Ontwerp Zonder Titel 2025 03 25t165607.288

Home
Persoonlijke verhalen
Dierenarts Joyce: ‘Van dakloze tot BN’er, ze komen allemaal bij mij’

Dierenarts Joyce: ‘Van dakloze tot BN’er, ze komen allemaal bij mij’

25 maart 2025

Dierenarts Joyce (43) weet het zeker: ze heeft het mooiste vak ter wereld. Over haar belevenissen met haar patiënten maar zéker ook met hun baasjes schreef ze een boek. “Mensen bespreken zelfs hun relatieproblemen met mij.”

Wat haar vak nou zo mooi maakt, daar denkt dierenarts Joyce vaak over na, zegt ze. “Ik vind de relatie tussen mens en dier héél bijzonder” – ze legt de nadruk op het woord heel – “en die tussen mensen en hun huisdieren al helemaal. Mensen houden al minstens vijftienduizend jaar honden, en katten waren ook in het oude Egypte al bij mensen. Ze zijn altijd bij ons geweest. En dat is overal ter wereld zo, niet alleen in Europa: het hoort een beetje bij mensen dat je een dier dicht bij je wilt hebben. Honden zijn samen met ons geëvolueerd: er bestaat bijvoorbeeld geen wilde hond. Sommige mensen denken dat honden van wolven afstammen, maar dat is niet zo. De wolf is zijn meest nauwe verwant, maar honden bestaan alleen maar met ons, als huisdier. Dat brengt ons veel positiefs, vind ik. Dat ik elke dag mag aanschouwen hoe mensen zich tot dieren verhouden, vind ik tof. Die band is mooi. Bij mij in de praktijk komt iedereen, van de dakloze uit het Amstelstation tot politici en bekende Nederlanders. Ze komen allemaal bij mij met iets waar ze veel van houden. Dat vind ik fascinerend.”

Een roeping

Vier was ze, toen Joyce samen met haar ouders en de hond naar de dierenarts ging. Joyce: “Toen we weer thuis waren, zei ik volgens mijn ouders: ‘Ik wil dierenarts worden.’ Van dat idee ben ik nooit meer afgestapt. Al was dat nog best een reis. Bij mij in de familie is het niet per se gebruikelijk om te studeren, mijn vader heeft niet eens zijn middelbare school afgemaakt. Maar het is gelukt.” Van vrienden hoort ze weleens dat het bijzonder is dat ze is geworden wat ze als klein meisje al wilde. “Bijna niemand in mijn vriendenkring heeft zo’n roeping.” Maar Joyce dus wel. Inmiddels heeft ze een praktijk in Amsterdam, waar verdeeld over drie locaties veertien dierenartsen en 25 assistenten werken. “Op de grootste locatie hebben we vier spreekkamers, twee operatiekamers en een echoruimte. Dat is echt een soort ziekenhuis.”
Joyce ziet haar patiënten vaak. “Veel vaker dan bij een mensenarts. Dieren worden om te beginnen eens per jaar gevaccineerd. Maar honden drinken ook uit sloten, ze vechten, het zijn net kleine kinderen: ze doen de hele tijd domme dingen. Ze eten poep en zijn vaker ziek dan wij. Het gemiddelde dier komt 2,6 keer per jaar bij de dierenarts. Sommige mensen zien wij wel elke week. In de praktijk doen wij zo’n beetje alles. Ik opereer een dier, ik behandel huidproblemen, ik behandel z’n tanden. Dus je leert mensen goed kennen. Ik ben bijvoorbeeld weleens op de begrafenis van een klant geweest, er zijn er met wie ik echt een band heb gekregen. Ze delen ook veel met ons, zelfs relatieproblemen. Dat vind ik leuk. Want ik vind dieren geweldig, maar mensen zeker net zo. Ik heb een boek geschreven over mijn werk, en dat heet Komt een mens bij de dierenarts. We doen al die communicatie met mensen, de dieren zijn eigenlijk bijzaak. Als je als dierenarts niet van mensen houdt, heb je het verkeerde beroep gekozen. Mensen zijn misschien nog wel de leukste diersoort. Wat ik ook zo tof van mijn werk vind, is dat ik een universitaire opleiding heb gedaan, maar ook met mijn handen werk. Terwijl ik aan het opereren ben, denk ik na over chemische middelen die in het lichaam van een hond aan het werk zijn, waardoor hij onder narcose is. En tegelijk snij ik een darm open, trek er een tennisbal open en naai alles weer dicht, waardoor die hond vanavond weer naar huis kan.”

Steeds veeleisender

Natuurlijk zijn er ook de lastige kanten van haar vak. Joyce: “Dat zijn diezelfde mensen. Tachtig procent van de mensen is leuk, twintig procent wat minder. Ik merk dat mensen in de afgelopen jaren steeds veeleisender zijn geworden. Ze zijn gewend aan een 24-uurseconomie, ze willen geholpen worden en wel nú, ze hebben geen geduld meer. Daarnaast kunnen wij als dierenartsen veel meer dan vroeger. Dat is leuk, maar er hangt wel een prijskaartje aan. Dierenartsen volgen hetzelfde niveau van scholing als mensenartsen, we hebben dezelfde apparatuur en dezelfde materialen, maar we doen het voor minder dan de helft van het geld. Als iemand aan z’n schouder wordt geopereerd in het ziekenhuis, kost dat al gauw 3500 euro, wat veel mensen niet weten omdat ze daarvoor verzekerd zijn. Bij een kat kost dat misschien vijftienhonderd euro. Mensen vinden dat veel geld. Ze verwachten een enorm niveau van zorg, maar niet voor de realistische prijs die erbij hoort. Toen ik net begon, werd bijvoorbeeld bijna nooit een hond geopereerd aan een hernia. Als die dan niet met rust herstelde, werd hij ingeslapen. Tegenwoordig kan dat wel. Maar ja, dan moet er wel een MRI-scan worden gemaakt bij een specialist om vast te stellen waar die hernia zit, en de operatie moet worden gedaan door een andere specialist. Dat kost bij elkaar zo’n vierduizend euro – bij een mens minimaal achtduizend. Dat is veel geld, en dat kunnen veel mensen niet betalen, wat ik snap. Zo’n hond moet dan alsnog worden ingeslapen. Dan ben je verdrietig, want je houdt veel van je hond, dat begrijp ik ook. Maar wat ik dan niet begrijp, is dat mensen dan op social media zeggen dat wij geld verdienen over de rug van dieren. Van een kinderarts zeg je toch ook niet dat die geld verdient over de rug van kinderen? Terwijl die meer verdient dan een dierenarts. Een dierenarts verdient ongeveer net zo veel als een leraar, daar hebben mensen geen idee van. Een chirurg die bij mensen een hersenoperatie doet, is een held, maar van een chirurg die een hersenoperatie doet bij een dier, wordt gezegd dat hij profiteert van dierenliefde.” De oplossing is om je huisdier te verzekeren, zegt Joyce. “Dat zeg ik altijd tegen mensen in mijn praktijk. Al is dat ook niet altijd ideaal. Zo zijn verzekeraars natuurlijk ook bedrijven die winst willen maken en soms proberen ze eronder uit te komen om bedragen te vergoeden.” Toch is het nog altijd beter dan om je niet te verzekeren, vindt Joyce.

Bijzondere hond

Vraag haar welke hond in al die jaren als dierenarts veel indruk op haar heeft gemaakt, en ze weet het meteen: Happy. “Dat is een grote hond die je op een bepaalde manier aankijkt, ik weet niet wat het is, maar je hebt echt het idee dat je daarmee praat. Die eigenaren zijn ook heel leuk. Ze nemen weleens honden in huis van wie de eigenaar er door persoonlijke omstandigheden even niet voor kan zorgen. Dat soort honden is gevoelig. Als het met die eigenaar niet goed gaat, hebben zij daar last van, ze zijn een beetje getraumatiseerd. Maar die hond, Happy, krijgt ze relaxed. Die heeft een soort air om zich heen waar je rustig van wordt. Een andere hond had dat ook, Lois, die was ook bijzonder. Ik heb Lois jarenlang behandeld. De eigenaar nam haar hond overal mee naartoe. Ik heb hem uiteindelijk bij haar thuis laten inslapen. Ik kon mijn tranen zelf ook niet bedwingen. Ik hou net zoveel van honden als van katten, maar honden kunnen soms zo gevoelig zijn. Dan komen ze mijn praktijk binnen, kijken me aan en geven mij het gevoel dat wij een band met elkaar hebben. Die stralen uit: ik snap dat je dit moet doen, en het is goed, dus doe het maar. Ik ben wetenschappelijk ingesteld, maar er is zoveel wat wij niet weten. Honden ruiken duizenden keren beter dan mensen, ze zien kleuren anders en horen andere tonen. Ze nemen dingen van ons waar die wij niet van elkaar kunnen waarnemen. Ze ruiken onze emoties, door stofjes die wij uitscheiden, dat is inmiddels aangetoond. Zij ruiken of wij nerveus of bang zijn. Hun rol is altijd al geweest in die vijftienduizend jaar om zich op mensen te richten, zodat wij ze graag bij ons houden. Daardoor zijn ze de meest succesvolle diersoort na mensen geworden. Ze zijn meester in ons begrijpen en communiceren. We zien dieren soms bijzondere dingen doen die bijna spiritueel lijken. Oscar, mijn eigen hond, komt naar mij toe als ik verdrietig ben. Niet omdat hij paranormaal begaafd is, maar gewoon omdat hij ruikt dat ik verdrietig ben.”

Erg geraakt

Naast dieren, zijn er ook eigenaren die Joyce nooit meer zal vergeten. Joyce: “Daar zijn er zoveel van. Zo was er een vrouw die begin veertig was en borstkanker had. Toen ze wist dat ze niet meer beter zou worden, heb ik haar geholpen om voor haar dieren een nieuw thuis te vinden. Zij is onder andere degene op wiens begrafenis ik ben geweest. Zij is iemand die mij erg geraakt heeft. Sommige bekende Nederlanders maakten op een andere manier indruk. Het is soms grappig om ze in een andere setting te zien. Zonder ze met naam en toenaam te noemen: ik heb een keer een hond moeten laten inslapen van een man die in mijn praktijk soort van tegen de vlakte ging, hysterisch schreeuwend dat hij niet door kon leven zonder deze hond. Dan denk ik: op tv ben jij toch anders, dit had ik niet helemaal verwacht. En dan zijn er ook mensen van wie ik soms wakker lig omdat ze ons oneerlijk behandelen. Laatst kwam hier een dame met een zieke hond. Mijn collega vertelde haar dat ze echt een echo moest laten maken, want ze had het vermoeden dat er een tumor in de buik zat. Dat wilde ze niet. Vervolgens ging haar hond dood. Toen gaf ze ons online een één-sterreview. Ze schreef dat haar hond was doodgegaan omdat wij hem niet behandeld hadden. Ik weet wel wat erachter zit: mensen zijn dan boos op zichzelf, en iemand moet de schuld krijgen. Ik probeer me van dit soort dingen niet te veel aan te trekken. Maar helaas ben ik daar nog niet zo goed in.”

En toch, ondanks de frustraties die soms bij haar werk komen kijken, zal Joyce altijd dierenarts blijven, denkt ze. “Ik zie mezelf nooit iets anders doen. Soms doe ik er wat dingen bij. Zo ben ik bijvoorbeeld betrokken bij een project dat mensen met weinig geld helpt om toch naar de dierenarts te kunnen. Maar de basis zal ik altijd dierenarts zijn. Ik vind gewoon het een supermooi beroep.”

Voor meer informatie over Komt een mens bij de dierenarts, klik op onderstaande button.