Eveline: ‘Het werd tijd voor een nieuwe camper’
12 november 2024
Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.
In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.
Fransen en e-mail. Ik snap er niets van. Natuurlijk viel het me op dat Nederlanders graag mailen en dat Fransen dat zelden doen. Regelmatig reserveert een Fransman via een bookingssite, maar vaak wordt er gebeld of komt een familielid aan de deur. Dat is persoonlijker, vinden zij.
Dat werkt ook de andere kant op. Trouwe lezeressen weten dat wij Villa Verte in deplorabele staat opmerkten toen wij in 2021 op vakantie waren. We reden in een camper. Het was de tijd van Covid en dat mocht toen nog. Onze camper is er nog steeds. Telkens denken we dat het ons ooit lukt om tijd vrij te maken om weer te kamperen, als is het maar een weekend, maar tot op heden staat ons brikkie (hij loopt al tegen de tien) in een oude loods van onze buurman.
Accu overleden
Toch moet ons bakbeestje wel onderhouden worden. Buurman waarschuwde ons al dat er ‘rotte eierenlucht’ uit de camper dwarrelde. Dat betekent dat de accu overleden is. Snel ontkoppelden we hem. Het werd tijd voor een afspraak bij een camperdealer voor een nieuwe. En misschien meteen de piepende ventilator laten repareren?
Emiel stuurde een mail naar camperbedrijf 1. Er kwam geen reactie. Nog maar een keer dan. Ook de opvolgmail werd niet beantwoord. Dat was dus het einde van camperbedrijf 1. Camperbedrijf 2 reageerde ook niet. En bij nummer 3 bleef het ook muisstil. We vonden het maar wat raar. Een bedrijf wil toch geld verdienen? Misschien was onze eerste mail in de spambox gekomen? Ook op de nieuwe mail die we verzonden kwam geen reactie.
Bij camperbedrijf 4 pakten we het anders aan. Emiel spreekt de taal nog niet goed genoeg om te bellen, dus we besloten ernaartoe te rijden. Een uur lang boemelden we naar Limoges. ‘Mijn collega die de afspraken maakt is net naar de bouwmarkt om verf te kopen.’ De chagrijnige receptioniste hing verveeld over de balie. Zelf maakte ze geen afspraken, want de agenda lag in zijn kantoor. We stonden perplex en ik geef toe, Emiel was inderdaad wat ‘levendig’. We lieten een telefoonnotitie achter. Kon meneer de planner ons terugbellen? Na twee weken hadden we niets gehoord. ‘Ze was vast pissig omdat ik haar aansprak op haar desinteresse,’ besloot Emiel. Maar geen nood. Het weekend daarop was er een camperbeurs in Perigieux. Daar zou vast een dealer zijn die wél klanten wilde!
Reparatie
We kochten kaartjes en vertrokken. En ja hoor, daar was een verkoper die ons graag wilde hebben. Om een nieuwe camper te kopen, vanaf zeventigduizend euro. We legden uit waar we wel voor kwamen en hij schreef onze gegevens op. ‘Ik bel u maandagochtend!’ U raadt het al. Complete radiostilte. We waren stomverbaasd. En daar was bedrijf zeven, dat tot onze grote verrassing reageerde. We waren welkom.
Gisteren stonden we eindelijk in een camperzaak en werd onze trots gerepareerd. Toen we na een paar uur dik tevreden wegreden uit Limoges, kreeg Emiel een e-mail terug van camperbedrijf nummer 3. De mail was gelezen. Konden we misschien even bellen?
Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.
LEES MEER
Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.
Volg Eveline haar verhalen
