Eveline: ‘Na twee jaar is onze wijnkelder eindelijk klaar’
21 november 2023
Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.
In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.
Wijnkelder
‘Bonjour.’ Ik groet de dame van de wijnhandel waarmee ik al een paar keer eerder heb afgesproken. Na twee jaar van wanden afschotten, een nieuw plafond en veel buffelen is onze wijnkelder eindelijk klaar. Er staat een enorme tafel tussen grote wijnfusten. Aan de muur hangen wat druivenranken. In de door een timmerman handgemaakte voorraadkasten staan al een paar voorzichtige flessen wijn. Het zijn er veel te weinig voor een échte wijnkelder. Nu steeds meer gasten met ons mee-eten en Villa Verte een naam opbouwt, moeten de rekken toch echt gevuld worden.
Kostbare taak
Het is een kostbare taak. De één houdt van rosé. De ander verkiest zoete witte wijn. Er zijn liefhebbers van droge witte wijn of champagne. Rode wijn kan mild zijn of robuust. En in die prachtige wijnrekken moet wel alles liggen, want een wijnkelder met twee flessen supermarktwijn kan natuurlijk niet.
Emiel en moeten daar flink voor sparen. Braaf leggen we van onze inkomsten 21% weg voor ‘sociale afdrachten’. We sparen voor onze aangifte inkomstenbelasting. We kopen waspoeder, kaas en brood voor het ontbijt. De verwarming slurpt duizenden liters stookolie als een tankwagen zijn slang in onze kelder laat zakken. Er is de afvalstoffenheffing en WOZ-belasting. En help! We zijn pas vier maanden open! Daarmee gaan we alle rekeningen van dit jaar niet dekken!
‘Wijnkunde’
Gelukkig weet wijnhandelaar Marie-Cécile van wanten. Ze prijst frisse wijnen met een lichte citrustoon aan, zwoele rosé’s en verrukkelijke rode wijn van een landgoed onder Bordeaux. Ze legt me de verschillen uit tussen papieren etiketten voor wijnen die in droge kelders bewaard worden, houten etiketten voor wijnen die beter tegen vocht moeten kunnen en beter van kwaliteit zijn, en de tinnen etiketten voor krachtpatserwijnen waarbij het etiket nooit kan vermolmen of vlekken. We sorteren wijnen die gelagerd zijn in aluminium vaten en op eikenhouten vaten. ‘De smaak is écht verschillend, Eveline. De eerste is neutraal, de tweede heeft een bouquet van geurig hout.’
Ik krijg een spoedcursus ‘wijnkunde’. Ik leer dat ons departement, Haute Vienne, maar een paar hectare aan druivenranken heeft. ‘De grond is ongeschikt en de kastelen die nog oude wijnstokken hebben, verkopen hun wijn enkel aan vrienden en liefhebbers.’
Gelukkig heeft Marie-Cécile veel alternatieven. Ik zuig al haar informatie op voor ‘later’. Hoe leuk is het om straks alles te kunnen vertellen tegen onze gasten?
Juweeltjes
‘Kom je volgende week ook naar onze grote tweejaarlijkse proeverij? Er komen een kleine dertig wijnhuizen met meer dan honderd topwijnen. Alleen Franse hoor!’. Ze giechelt.
Emiel vindt het een leuk idee. En dus rijden we dat weekend naar de proeverij, samen met twee Villa-Verte-gasten die dit niet willen missen. We proeven en genieten en spugen ook veel uit. Langzaam vullen we onze bestellijsten in voor onze kelder. Wat een juweeltjes hebben we gevonden! Bij het afrekenen houden we onze handen maar beschermend voor onze ogen zodat we het bedrag op de kassa niet zien. Met een propvolle auto rijden we terug. Alles is nu klaar voor onze gasten. Nu maar hopen dat Marie-Cécile en ik de juiste keuzes hebben gemaakt!
Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.
