Djimaima en haar moeder Margareth trouwden op dezelfde dag

Tekst: Sonja Brekelmans

10 februari 2025

Haar moeder Margareth (59) wordt niet meer beter. Voor Djimaima (34) reden om samen zo veel mogelijk mooie herinneringen te maken. De mooiste? Die dag in augustus 2024, waarop zij én haar moeder trouwden met hun grote liefde en ze dat samen vierden. “Ik zal deze dag altijd blijven koesteren.”

“Als je me ten huwelijk wilt vragen, moet je dat binnenkort doen, anders hoeft het voor mij niet meer”, zei Djimaima twee jaar geleden tegen haar vriend Chris. Trouwen stond niet op haar bucketlist, maar het nieuws dat haar moeder Margareth terminaal ziek was, zette alles in een ander licht. Djimaima: “Je kunt ook bij elkaar zijn zonder ring. Trouwen hoefde voor mij niet. Maar toen er bij mijn moeder longkanker werd geconstateerd en duidelijk werd dat er geen kans was op genezing, voelde ik heel sterk dat áls Chris en ik ooit trouwen, mijn moeder erbij móést zijn. Want zo’n belangrijke dag meemaken zonder haar was voor mij geen optie. Mijn moeder is mijn wereld.”
Djimaima legt uit dat Margareth niet alleen haar moeder is, maar ook haar beste vriendin. De twee zijn superclose. Djimaima: “Mijn moeder en ik bellen elkaar iedere dag, soms wel dertig keer. Werkelijk alles bespreken we met elkaar. Van kleine onbenulligheden, zoals de nieuwe kleren die ik heb gekocht, tot grote zaken waar ik me zorgen over maak. We kunnen ook ontzettend lachen. Mijn moeder is heel nuchter en maakt goede grappen. Als ik zin heb ik een gezellig avondje met een vriendin, bel ik haar. We gaan dan een hapje eten of een drankje drinken. Samen op vakantie gaan doen we ook graag. Als je iemand in je leven hebt met wie je alles kunt delen, zoals mijn moeder, heb je weinig andere mensen nodig.”

Voor altijd samen

Margareth vertelt dat hun band altijd innig is geweest. “Na de scheiding van Djimaima’s vader – met wie ik gelukkig nog steeds goed contact heb – maakte ik veel moeilijkheden mee die Djimaima ook raakten. Vaak voelde ik me onmachtig, maar Djimaima niet. Zo jong als ze was, gaf ze me raad. Djimaima is heel wijs en heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ze is altijd beschermend naar mij toe geweest. Ik zorgde voor haar, maar zij ook voor mij. Nadat Djimaima’s relatie acht jaar geleden uitging, woonden we een tijdje samen. Heel gezellig vonden we dat. We sliepen allebei in een andere kamer, maar als we hard praatten, konden we elkaar prima verstaan. Liggend in bed namen we dan de dag door.”
Djimaima blikt terug op deze bijzondere tijd. “Mijn moeder en ik hadden destijds onze buik vol van mannen. Allebei hadden we een slechte relatie achter de rug en hadden we de liefde afgezworen. Ik dacht oprecht dat ik voor altijd samen met mijn moeder zou blijven wonen. Heerlijk vond ik het bij haar. Vaak zeiden we tegen elkaar dat we het zo wel best vonden. Ik voelde me bijna schuldig toen ik verliefd werd op Chris en het serieus werd tussen ons. Chris woont op een woonwagenkamp, wat voor mij vertrouwd voelde. Mijn vader is ook een reiziger. Ik wilde graag bij Chris op het kamp wonen. Met lood in mijn schoenen heb ik het mijn moeder verteld.”
Margareth: “Typisch Djimaima, ze wil zo graag voor me zorgen. Maar ik was alleen maar blij voor mijn dochter dat ze eindelijk een lieve, leuke man was tegengekomen. Chris is goed voor haar en hij is een leuke schoonzoon. Ik geniet ervan om te zien hoe goed ze het samen hebben. Helemaal met de kleine Dion erbij. Vijf jaar geleden maakten Djimaima en Chris mij oma. Mijn kleinzoon vulde mijn hart en huis met liefde. Vaak bleef hij slapen.”

De mooiste ogen

Lang bleef Margareth niet alleen. Anderhalf jaar nadat Djimaima bij Chris was ingetrokken, kwam ze via Facebook in contact met haar jeugdliefde John. Al snel bloeide de liefde tussen hen op. Margareth: “Op mijn vijftiende had ik verkering met John. Stapelgek was ik op die jongen. Hij had de mooiste ogen die ik ooit had gezien. Toch hield onze relatie geen stand. Ik was jong en had nog niet genoeg levenservaring om John op waarde te schatten. Toen ik ouder werd, moest ik vaak aan hem denken. John is één van de liefste mannen die ik ooit had ontmoet, zag ik toen in. Wat had ik spijt dat ik hem had laten gaan.”
Margareth wist niet dat John ook aan haar was blijven denken. Toen de twee elkaar na meer dan veertig jaar weer zagen, bleek de aantrekkingskracht er nog te zijn. Ze kregen een relatie. Deze keer met de intentie om elkaar nooit meer los te laten. Djimaima was opgelucht dat haar moeder ook geluk vond in de liefde. Ze kan het goed met John vinden en ook Chris heeft een klik met hem. Vaak ondernemen ze leuke dingen met elkaar. Kleinzoon Dion is het stralende middelpunt. John is als een opa voor de kleine man. Met elkaar vormen ze een warme familie. Het leven leek hen toe te lachen. Tot Margareth het inktzwarte bericht kreeg over haar ziekte.

Dubbel aanzoek

Margareth: “John reageerde zo lief. Hij wilde er voor me zijn, ook in tegenspoed. Hij zei: ‘Als ik ooit nog een keer trouw dan is dat met jou.’ Ik voelde een diepe dankbaarheid dat ik hem weer was tegengekomen. Samen besloten we zo veel mogelijk te genieten nu het nog kon. Turkije is een van mijn lievelingslanden. De mensen daar zijn warm en hartelijk en de zon schijnt er bijna altijd. Nadat ik te horen kreeg dat ik ziek was, wilde ik daar heel graag naartoe met John. Het leek wel een droom toen hij me in Turkije ten huwelijk vroeg.”
Het klinkt onvoorstelbaar, maar het is echt waar: op dezelfde dag werd Djimaima ook ten huwelijk gevraagd door Chris! De mannen hadden dit niet met elkaar afgesproken. Het was een wonderlijk toeval. Moeder en dochter konden het haast niet geloven toen ze elkaar die avond belden. Margareth vanuit Turkije en Djimaima vanuit Duitsland.
Djimaima: “Chris en ik waren een weekend naar Duitsland waar we een kerstmarkt bezochten. Ik ben gek op kerst. Bij ons staat de boom in oktober al. Nadat we naar de markt waren geweest en een hapje hadden gegeten, gingen we terug naar het hotel, waar ik de verrassing van mijn leven kreeg. In de kamer hing een lange slinger bestaande uit foto’s van hoogtepunten die Chris en ik samen hadden meegemaakt. Wat waren het er veel! Onze eerste date, de gezellige momenten samen met zijn dochter en zoon uit een eerdere relatie, ik met een dikke buik, zwanger van onze zoon Dion, zijn geboorte. Ademloos liep ik langs de lange fotoslinger terwijl mijn gedachten teruggingen naar al die mijlpalen. Ik werd er emotioneel van. Als klap op de vuurpijl ging Chris op één knie toen ik bij het einde van de slinger was aangekomen. Het was een overdonderende ervaring. Chris had er zo veel werk van gemaakt! Natuurlijk belde ik meteen mijn moeder, die mij óók iets moest vertellen. Ik wist niet wat ik hoorde toen ze zei dat ze zojuist ten huwelijk was gevraagd door John!”

Gloeien van trots

Het idee om met z’n vieren tegelijk te trouwen ontstond spontaan en het voelde meteen goed, zelfs logisch voor Djimaima, Margareth, Chris en John. Margareth: “Een huwelijk voorbereiden is best veel werk. We vonden het nogal omslachtig om alles los van elkaar te regelen. Het was praktisch en bovenal veel leuker om het met elkaar te doen. Het uitzoeken van de ringen, de bloemen en de uitnodigingen: alles deden Djimaima en ik samen. Chris en John hadden hier minder mee. Ons bezoek aan de bruidswinkel was heel speciaal. Djimaima is recent 56 kilo afgevallen, een geweldige prestatie. Ik gloeide van trots. Niet omdat ze die kilo’s kwijt is, maar om haar mindset. Wat is die meid sterk!
Ook toen Djimaima vol was, was ze trouwens prachtig. Ze had totaal geen problemen met haar gewicht en straalde uit: mensen moeten me nemen zoals ik ben. Ze wilde zich fit voelen, daarom ging ze de strijd met de kilo’s aan. Ik vond dat Djimaima het verdiende om te stralen in een prachtige jurk op haar trouwdag. Prachtig vond ik het om haar al die mooie jurken te zien passen. Ik ging er zo in op dat ik bijna vergat om zelf een jurk uit te zoeken.”

Vier keer ja

Op een mooie dag in augustus 2024 lagen moeder en dochter net als vroeger weer in bed te praten. Hun laatste nacht voor de bruiloft brachten ze door in de woonwagen van Chris en Djimaima. Chris en John hadden allebei een kamer geboekt in een hotel in de buurt. Op de grote dag reed een lange limousine naar de woonwagen om moeder en dochter op te halen. Margareth: “Chris en John hadden een limousine geregeld omdat we daar met z’n allen inpasten. We wilden niet met twee auto’s bij het stadhuis aankomen omdat we alles samen wilden doen.”
In het stadhuis klonk vier keer een ja en werd er twee keer gekust als bezegeling van de liefde. Daarna werd er gefeest. Djimaima: “Het werd een prachtige dag voor ons en alle mensen die ons lief zijn. Mijn moeder straalde en iedereen was blij. Voor even waren onze zorgen weg. Ik zal deze dag altijd blijven koesteren.”
Zorgen die ver weg lijken, wat verlangt Djimaima daarnaar. Djimaima: “We maken zo veel mogelijk mooie herinneringen met elkaar. Maar de wetenschap dat mijn moeder zo ziek is, geeft alles een dubbele lading en dat is zwaar. Ik probeer daarom van ieder moment dat we samen zijn dubbel te genieten.”

Tekst: Sonja Brekelmans
Foto: privébeeld