Eveline: ‘In de hal staat een stokoud en wildvreemd echtpaar’

28 november 2023

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.

Wildvreemd echtpaar

Als Polletje Piekhaar dweil ik de keuken als ik stemmen hoor. Alle gasten zijn weg, dus ik begrijp het niet. In de hal staat een stokoud en wildvreemd echtpaar: wit haar en Mephisto-schoenen. ‘Bonjour’, zegt de man. Hij bekijkt de foto van het oude echtpaar Coquillaud boven het bankje. ‘Wij hebben nog nooit ergens anders geslapen dan ons eigen bed.’ Zijn vrouw bekijkt me met een zuinig pruilmondje.
‘Wij wonen in Normandië. Dat is vijfenhalf uur rijden hiervandaan.’
Achter elkaar trippelend verkennen ze onze hal. Zal ik hen de kamers laten zien? Ik weet niet goed wat ze willen, en alle vier de kamers checkten vanmorgen uit. Het is een grote bende boven.

Proberen

De oude man wijst naar het bankje. Zijn vrouw gaat zitten. ‘Onze dochter woont in een piepklein woninkje in Saint-Mathieu, weet u. Onze kleindochter is nu tien en we zien haar amper. Als we een logeeradres hebben, zou dat heel anders zijn.’ De oude dame pakt nu zijn hand.
Ik schaam me voor de hooibaal op mijn hoofd. Mijn bezwete gezicht. De kruimels op de keukenvloer van vanmorgen toen ik de broodmandjes vulde voor het ontbijt.
‘Laten we het maar proberen.’, snibt de dame. De man knikt en reserveert dan een kamer voor over drie weken, want dan is hun kleindochter jarig. Twee nachten blijven ze. Maar krijgen ze wel ontbijt of nemen ze zelf broodjes mee? Ik vind hen schattig.
Die ochtend voor hun komst zet ik een schaaltje fruit op hun kamer. Mevrouw knikt er zuinigjes naar en inspecteert dan uitvoerig de badkamer en de kledingkast. Gelukkig is ze tevreden, en dus ik ook.

Schattig

De volgende ochtend schuiven ze aan bij het ontbijt. Na het tweede kopje koffie grijpt de oude man mijn hand. ‘Ik heb een vraag.’ Hij kijkt me aan. ‘Als we straks naar onze dochter gaan, mogen we dan onze kleren en tandenborstel op onze kamer laten liggen?’ Mijn hart zoemt door mijn romp. Wat zijn ze schattig!
Als ze een half uur later vertrekken, ren ik ze achterna. Hun kleindochter verjaart vandaag! En ze waren nog wel zo blij dat ze nu sinds lange tijd bij het feest konden zijn. Ik moet ze feliciteren!
‘Mes felicitations’, hijg ik en ik wens ze veel lekkere taartjes toe. Maar in plaats van het minzame knikje dat ik verwacht, barst de oude dame in snikken uit. Het gaat me door merg en been. Meneer opent de kofferbak van de auto. Op de bodem staat een grote bolchrysant.

Dit verhaal wordt volgende week vervolgd.

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.