Eveline: ‘Flexibel zijn, is een uitdaging voor mij’

30 april 2024

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

Hoog in de top vijf van mijn lange lijst van verwarrende dingen voor een B&B-eigenaar staat dat ik nooit weet waar ik aan toe ben. Dat is voor iemand met een milde vorm van Asperger best een…eh… uitdaging!
Soms zit ik klaar in een kraakhelder huis, jam en kaas wachten in de koelkast op ontbijtgasten, en dan reserveert er niemand. Of Emiel en ik plannen een ‘liefdesdate’ in ons favoriete restaurant en ja hoor… een kwartier voor vertrek belt er iemand of hij nog kan komen slapen. Soms gaat er bij een andere B&B iets verkeerd en arriveren om half twaalf ’s avonds in het pikkedonker nog doorgestuurde slaperige gasten, opgelucht dat ze toch een bed hebben.

Flexibel zijn

Flexibel zijn is voor veel mensen niet meer dan normaal. Voor mij is het een uitdaging. Als ik heel eerlijk ben, vind ik het supergriezelig maar tegelijkertijd leuk om mezelf uit te vinden. Soms verandert een dag compleet met wat ik in gedachten had. Als ik dan ga slapen ben ik megatrots: ik heb het toch maar even allemaal gered!

Afgelopen weekend zaten we voor het eerst dit seizoen helemaal vol.
Een vaste gast reserveerde zijn lievelingskamer omdat hij in ons dorp een cursus volgt. Een mevrouw alleen kwam om ‘lekker bij te komen’. Onverwacht wilden de kleinzonen van onze vaste gast gezellig mee met opa. Er was op drie kwartier rijden een sportwedstrijd en die wilden ze samen met opa bekijken. ‘Dan ga ik ook mee,’ besloot hun moeder. En poef: ineens zaten alle kamers vol. Emiel en ik waren in onze nopjes. Het seizoen ging beginnen!
Na twee nachten zouden de kleinzonen met hun moeder vertrekken. Hun kamers waren al gereserveerd door een Frans en een Nederlands koppel. Volle bak! Wat zouden we genieten van al die gasten in ons huis!
Vier dagen voor aankomst belde onze vaste gast. Een vrouwelijke collega van hem wilde óók mee naar de cursus. Maar… we zaten vol! ‘Dan slaapt ze maar bij mijn dochter in bed!’ De collega, Daisy, vond het een bijzonder idee. Maar zolang ze naar de cursus kon, vond de jongedame het prima. En misschien ook wel gezellig.

Daisy

Op vrijdagavond arriveerde Daisy. Niet veel later kwam de chique dame uit Parijs. We deelden twee sleutels uit. Rond tienen arriveerden opa met zijn dochter en kleinzonen. Daisy gaf hen een hand… en alles was goed. Twee totaal wildvreemden (de dochter van meneer en een collega van meneer) deelden drie dagen een kamer en wc met elkaar sliepen en samen in één bed. Vóór Villa Verte hadden ze elkaar nog nooit gezien.
Het werd een reuzegezellig weekend. Iedereen klikte met elkaar. De Parijse dame genoot van haar boek en de natuur. De jongelui zwommen met hun moeder in het meer om de hoek en opa en Daisy gingen naar hun cursus. Er is geen onvertogen woord gevallen. Iedereen was tevreden. En ik nam mijn petje af en boog diep voor mijn lieve gasten. Over flexibiliteit gesproken!

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.