Eveline: ‘Op een zondagochtend zie ik iets heel bijzonders’
25 juni 2024
Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.
In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.
Hoogseizoen
Ook al laat de zon zich (nog) niet zien, er moet wel gewerkt worden. Het hoogseizoen komt eraan en dat brengt zowel spanning als voorpret met zich mee. Ik probeer nieuwe recepten voor de gasten die mee-eten. Emiel en ik controleren alle kamers op krassen of mankementjes. Ik probeer mijn schrijfdeadlines te halen. En Emiel spendeert heel wat dagen in de tuin. Maaien, knippen, planten, trimmen, snoeien en zaaien. Hij is er maar druk mee.
Reetjes
Begin juni is het eindelijk zo ver: de tuintafel kan geschilderd worden! Vorig jaar aten we er menige zomeravond aan, samen met onze lieve gasten. We gingen pas naar binnen als het écht te koud of te laat werd. De tafel was al niet nieuw, maar de winter deed hem geen goed. En dus kopen we houtplamuur, grondverf en algenverwijderaar en we zoeken een prachtkleur uit die past bij de tuin, bij de zomer én bij Villa Verte. Emiel werkt er dagenlang aan.
Op een zondagochtend zie ik als ik in de keuken ontbijt maak iets heel bijzonders. Er lopen twee reetjes in onze tuin! Zo te zien een mama met babyree. Opgewonden maken we foto’s en plaatsen die op Instagram. Wat zijn we blij!
Terwijl de tafel in de grondverf droogt, schrobt Emiel het terras. We hangen planten op aan de balken. Wassen de kussenhoesjes.
Maar… hoe kan dat nou? Waar zijn onze rozenstruiken gebleven? Twee stonden er prachtig in bloei en de rest zat boordevol knoppen. Allemaal weg!
‘Ik kweek rozen’, zegt de Australische mevrouw die bij ons logeert. ‘Zal ik eens kijken?’ Snel komt ze weer naar binnen. ‘Hebben jullie reetjes in de tuin gehad? ‘Die zijn dol op rozen. Ze hebben de knoppen en bloemen eraf geknabbeld.’ Meteen vind ik Bambi en zijn moeder al wat minder leuk. ‘Misschien een rastertje erom?’ De mevrouw denkt met ons mee.
Nieuwe tafel
Een raster hebben we nog niet. Maar wel een prachtige nieuwe tafel. ‘We moeten hem decoreren!’ Ik wijs naar Emiel met de autosleutels al wapperend in mijn hand. Die weet al hoe laat het is. Met onze Fordy rijden we naar een plek waar afgelopen week een stuk bos is gekapt. Overal liggen takken en stronken. ‘Die!’ Ik wijs er een aan. Emiel stapt over zaagsel en loof. Daar is hij: mijn nieuwe tak. Hij past alleen niet in Fordy en dus we rijden met de klep en alle ramen open stapvoets. Gelukkig is het maar vijfhonderd meter. Een klein zwart autootje met een boom erin. Wat een mal gezicht!
De volgende dag hangen we hem op aan jute touwen. We versieren hem met klosjes, bloemen en lampionnetjes. ‘Dit is pas een tafel!’ We glunderen. En als het die eerste avond ook nog prachtig zomerweer is en een vaste gast komt met haar zoon en nieuwe vriend, genieten we dubbelop van de mooie tafel, de tuin die op orde is en ons superleuke gezelschap. Het eerste streepje is op onze zoete-zonnepaleis-zomeravondkalender is gezet!
Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.
