Drielingmoeder Sientje: ‘Alleen al bij het aanraken van de inhoud trek je je hand het liefst direct weg’

18 december 2020

Afgelopen week hebben velen van jullie mijn Instagram Story bekeken over de volgeladen borden avondeten.

Eten

Onze meiden eten op dit moment goed, heel goed, maar dit is niet altijd zo geweest. Ik besef en weet dat goed eten niet vanzelfsprekend is. Met name bij Pip is het niet altijd van een leien dakje gegaan. Ze had veel moeite met de overstap van vloeibaar naar vast voedsel. De combinatie van vloeibaar met een aantal stukjes stond haar niet aan. Op de een of andere manier konden haar hersenen hier niets positiefs van knutselen. Ik kan me daar ook best een voorstelling van maken. Je krijgt en/of proeft iets dat je niet verwacht of dat je niet aan ziet komen.
Ik zou het willen vergelijken met blind proeven.

Blind proeven

Je zit op een witte stoel aan een lange tafel. Voor je ogen is een rode geruite theedoek gebonden. Je bent geblinddoekt. Op de tafel staan vier bakjes met elk een andere smaakbeleving. Je ziet het niet, maar de bakjes zijn gevuld met jam, mosterd, sambal en sandwichspread. Op aangeven van de persoon naast je mag je voorzichtig met je vinger in bakje één. Vol spanning steek je je hand uit en ga je op zoek naar het bakje. Na wat beweeg- en tastwerk is je vinger aangekomen in bakje één. Alleen al bij het aanraken van de inhoud trek je je hand het liefst direct weg. Een gladde, koude klodder is op je vinger beland. Langzaamaan breng je deze naar je mond en die open je. Je twijfelt nog even, maar de walm die voorbij je neus komt, doet geen alarmbellen rinkelen. Het topje van je vinger verdwijnt in je mond. Gelukkig herkennen je smaakpupillen deze sensatie en verraden je hersenen direct dat het hier gaat om aardbeienjam. Hier kom je dus even goed mee weg. Wetende dat echt niet elke bakje iets positiefs gaat opleveren, ga je verder. Kortom, een spannende opdracht.

Spelletje

Bij het laatste bakje belandt je vinger in een net wat stuggere brei. Je duwt een beetje door om te voorkomen dat er niets aan je vinger blijft plakken en je straks weer terug moet in deze massa. Terwijl je hand naar je mond gaat, probeer je met je neus een glimp op te vangen. Helaas verraadt die dit keer niets. Het komt nu echt aan op je smaakpupillen en de substantie. Voorzichtig glibbert er een soort van overgeefbreisel je mond binnen. Je schrikt en spuugt het liefst alles uit, maar je wordt tegengehouden door je verstand. Kom op, het is een spelletje.

Inleven

Voor Pip was het zeer zeker geen spelletje. Ze moest er niets van weten. En terecht. Ik probeer me altijd in te leven. Als moeder en opvoeder een lastige taak. Je gevoel spreekt, je onmacht speelt op en je zorgen stijgen. In dit geval ging het om eten, maar ik had ieder ander voorbeeld kunnen gebruiken. Het moeilijk in slaap komen, het regelmatig huilen, bijten, alles willen bepalen, haren trekken, het lopen, de fijne motoriek, praten of het maken van zinnen. Waar de één al loopt, spreekt de ander geen woord. De ontwikkeling van kinderen is niet te vergelijken, ook niet bij een drieling. Laat je gevoel spreken en heb het erover met anderen. Veel moeders zullen je zorgen herkennen en je weer even met beide benen op de grond zetten. Als je iets niet vertrouwt, is de stap naar een deskundige zo gemaakt. Doe wat je gevoel je ingeeft. Dat doet je kind ook.

Over Sientje

Sientje blogt iedere maand over haar leven als drielingmoeder. Ze stond in 2019 met haar verhaal in Vriendin. Na een zwangerschap van 28 weken, werden Tess, Janne en Pip geboren. Ze waren klein, maar dapper. Vooral Pip; zij had het moeilijk en vocht om in leven te blijven. De meisjes lagen zeven weken in een couveuse om aan te sterken. Het was een periode waarin Sientje zich vaak machteloos voelde omdat ze niets voor haar dochters kon doen, maar ook een tijd waarin zij en Jos veel steun van hun omgeving kregen. Jos en Sientje zijn nooit gestopt met hopen en wensen dat hun kinderen alle drie naar huis zouden komen. Toen het eindelijk zover was, durfden ze het geboortekaartje pas te versturen. ‘If you can dream it, you can do it’ staat er in sierlijke letters op het kaartje. Lees ook de vorige blogs van Sientje.