De week van de uitslagen

3 februari 2014

Angelique is weer met haar dochtertje Kyra in het ziekenhuis..

Angelique is weer met haar dochtertje Kyra in het ziekenhuis..

De eerste keer in 2014 en ondanks al mijn positiviteit, zie ik er enorm tegenop. Maar we zullen wel moeten en dus gaan we dinsdagochtend vroeg op weg naar het ziekenhuis. Om 7.45 uur moeten we ons melden voor de MRI onder narcose. Dus daar zitten we dan: Kyra en ik, in de wachtkamer van het dagcentrum van het ziekenhuis. Voor ons is nog een kindje aan de beurt, dus we zijn de tweede van de dag. Ik hoop dat het deze keer een klein beetje opschiet, zodat Kyra ’s middags kan rusten. Vorige week was ze ziek en ze is nog steeds niet helemaal lekker. Maar na een half uur wachten op het houten tuinbankje komt de broeder ons melden dat het nog minimaal een half uur gaat duren voordat Kyra aan de beurt is. Na 3 kwartier komt hij ons halen en als Kyra eenmaal in slaap is, gaat alles redelijk snel. Maar in mijn achterhoofd gonst de onrust.

De film met doemscenario’s die ik zo zorgvuldig had opgeborgen, komt weer bovendrijven en flitst als een film voor mijn ogen. Zou ik te optimistisch zijn? Kan het echt zijn dat we dit jaar de wind onder onze vleugels voelen en dat we uiteindelijk op onze pootjes terecht komen? Of staat er achter deze geweldige periode ineens een man met een hamer om alles kort en klein te slaan?

Naarmate de week verstreek, bleef ik de film maar afdraaien. De 'wat nou als'- scenario’s doemden steeds weer op en ik merkte dat ik het heel erg moeilijk vond om te genieten van de leuke dingen. Als deze week nu eerst maar eens voorbij was. Als we nu eerst maar de uitslag van het bloed en de MRI hadden, dan kon ik weer verder met ademhalen, en weer genieten.

En nu dan eindelijk het verlossende antwoord van de oncoloog: het is goed. Alle uitslagen zijn wéér goed! En terwijl ik met een opgeluchte euforie met de kinderen naar de auto loop, lees ik dat er weer een kindje is overleden aan deze walgelijke ziekte en besef ik me dat we wederom door het oog van de naald zijn gekropen.