Eveline: ‘Onze eerste Franse gasten die ons knuffelen’

14 november 2023

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.

Patrick en Beatrice

Tijdens het strijken van de spierwitte lakens van al vertrokken gasten, ontvang ik een sms-bericht van mevrouw B. Ze schrijft dat ze zelf een maison-d’hôtes heeft in regio Bordeaux. Daardoor weet ze hoeveel commissie reserveringssites berekenen. Als we even laten horen of er nog een kamer vrij is op de door haar gewenste datum, boekt ze direct bij ons. Ik glimlach. Deze mevrouw probeert me te helpen. Haar sms’je scheelt me bijna zeventien euro.
Die zondagavond arriveren ze: Patrick en Beatrice. Ik schat ze begin zestig. De rit naar Saint-Mathieu was ellendig door fikse slagregens en de familielunch duurde lang en was luidruchtig. Vanavond blijven ze lekker op hun kamer. Mag dat van ons?
Natuurlijk, brabbel ik in mijn beste Frans. En ja hoor, midden in mijn zin bonkt onze verwarming. Emiel en ik schamen ons. Onze oliekachel uit het jaar Neanderthaler is oud en versleten. Hij maakt soms zoveel herrie dat we niet eens meer kunnen praten. Vlug holt Emiel naar de kelder om het kabaal tijdelijk te stoppen. ‘Dat zijn temperatuurverschillen in de oude buizen’, mompelt Patrick. Verbaasd kijk ik hem aan. ‘Ik ben vroeger monteur geweest’, lacht hij. ‘Zal ik even kijken?’ Uit beleefdheid wil ik hem tegenhouden, maar Patrick stuift al richting keldertrap. Beatrice floept er achteraan.

Slecht nieuws

Minstens drie kwartier draait en trekt Patrick in het halfdonker aan ventielen. Hij ziet de rookpufjes uit onze dinoasauruskachel en schudt zijn hoofd. ‘Als je een nieuwe kachel koopt, blijft het kloinken. De buizen zijn te lang voor de hitte. Toen de kachel vijfenzeventig jaar terug is geïnstalleerd, was dat voor enkel de begane grond. Alles moet opnieuw.’
Bedroefd kijken Emiel en ik elkaar aan. Beatrice legt haar hand op mijn schouder. Slecht nieuws. Maar we zijn wel er wel mee geholpen voordat we straks een kapitaal uitgeven aan de geplande pelletbrander waarvoor we nu hard sparen.
Als bedankje drinken we samen koffie. En vooruit, voor een kop warme soep hebben ze ook nog energie. Het is gezellig. Wat zijn deze mensen lief!

Tips

De volgende ochtend schuiven ze aan bij het ontbijt. Patrick heeft die nacht een schema gemaakt met alle kosten voor de installatie van een palletkachel met zakken pallets en nieuwe buizen plus onderhoud, versus elektrische radiatoren inclusief het geschatte verbruik in Kwh. Beatrice legt uit hoe zij in hun B&B stroom besparen met schakelklokken. Anderhalf uur lang geven ze ons tips. Ze wijzen dingen aan op internet. Moeilijke woorden spreekt Patrick in op zijn telefoon en Google vertaalt ze vervolgens in het-Nederlands. We giechelen samen om de robotstem. Nog één foto willen ze van ons. Het worden er vijf. Samen op een kluitje. Het is bijna half twaalf als ze weer terugrijden naar Bordeaux. Eerst beloven ze tweemaal plechtig dat ze terugkomen.
Beatrice en Patrick kwamen binnen als wildvreemden. Twaalf uur laten nemen we afscheid met een zoen. Onze eerste Franse gasten die ons knuffelen. Met een hoofd vol ideeën en een hart vol warmte zwaaien we ze uit. ‘A bientôt’, roepen ze vanuit de auto naar ons. Tot snel!

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.