Misschien wel. Daans ouders hebben alleen aangegeven dat hun gezin compleet is. Misschien dat ik in de toekomst opensta voor een nieuw draagmoederschapstraject voor andere wensouders, maar voor mij is het zeker geen moeten. Ik word dit jaar ook al 38 jaar, dus ik zie wel wat er op mijn pad komt.”

Verrijking

“De reden dat ik mijn verhaal doe, is dat ik graag wil delen wat het draagmoederschap voor mij betekend heeft. Ik vind het echt een verrijking van mijn leven. Soms is geven mooier dan krijgen. En dat heb ik dankzij het dragen van Daan zelf mogen meemaken.”

Meer weten over Corine en de juridische adviezen en sociaal emotionele begeleiding die ze over het draagmoederschap geeft? Ga naar www.liefgeluk.com.

Tekst: Renée Brouwer
Foto: eigen foto

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.