Estelle Cruijff wordt gelukkig van schoonmaken

13 november 2024

Wat je misschien niet wist over Estelle Cruijff (46), is dat ze enorm van schoonmaken houdt. Ze schreef er zelfs een boek over, Poetsen met Estelle. “Bij mij thuis moet alles opgeruimd, helder en fris zijn. Daar wordt mijn van nature chaotische hoofd rustig van.”

Estelle Cruijff is even terug in Amsterdam, vanuit Ibiza. Neergestreken op een chic terras aan de Amstel vertelt ze op een aanstekelijke manier over haar jeugd in de Jordaan, de liefde voor haar kinderen én over haar passie voor poetsen.

Wat heb jij met poetsen?

“Schoonmaken is iets wat mij heel gelukkig maakt. Dat is altijd al zo geweest. Ik heb een jeugd vol poetsherinneringen. Ik zag het mijn moeder doen en mijn Jordaanse oma Nel Cruijff. Zij is 93 jaar geworden en heeft nog nooit één stofvlok te logeren gehad. Ik ben ook opgegroeid met allerlei schoonmaakweetjes. Ik kan er een encyclopedie mee vullen. Echt. Stuivers en kruidnagel werden bij de deur gelegd om mieren tegen te gaan. Ramen moesten gezeemd met natuurazijn en na gewreven met oude kranten. Gingen ze van glanzen als een malle.
Ik ben dus van zowel moederskant als vaderskant erfelijk belast met het schoonmaakvirus. Het zit in mijn DNA. Mijn kinderen, maar ook mijn vrienden weten dat natuurlijk allang. Ze bellen mij als ze ergens tegenaan lopen op huishoudelijk gebied. En meestal heb ik voor elk schoonmaakprobleem wel een oplossing. Zelf doe ik nog veel op de ouderwetse manier, zoals het mij ooit geleerd is. Witte kleding en de sportsokken van mijn zoon kook ik standaard eerst in een pan kokend water met baking soda, pas daarna gaat het in de wasmachine. Zo blijft het spierwit. En daar houd ik van. Bij mij thuis moet alles opgeruimd, helder en fris zijn. Daar wordt mijn van nature chaotische hoofd rustig van.”

Een opgeruimd huis geeft jou een opgeruimd hoofd?

“Precies dat. Moet ik ergens over nadenken, dan maak ik een sopje. Dan volgen de antwoorden vanzelf. Ik heb zo een eigen routine ontwikkeld. Zodra ik wakker word, ga ik stofzuigen, dweilen, het toilet schoonmaken, de klinken poetsen, douchen en daarna krijgt de badkamer een beurt. Bij mij blijft geen enkele haar achter in het doucheputje. Bah, nee. Alles bij elkaar kost die dagelijkse ronde me ’s ochtends ongeveer een uur. Dan ben ik nog niet klaar hoor. ’s Avonds ga ik opnieuw over alle deurklinken met alcohol en maak ik ook altijd het aanrecht schoon. Dat doe ik tijdens het koken. Scheelt weer tijd.

Koken is overigens iets wat ik heel graag doe. Heerlijk die pruttelende pannen op het vuur en gezelligheid aan tafel. Half Amsterdam schijnt te weten dat ik graag in de keuken sta. Grappend zeg ik weleens: ‘Bij mij is het rond etenstijd, vooral op vrijdag, drukker dan op de ring.’ Er schuift altijd wel iemand extra of onverwacht aan. Geen probleem. Hoe meer zielen, hoe meer vreugde. Op dat soort momenten ben ik ook niet bezig met schoonmaken. Al verstop ik wel altijd een doekje achter de plant van de eettafel, voor als iemand toch een kring maakt op de tafel. Smetvrees? Misschien een klein beetje. Laten we zeggen dat ik er kenmerken van heb. Meer niet. Iemand met smetvrees laat het plastic op de nieuwe bank zitten. Zover ga ik niet. Uiteindelijk moet er wel gewoon gelachen en geleefd worden in huis.”

Wonen jouw kinderen nog thuis?

“Mijn kinderen zijn allebei eigenlijk altijd bij mij, al heeft mijn zoon wel een eigen appartement. Maar zou jij op jezelf gaan wonen als je bij je moeder een vijfsterrenhotel-service krijgt? Waar voor je wordt gekookt, je was wordt gedaan, de boodschappen worden gehaald en de koelkast altijd goed gevuld is? Nee toch? En ik ben blij hoor dat ze bij me zijn. Ik moet er niet aan denken dat ze ooit helemaal op zichzelf wonen. Daar wil ik niet over praten. Dan krijg ik de waterlanders in mijn ogen. Het liefst heb ik ze gewoon dichtbij me. Ik vind voor een ander zorgen – of het nu mijn kinderen zijn, vrienden of een liefde – het allerleukst. Misschien is het niet hip of geëmancipeerd om dat te zeggen, misschien is het zelfs wat ouderwets, maar dat is dan maar zo. Ik vind dat je in het leven moet doen wat bij je past en waar je blij van wordt.”

Dat zorgen voor een ander heb je van huis uit meegekregen, vertel je in je boek.

“Helemaal waar. Ik zou me compleet nutteloos voelen als ik voor niemand kan zorgen. Zo ben ik opgevoed. Van de oude stempel. De taken waren thuis traditioneel verdeeld. De man vangt de vis, de vrouw bereidt hem. Daarnaast werden mijn zus en ik heel beschermend opgevoed. Mijn vader was best streng. Zodra de lantaarnpaal aanging, had je als meisje niets meer op straat te zoeken. Dan was je thuis. Ook al mochten al mijn vriendinnen de stad in, mij werd het verboden. Mijn vader kwam me ook echt halen hè. Dan schaamde ik me dood. Achteraf weet ik dat het uit bezorgdheid was. Hij was zuinig op zijn dochters. Ik was als tiener best een opvallende verschijning. Heel lang bruin haar, borstels van wenkbrauwen en van die knalblauwe ogen. Brooke Shields noemden ze me in de Jordaan. Mijn ouders scheidden toen ik een jaar of acht was. Verdrietig natuurlijk, al gaf het ook rust, alleen al omdat er vanaf toen geen ruzies meer waren thuis. Er hing geen spanning meer. Dat voel je toch als kind. Mijn moeder komt uit Kroatië. Ze kwam hier voor de liefde en is na de scheiding gebleven. Ze leeft nog en woont nog steeds in Amsterdam. We zijn – mijn moeder, zus en ik – heel close. We hebben een familie-app waarin we alles met elkaar delen. Het liefst heb ik hen ook – net als mijn kinderen – elke dag om me heen.”

Dat lijkt me lastig; jij woont toch de helft van de tijd op Ibiza?

“Klopt. Maar er gaan vliegtuigen. Heen en weer terug. Sowieso bel ik elke dag met het thuisfront. Als ik een dag geen contact met mijn kinderen heb, krijg ik ontwenningsverschijnselen. Mijn zoon is de rust zelve. Hij is voetballer, leeft als een topsporter. Hij drinkt niet, rookt niet, gaat niet uit. Bewonderenswaardig. Ik ben echt trots op hem. In Joëlle, zijn zus, zie ik veel van mezelf terug. Ze heeft humor, zelfspot, is ruimdenkend en laat mensen in hun waarde. We zijn hecht, vertellen elkaar veel. Al blijf ik natuurlijk wel altijd haar moeder. Er zijn grenzen aan wat je deelt met je dochter en die hoef ik haar niet uit te leggen. Ze heeft vaak aan één blik genoeg. Kijk, we hebben niet met elkaar op school gezeten of geknikkerd. Dat idee. Sommige dingen bespreek ik echt alleen maar met mijn vriendinnen, die vertel ik niet aan Joël en die hoef ik ook niet van haar te weten. Ze mag best weten dat ik iemand zie, maar veel verder dan dat wijd ik niet uit, snap je? Geen in’s en out’s. Dat ik date, daar maak ik geen geheim van. Iedereen heeft liefde nodig, toch? Niemand is gemaakt om alleen te blijven. Sommige mensen kiezen daar wel bewust voor. Ik niet. Ik houd van liefde geven en liefde ontvangen.”

Je hebt op dat gebied al het nodige meegemaakt (Estelle is getrouwd geweest met Ruud Gullit en had een relatie met Badr Hari, red.). In wat voor een levensfase zit je nu?

“Ik ben 46 en heb besloten dat niemand mijn innerlijke rust nog mag verstoren. Wat zeggen ze: wijsheid komt met de jaren. Door schade en schande wijs. Ach, en weet je hoeveel fouten ikzelf heb gemaakt? Ontelbaar. Ben ik daar blij mee? Ja, anders had ik ze nu pas gemaakt. In het leven is het eerst de toetsen maken, dan volgt de les. En mijn oma Nel zei altijd: ‘Achteraf weet je alles van tevoren.’ Een echt Cruyffiaanse uitspraak. Die wel klopt: want achteraf zie je bijvoorbeeld pas hoe iemand je heeft behandeld. Of nee, dat moet ik anders zeggen: hoe jij je hebt laten behandelen. Want als er iets is wat ik heb geleerd, is dat je zelf verantwoordelijk bent voor veel wat je overkomt.

Ik ben mentaal in elk geval sterker en niet meer zo rusteloos als vroeger. Veel negatieve emoties heb ik opgeruimd, waardoor ik een heel andere mindset heb gekregen. Dat is niet iets dat van de ene op de andere dag gebeurt, het is een proces. Ik lees weleens een zelfhulpboek, Louise Hay vond ik prachtig. Maar ik denk vooral zelf veel na over dingen. En dat lukt me dan toch het beste met een emmer sop in mijn handen. Zo verwerk ik mijn emoties.”

Kun je daar een voorbeeld van geven?

“In mijn boek vertel ik er ook over. Als ik bijvoorbeeld verdrietig ben, ga ik poetsen. Even vijf minuten huilen terwijl je stofzuigt, lucht op. En als het stormt in mijn hoofd, ruim ik kasten op. Ook dat geeft me lucht. Bij alles wat ik dan vastpak, denk ik: hoort dit nu nog bij mij of kan het weg. Bij mij in de kast hangen een paar kledingstukken waar ik een heel fijn gevoel bij krijg zodra ik ze zie. Omdat ze me herinneren aan fijn feestje of een leuke avond uit. Die blijven. Maar laatst heb ik een colbertje weggedaan dat ik droeg toen ik door een vriend werd gedumpt. Ik bleef het kledingstuk maar met die gebeurtenis associëren. Tegenwoordig gaat alles wat me niet gelukkig maakt de deur uit. Daar ben ik makkelijk in. Ik geef het aan vriendinnen of breng het naar de kringloop. Ik ben sowieso van het minimalisme. Ik hoef niet meer zoveel spulletjes. En wat voor spullen geldt, pas ik ook toe op andere gebieden. Vroeger bleef ik maar vasthouden aan dingen waar ik allang geen plezier meer aan beleefde. Dat doe ik niet meer. Ik kies voor mezelf, doe wat mij gelukkig maakt.”

Wat maakt jou gelukkig?

“Buiten zijn, ik ben een buitenmens. Sommige mensen waarderen vier seizoenen, voor mij is er maar één seizoen en dat is de zomer. Ik hou van de zee, de zon, voeten in het zand… Op Ibiza heb ik een appartement aan het strand waar ik dus het liefst ben. ‘Ja, wie niet?’ hoor ik mensen nu cynisch zeggen. Maar waarom zou ik wachten tot mijn tanden loszitten? Ik leef nú mijn droom. We zijn mensen van de dag, morgen is nooit beloofd. Daarom doe ik vooral de dingen waar mijn hart nu sneller van gaat kloppen. Dat zou iedereen moeten doen.”  

Meer Estelle

Geboren: 29 juni 1978 in Amsterdam
Kinderen: dochter Joëlle (27) en zoon Maxim (23)
Bekend van: Estelle is de dochter van Henny Cruijff, de broer van Johan. Ze trouwde met voetballer Ruud Gullit en had na de scheiding een relatie met Badr Hari. Estelle speelde filmrolletjes in onder meer Vet Hard, Elles in Glamourland en onlangs nog in Scotie. In 2017 won ze het Perfecte plaatje. Samen met Gordon presenteerde ze Gordon & Estelle: Weg Ermee! Haar boek Poetsen met Estelle is net verschenen (€ 22,99 Uitgever Lebowski).

5x Poetsen met Estelle

Wat vind je het leukste? “Het tapijt in banen stofzuigen.”
Wat doe je het meest? “Wasbakken schoonmaken.”
De vervelendste klus is… “strijken.”
Waar luister je naar tijdens de schoonmaak? “George Michael, Whitney Houston.”
Zou je iets aan jezelf willen oppoetsen? “Wat niet? Hahaha. Ik zou wel wat geduldiger willen zijn. Ik houd niet van wachten, dat vind ik zonde van mijn tijd. Dus als de rij bij de kassa te lang is, laat ik mijn karretje staan en ga ik zonder boodschappen naar huis.”

Tekst: Jolanda Hofland
Foto: Mariel Kolmschot
Visagie: Leco van Zadelhoff

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.

LEES OOK