Eveline: ‘Een loeigrote camper rijdt de parkeerplaats op. Onverwachte gasten?’

Tekst: Eveline Karman

18 juni 2024

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.

‘Ik ben toe aan een oppepper’, zegt Emiel. Binnen is het bitterkoud door het gedoe met de verwarming. In zijn nieuwe plantenbakken zijn de eerste komkommer- en meloenplantjes al verrot. Te nat.
Ook de boekingen blijven uit. Veel Fransen hebben geen puf om een weekend naar een B&B te gaan. Wat moeten ze daar? Wandelen in de regen of kijken hoe tractoren in de blubber ploegen?
Ik verlang intens naar de weeromslag. Of naar iets leuks.

Camper

Toet. Toeeeet. Een claxon klinkt. Een loeigrote camper rijdt onze parkeerplaats op. Onverwachte gasten? Iemand die wil draaien op het stevige grind? Ik kijk nog eens. Twee zwaaiende poppetjes achter het glas. Zie ik het echt goed?
Mijn heupen wiegen van blijdschap. Zomaar spontaan rijden daar onze oude buren uit Duiven ons terrein op. Tjerk en Irma. Daar staan ze. Voor onze deur. Ik kan het niet geloven!
‘We misten jullie.’ Tjerk lacht van oor tot oor. Irma geeft me een dubbeldikke knuffel. Ik heb nog steeds geen woorden gevonden en ben door het dolle heen. Zeker vijftien jaar woonden we naast elkaar. Nu zijn ze in Frankrijk. ‘We hebben vakantie. We zijn zeshonderd kilometer omgereden om jullie te verrassen!’

Sprakeloos

Ik maak een dansje. Ook Emiel is in alle staten. De camper wordt geparkeerd naast een stopcontact, want ze blijven logeren.
Een half uur later zitten we in een waterig zonnetje bij het enige lunchcafé dat Saint-Mathieu kent. De pizzeria en het restaurant kunnen wachten. We eten meloen met ham. Drinken limonade. En trekken onze vesten aan, want buiten is het fris. Maar wat is het gezellig. Nog steeds ben ik sprakeloos.

Filmpjes

Die avond gaan we uiteten, want dat willen ze graag. Met ons viertjes rijden we in Fordy naar een piepklein dorpje en bestellen oeuf-en-cocotte en mousse au chocolat. Wat hebben we elkaar veel te vertellen. En ja, wij missen hen ook!
Tjerk heeft zijn drone meegenomen en maakt filmpjes van ons huis, ook al is de tuin nog niet helemaal op orde. En ja, hij heeft ook een nachtcamera. Vinden we dat leuk in de tuin?
Na nóg een koffie kruipen we onder de wol.
‘Leuk hé’, zegt Emiel als hij in bed mijn hand vastpakt. We denken aan onze visite, in de camper, en ook hoe wij al ‘camperend’ onze Villa Verte ontdekten. Het was een vakantie om nooit te vergeten. Wat hebben we veel geleerd. En gehuild en gedroomd.

‘Kom snel!’ Tjerk laat ons de volgende dag de film zien van onze tuin. In het donker scharrelt een egel. De reetjes, bunzing, vos, mollen, muisjes en meneer marter hebben zich niet laten zien. ‘Dat komt de volgende keer!’ roepen we in koor en maken meteen een afspraak voor in november.
We eten stokbrood en raken niet uitgepraat tot we met een weemoedig gevoel afscheid nemen. Eigenlijk houd ik he-le-máál niet van verrassingen, maar deze is juist erg leuk. Tjerk en Irma, bedankt! We zouden bijna voor jullie weer terug naar Nederland verhuizen!

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.