De binnenplaats
16 augustus 2013
In een wereld vol vooroordelen, is het fijn dat er meisjes als Adriana zijn.
In een wereld vol vooroordelen, is het fijn dat er meisjes als Adriana zijn.
De woning van mijn zus bestaat uit één vertrek dat voorzien is van een zithoek, een keuken en een bed. Mijn zus heeft een eigen douche en toilet en er is een glazen deur die uitkomt op een binnenplaats: een idyllisch pleintje met klimop aan de muren en houten bloembakken vol viooltjes.
De kamer van mijn zus en die van één andere bewoner komen uit op de binnenplaats. De overige bewoners kunnen daar alleen via de huiskamer komen.
‘Ik heb al een hele tijd niet op mijn kamer gerookt’, verdedigt mijn zus zich als ik voorstel om buiten te gaan zitten. Gelukkig wil ze toch wel met Adriana en mij de tuin in. Met onze picknickmand aan mijn arm stap ik vanuit haar kamer naar buiten.
Ik was boterhammen voor een picknick aan het smeren toen mijn zus belde. Daarom gingen Adriana en ik met picknickmand en al naar haar toe.
Mijn één na oudste zus woont in een sociaal pension. Het gaat best goed met haar. Ze drinkt niet meer, haar kamer is gezellig ingericht en ze heeft dagbesteding. Ze voelt zich depressief, maar ons bezoek vrolijkt haar op.
Een bewoner loopt zonder te groeten langs ons. Een andere man komt kennismaken. Hij blijkt een straatmuzikant te zijn.
‘Zij lijkt op Shirley Temple van vroeger’, zegt hij, natuurlijk duidend op de blonde krullen van Adriana.
Er komt alweer een bewoner aan: een grote, donkere man. Mijn meisje schrikt niet van de donkere gestalte. De stem van de man klinkt rustig en zacht.
Adriana glimlacht naar hem.
De straatmuzikant geeft mijn dochtertje een knuffeltje van Shrek.
‘Dank je’, zegt Adriana zachtjes. Ze speelt direct met het poppetje.
‘Die zal wel naar rook ruiken’, denk ik, mezelf betrappend op een oordeel.
Adriana keurt mensen niet op hun status, huidskleur of andere uiterlijke kenmerken. Zij volgt haar gevoel.
Ik weet niet waarom de andere bewoners in het pension wonen. Dat doet er nu niet toe. Het goede in een mens is niet te meten door middel van status of uiterlijk.
Ik hoop dat Adriana altijd dicht bij haar gevoel zal blijven. Ik ben haar spiegel en probeer open minded te zijn.
Mijn andere kinderen hoor ik wel eens met mijn zus aan de telefoon praten. Heel gewoon, ook niet oordelend.
Adriana geeft een boterham met pindakaas uit de picknickmand aan mijn zus. Mijn zus lacht naar mijn krullenbolletje. Vandaag dansen er zonnestralen op de binnenplaats!
