Drie soeplepels
28 december 2012
De dochter van Stefanie is jarig. Het is de eerste verjaardag in het nieuwe huis van Christianne, en dat brengt de nodige voorbereidingen met zich mee…
De dochter van Stefanie is jarig. Het is de eerste verjaardag in het nieuwe huis van Christianne, en dat brengt de nodige voorbereidingen met zich mee…
‘Zullen wij een pan soep meenemen?’
Dat aanbod neemt Christianne graag aan.
Ze heeft het druk: werken in een kapsalon, haar huishouding en boodschappen doen voor de eerste verjaardag in haar nieuwe woning.
We zijn vanaf drie uur welkom.
‘Zijn jullie er nu al?’ zegt Christianne, hoewel wij pas om half vier voor de deur staan.
Ze is aan het schoonmaken, al ziet het er netjes uit.
Christianne en haar vriend hebben het goed voor elkaar in hun modern ingerichte woning.
We nemen plaats op de nieuwe hoekbank. Thuis hebben wij een marktplaatsbank. Christianne is erop vooruit gegaan!
Als er meer visite binnen druppelt vraagt onze oudste dochter wat de mensen willen drinken en biedt taart aan.
Bij ons mocht Christianne geen hond. Hier dartelt een puppy door de kamer. Christianne heeft gelijk: lekker leven zoals ze wil!
De soep wordt opgezet.
Faith helpt haar zus met afwassen en het klaarzetten van benodigdheden voor de soep. De zusjes zijn opmerkelijk aardig tegen elkaar.
Ik schiet Faith te hulp als Christianne met één van haar gasten praat.
Adriana valt. Ik ga haar troosten.
Als ik terugkom in de keuken, staan er twee soepkoppen en allerlei bakjes en borden met diepte klaar. Er liggen maar drie eetlepels bij.
‘Moet ik deze gebruiken?’ vraagt Faith. Ze houdt een cocktaillepel omhoog. Hij heeft amper een groter oppervlak dan een theelepel. Niet handig voor soep.
‘Meer zijn er niet,’ zucht Faith.
Hoewel ik bij mijn eigen dochter ben, trek ik niet zomaar alle kasten open. Voorzichtig kijk ik nu toch even in de keukenlaatjes.
‘Heb je nog meer lepels?’ ga ik Christianne vragen.
‘Oh, vergeten!’ zegt ze met een pijnlijk gezicht.
Blijkbaar heeft het jonge stel genoeg aan drie eetlepels.
Christianne gaat naar de buren. Vrolijk komt ze terug met een tiental lepels.
De vriend van Christianne heeft met Dirk bij onze auto gekeken.
‘Zal ik patat halen?’ vraagt hij handenwrijvend als hij weer binnenkomt.
Ach ja, het kan ook simpel.
Terwijl Christianne’s vriend en Nico patat halen, eet de rest van het gezelschap soep.
We zitten op de bank, de grond en barkrukken met een bord of bakje op schoot. Het is gezellig.
Dan komt de patat eraan. Daar heb je tenminste geen lepel voor nodig!
Met een vol gevoel gaan we naar huis. Vol van de soep en de patat, maar vooral vol trots. Op onze oudste dochter.
Meer van Vriendin
