Ellen was binnen een half jaar getrouwd én gescheiden
20 juli 2015
‘Op een dag liet hij zijn telefoon slingeren. Ik kon het niet laten om naar zijn sms’jes te kijken en las allemaal berichtjes van vrouwen.’
‘Op een dag liet hij zijn telefoon slingeren. Ik kon het niet laten om naar zijn sms’jes te kijken en las allemaal berichtjes van vrouwen.’
“Iedereen verklaarde mij voor gek toen ik aankondigde dat Niek en ik zouden trouwen. Niet zo vreemd: we kenden elkaar amper twee maanden. En dat voor iemand die altijd had gezegd dat ze het huwelijk maar een belachelijke vertoning vond! Nee, ik kan niemand ongelijk geven die dacht dat ik mijn verstand verloren had. Maar voor mij voelde het goed. Wat zeg ik? Fantastisch!
Sinds ik Niek had ontmoet was ik verliefder en gelukkiger dan ooit tevoren. Voor eeuwig en altijd, zo moest het zijn. Ik had Niek leren kennen via een datingsite. Op de foto was hij al een kanjer, in het echt was hij nog veel leuker. En dat na al die mislukte dates die ik had gehad. Het klikte echt op alle gebieden. Maar op onze huwelijksreis kwam er al een smetje op onze liefde. Ik betrapte hem op stiekem bellen achter ons appartement. Met wie hij sprak, dat wilde hij niet zeggen.
Woest was ik, maar hij zag mijn aandringen als een blijk van wantrouwen. Ik heb het snel uit mijn gedachten gewist: dit mocht ons huwelijk niet verknallen, het moest net zo perfect blijven als het was. Vreemd is het, dat als je maar wilt, je lang in een droombeeld kunt blijven geloven, al krijg je genoeg tekenen dat er iets niets pluis is. Maar ik wilde er gewoon niet aan. We gingen samenwonen, maar ik mocht van Niek niet aan zijn computer komen. Er zat een wachtwoord op en zodra hij wegging, deed hij zijn pc uit. Oók als hij alleen even naar de bakker ging. Alsof hij doodsbang was dat ik zou snuffelen. Hij noemde dat privacy, voor mij voelde het achterbaks.
De eerste maanden waren we onafscheidelijk geweest, nu ging hij steeds vaker zijn eigen gang. Sprak af met vrienden, ik mocht niet mee. Ik maakte mezelf wijs dat ik het prettig vond ook mijn eigen dingen weer te kunnen doen, maar eigenlijk miste ik hem verschrikkelijk. Op een dag liet hij zijn telefoon slingeren. Ik kon het niet laten om naar zijn sms’jes te kijken en las allemaal berichtjes van vrouwen. Die ontmoette hij kennelijk via internet. Op de site waar ik hem had ontmoet, daar stond hij niet meer ingeschreven, maar na een middagje zoeken ontdekte ik zijn foto op drie andere datingsites. Als single…
Toen ik hem confronteerde reageerde hij verontwaardigd. Dat ik het lef had gehad om hem te controleren! Later gaf hij toe dat hij verslaafd was aan het leggen van contacten via internet. Het ging hem altijd erg goed af, ja, dat geloof ik: hij is echt een waanzinnig leuke, aantrekkelijke vent en die tref je niet veel op dit soort sites. Ik was echt speciaal voor hem hoor, herhaalde hij maar. Maar nee, een monogame relatie kon hij me niet beloven…
Ik heb hem met al zijn troep meteen op straat gezet. Veel erger nog dan die ontrouw vond ik alle leugens. Ik had hem zo vertrouwd, was zo blind van verliefdheid geweest. Wat een afgang dat we nu alweer uit elkaar gingen, na amper drie maanden huwelijk. Binnen een half jaar was ik getrouwd én gescheiden. Ooit nog eens trouwen? Nooit, never. Het huwelijk slaat nergens op. En reken maar dat ik me nu aan mijn woord zal houden!”
