Eveline: ‘Al na 5 dagen kreeg ik appjes dat ik Wickie niet meer terugkreeg’

16 mei 2023

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.

Wickie

Wat ik de afgelopen maanden erg moeilijk vond, was het missen van poes Wickie. De gîte was opgezegd, dus logeerde ik tijdelijk bij een vriendin en zwierf van adres naar adres met tussendoor nog ‘even’ mijn boekpromotietoer in Nederland. Eind februari kon ik na anderhalf jaar eindelijk in Villa Verte terecht, ook al was daar nog maar één halve kamer af en at ik brood van papieren bordjes omdat mijn oude servies nog niet was aangekomen en er nog geen keuken of zelfs maar magnetron was. Ik bivakkeerde tussen stof en cementzakken: een zwerver tussen de bouwvakkers die me aan het eind van de dag weer verlieten. Als poezenmama zag ik geen andere oplossing dan Wickie uit logeren sturen.

Oppas

Mijn schoonzus en zwager, twee schatten, meldden zich als vrijwilligers. Zelf hadden ze nooit een huisdier gehad, maar is Wickie niet de meest makkelijke kroelkat die er bestaat? En was ik er niet vreselijk mee geholpen? Het was zo klaar als een klontje. Zij konden drie maanden een katje ‘proberen’ en ik had geweldige oppas!
Wickie deed het fantastisch. Waren Karin en Ron in het begin een beetje huiverig voor plukken dwarrelend haar in huis, een bijtend of krabbend mormel of een anderszins onaangepaste logé, al na vijf dagen kreeg ik appjes dat ik Wickie niet meer terugkreeg. Om de paar dagen kwamen de meest schattige foto’s. Er was zelfs een poging tot omkoping… 🙂

Oplossing

Sinds eind april ligt Wickie weer lekker bij mij op schoot. Overdag zigzagt ze kletsend om me heen. Ik geniet als een malle, maar voor Karin en Ron was het stil in huis.
De oplossing kwam als vanzelf. Ik woon in een landelijke streek. Mensen houden hier van dieren, maar aan fratsen als volgsystemen of sterilisaties doen ze niet. Een beest is een beest, hoe lief ook. Katten spelen lekker op de boerderij tussen de koeien. En hebben elk jaar een nestje kittens. Ik vind daar wat van, maar daar gaat deze column niet over. Voor de meeste kittens wordt gelukkig goede opvang gezocht. Toen mijn klusvrouw via-via vroeg of ik nog een plekje had voor een kitten die geen goed adres kon vinden, vroeg ik een foto. Die stuurde ik naar Karin.

Schuumke

En ja hoor… Binnen één microseconde waren Karin en Ron verliefd op de poezenbaby. Een drukke appwisseling met de boerin volgde.
Maar hoe kwam Schuumke, want zo ging ze heten, nu naar Nederland? Afgelopen weekend reden Emiels ouders na een week klussen in Villa Verte weer terug naar Nijmegen. Op de achterbank een reismand met daarin een piepklein bolletje wol. Onderweg was er een ‘brokjesstop’ en een ‘plaspauze’. Alles ging perfect. Schuumke werd met gejuich ontvangen.
Al de volgende dag ontving ik een foto van een slapende kitten op de buik van haar nieuwe baasje. Af en toe huilt ze nog een beetje, het blijft een baby, maar verder doet ze het fantastisch. Het is een echte schootkat. Wat ben ik blij dat dit hummeltje in Nederland een geweldig leven krijgt! Mijn eigen zwarte monster blijft vanaf nu lekker hier. Want er is natuurlijk maar één Wickie, en zolang missen wil ik haar nooit meer!

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.