Eveline: ‘Waren we naïef? Misschien wel’

16 juli 2024

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.

Comme le temps passe vite. Het is Frans voor: wat vliegt de tijd. Precies dat gevoel, een altijddurende haast, een continue staat van paraatheid en werkdruk, een schokgolf van ‘waar is de tijd gebleven’, suddert al een paar weken door ons heen.

Opening

Vorig jaar rond deze tijd, de laatste week van juni, vierden wij onze ‘inauguration’: de opening van Villa Verte. We nodigden onze buren uit, nieuwe kennissen, onze bouwvakkers en iedereen die ons een warm hart toedroeg. Ik maakte schalen vol hapjes, om erachter te komen dat een Hollands gevuld eitje helemaal niet zo exotisch was voor onze Franse gasten. Oeuf Mimosa, heet het hier en ze vinden ze gelukkig net zo lekker als ‘os kaaskoppies’. Vijf flessen Champagne gingen er doorheen. Zestig ‘oeufs mimosa’ en tachtig meloen-met-ham-bootjes. Mensen lachten en bezochten onze gloednieuwe kamers en complimenteerden ons. Wij straalden in onze nieuwe kleertjes.

Eén jaar open

Waren we naïef? Misschien wel. Deze week zijn we één jaar open. Onze eerste gasten, twee heren, namen een fles wijn voor ons mee. We vroegen ons af of we meer of minder brood in de ontbijtmandjes moesten doen. Eten Fransen hagelslag? Of liever brie?
We hebben geleerd en gerend. Gossie, wat hebben we gehold en gestrest. Vier kamers. Het leek zo idyllisch. Appeltje eitje, oftewel pomme-oeuf-mimosa. Stiknerveus was ik voor het koken, want onze B&B serveert table-d’hôtes: mee-eten met de gastheer en -vrouw met wat de pot schaft. De eerste keer koken voor Fransen. De eerste keer een driegangendiner voor tien personen. Dieetwensen, de ‘lussiknies’ en gelukkig het merendeel van onze gasten die alles verrukkelijk vonden. De onzekerheid slonk en de recensies over het eten waren zo positief dat het bijna een dagtaak werd, dat koken. Boodschappen doen, voorbereidingen treffen, bakken en braden. Wat was het leuk! En wat was het zwaar!

Fan-tas-tisch!

Rondrennen door het huis. Gasten blij maken. De kamers schoon of opgefrist bij de gasten die nog niet waren vertrokken. Ontbijtjes draaien. Drankjes bij het zwembad. Een praatje maken. Samen eten. Afwassen en strijken. En die tuin… een never-ending-story.
Maar heel eerlijk: we vinden het fan-tas-tisch! De blije koppies. Het zorgen voor onze gasten. De kleine gebaartjes en verwennerijtjes. Het verhaal van ons huis en de rust als er een probleempje is opgelost, gewoon in het Hollands. Bij het afscheid soms een dikke handdruk, menigmaal ook knuffels en tranen. Iedere gast zijn eigen voorkeuren. Een eigen naam. Voor ons zijn het allemaal VIPS.

Geleefd voor tien

Eén jaar zijn we open. We zijn met dit hele Villa Verte-avontuur dat met de verbouwing nu drie jaar duurt zeker tien jaar ouder geworden. Maar we hebben geleefd voor tien. Voor honderd. We hebben zoveel geleerd. Ervaren. Gelachen en gedeeld. Als twee pauwen waggelen we over het terrein. Zien onze tomaatjes groeien. Een gast onder de tuindouche. De geur van magnolia uit de enorme boom. Een serie witte lakens die wapperen aan de lijn. In het gras een verloren slipper. Binnen pruttelt een soepje.
We zijn begonnen aan jaar twee. En lieve lezeressen… wat zijn we super-mega-trots!

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.